“Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να ‘ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ’ ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ’ τ’ αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι.

Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, υψώνουν τη φωνή εναντίον της, κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προτού φέρουν το κρέας στο τραπέζι.”

Μπέρτολτ Μπρεχτ

* * *

Στις 9 Μάη 1945, η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογούσε κάτω από τα χτυπήματα του ηρωικού Κόκκινου Στρατού, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κυμάτιζε πάνω από το βομβαρδισμένο Ράιχσταγκ.

Οι εργατικές – λαϊκές δυνάμεις θα θυμούνται πάντα με θαυμασμό και σεβασμό τα 20.000.000 θύματα του σοβιετικού στρατού και λαού, τις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των αντιστασιακών κινημάτων που συγκροτήθηκαν υπό την καθοδήγηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε όλη την Ευρώπη, τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που αντιστέκονταν στην καρδιά του φασιστικού τέρατος, στη Γερμανία, στην Ιταλία και την Αυστρία, όλους αυτούς που σφράγισαν με τη θυσία τους την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Οσο μελάνι και να χυθεί από τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία, η προσφορά τους έχει γραφτεί ανεξίτηλα με το αίμα τους στη συνείδηση των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο που αποτέλεσε τον αιμοδότη και καθοδηγητή του ηρωικού αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων. Σε όλο το διάστημα της τριπλής Κατοχής, έδωσε τον ανθό του στον αγώνα ενάντια στον ναζισμό – φασισμό. Τα χιλιάδες μέλη του, με την ηρωική τους δράση και θυσία στο πλευρό των μαζικά οργανωμένων εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, έγραψαν ορισμένες από τις σημαντικότερες σελίδες της Ιστορίας του, συνέβαλαν στη νικηφόρα έκβαση του πολέμου.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Α’, ήταν απόρροια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα των αγορών, που οξύνθηκαν σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Επιβεβαίωσε ότι όταν οι αντιθέσεις των μονοπωλίων για τον έλεγχο των αγορών και την κερδοφορία τους δεν μπορούν να λυθούν με εύθραυστους συμβιβασμούς, στο πλαίσιο μιας ιμπεριαλιστικής «ειρήνης», λύνονται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που τον πληρώνουν οι εργατικές – λαϊκές δυνάμεις.

Οι εκατομμύρια νεκροί στα πεδία των ιμπεριαλιστικών σφαγών, οι νεκροί από την πείνα και τις μαζικές εκτελέσεις, οι νεκροί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κρεματόρια είναι το άλλο πρόσωπο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης τον καιρό της ιμπεριαλιστικής ειρήνης και βεβαιώνουν το πραγματικά φρικιαστικό πρόσωπο της καπιταλιστικής εξουσίας.

Ο πόλεμος ήταν δίκαιος μόνο από την πλευρά της ΕΣΣΔ που αγωνιζόταν για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής εξουσίας και από την πλευρά των αντιστασιακών κινημάτων που μάχονταν κατά της φασιστικής Κατοχής, για την επιβίωση και την προκοπή του λαού τους. Ήταν άδικος τόσο από την πλευρά του φασιστικού Αξονα όσο και από την πλευρά των Αγγλοαμερικανών Συμμάχων, που παρά τις διαφορές τους ανταγωνίζονταν εξίσου για την κατοχύρωση των κερδών και των γεωπολιτικών τους συμφερόντων.

Η κοινή ταξική προέλευση του φασιστικού Άξονα και των Αγγλοαμερικανών Συμμάχων φανερώθηκε την επόμενη μέρα του πολέμου, όταν τα καπιταλιστικά κράτη που νίκησαν στον πόλεμο και τα ηττημένα σε αυτόν στράφηκαν από κοινού ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και το εργατικό – λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα σε όλες τις χώρες, όταν πρώην φασίστες και ναζιστές ενσωματώθηκαν στους μηχανισμούς των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Και στην Ελλάδα, από κοινού οι αστοί σύμμαχοι της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ ξεπέρασαν τις παλιές τους διαφωνίες με τους επίσης αστούς συμμάχους του φασιστικού Αξονα που στελέχωσαν τις δοσιλογικές κυβερνήσεις και επιδόθηκαν στην καταστολή και την τρομοκρατία των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στα χρόνια της τριπλής φασιστικής Κατοχής, που θέλησαν με την πάλη και το αίμα τους να βγουν στο προσκήνιο της Ιστορίας και να γίνουν κύριοι της τύχης τους και του πλούτου που παράγουν. Οι εικόνες των Βρετανών στρατιωτών και των κυβερνητικών στρατευμάτων της Μέσης Ανατολής να μάχονται δίπλα στα Τάγματα Ασφαλείας και ενάντια στον ΕΛΑΣ τον Δεκέμβρη του 1944 αποτελούν την καλύτερη απόδειξη της κοινής ταξικής μήτρας των δημοκρατικών και φασιστικών αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Η Ιστορία του Β’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου και όλη η κατοπινή Ιστορία αποδεικνύει ότι ο φασισμός αποτελεί μία από τις μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας και επομένως η αντιφασιστική πάλη παραμένει λειψή, όταν δεν στοχεύει στην πάλη για την ανατροπή της. Ετσι κι αλλιώς, η απροκάλυπτη βία ενάντια στο εργατικό – λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα, απέναντι σε κάθε εχθρό του κάθε αστικού κράτους και των σχεδιασμών του δεν αποτελεί προνόμιο του φασισμού, αλλά συστατικό στοιχείο της καπιταλιστικής εξουσίας, της ιστορικά ξεπερασμένης προσπάθειας να καρπωθούν μια χούφτα εκμεταλλευτές τα αποτελέσματα της όλο και πιο κοινωνικοποιημένης παραγωγής.

Γι’ αυτό και είναι ανιστόρητη και αντιδραστική η «θεωρία των δύο άκρων», δηλαδή η εξίσωση του ναζιστικού τέρατος με τον κομμουνισμό, η οποία αποτελεί την επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, που πρωτοστατεί στον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της Ιστορίας. Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που απελευθερώθηκαν από τον ναζισμό με την ηρωική δράση των ΚΚ και της Σοβιετικής Ενωσης, όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, σήμερα με τη στήριξη της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, διώκεται η κομμουνιστική ιδεολογία, τίθενται εκτός νόμου τα Κομμουνιστικά Κόμματα και σύμβολα, τιμώνται οι συνεργάτες των Ες Ες και γκρεμίζονται ιστορικά μνημεία της Αντιφασιστικής Νίκης που θύμιζαν στους λαούς πώς, ποιοι και με τι θυσίες τσάκισαν τον φασισμό. Στην Ουκρανία αποθεώνονται οι φασίστες του Μπαντέρα που κατέσφαξαν τον ουκρανικό λαό και ξεπλένεται το ναζιστικό τάγμα Αζόφ.

Εξίσου ανιστόρητη και απαράδεκτη είναι η προσπάθεια της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας να εμφανιστεί ως συνεχιστής της αντιφασιστικής πάλης της ΕΣΣΔ, να οικειοποιηθεί τα σύμβολα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Η νικηφόρα προέλαση του Κόκκινου Στρατού και τελικά η συντριβή του ναζισμού έγιναν δυνατές χάρη στην ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, της εργατικής εξουσίας, χάρη στα πλεονεκτήματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας. Χάρη σ’ αυτά τα πλεονεκτήματα, που σήμερα λοιδορούνται από τους ηγέτες της καπιταλιστικής Ρωσίας, μπόρεσε η ΕΣΣΔ να γίνει μια ισχυρή οικονομική δύναμη και να δημιουργήσει έναν αξιόμαχο Κόκκινο Στρατό, να εμπνεύσει την πάλη όλων των εθνοτήτων που συναπάρτιζαν τον σοβιετικό λαό και να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την ενεργή υποστήριξη κάθε κομμουνιστή, κάθε πρωτοπόρου εργάτη, αγρότη και νεολαίου, κάθε προοδευτικού ανθρώπου όπου Γης. Όπως έγραψε ο Αμερικανός συγγραφέας Ερνεστ Χεμινγουέι, «κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δεν θα μπορούσε ποτέ να τα ξεπληρώσει».

Οι σημερινές εξελίξεις με επίκεντρο τον ρωσοΝΑΤΟϊκό πόλεμο στα εδάφη της Ουκρανίας και τους ανταγωνισμούς στην παγκόσμια οικονομία κάνουν πιο επίκαιρα τα διδάγματα και συμπεράσματα από τον Β’ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Οι λαοί πρέπει να επαγρυπνούν, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, όπου διαφορετικά ιμπεριαλιστικά κέντρα συγκρούονται με «μήλον της Έριδος» τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους δρόμους Ενέργειας. Σήμερα, που η χώρα μας, με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχει ενισχυθεί ως πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ, προωθώντας τους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία και την Κίνα, οι αμερικάνικες βάσεις και γενικότερα η πολύπλευρη, αναβαθμισμένη εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια καθιστούν τον λαό μας «στόχο». «Στόχο» τον καθιστά και η όξυνση του ανταγωνισμού της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης και οι προσπάθειες των ευρωενωσιακών, αμερικανικών και ΝΑΤΟικών επιτελείων να τραβήξουν την καπιταλιστική Τουρκία σε στενότερη συμμαχία εναντίον της Ρωσίας.

Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων που μπορούν να εξαπλωθούν ή και να οδηγήσουν σε έναν πιο γενικευμένο πόλεμο, ακόμα και στον πυρηνικό όλεθρο, απέναντι στις συνθήκες της επερχόμενης νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, της φτώχειας και της ανεργίας, μοναδική ελπίδα παραμένει η πάλη των λαών στην κατεύθυνση της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στην κατεύθυνση της επαναστατικής κατάκτησης της σοσιαλιστικής εξουσίας.

Η 9η Μάη εμπνέει τους λαούς, τους διδάσκει πίστη στη δική τους δύναμη. Το ελπιδοφόρο αύριο ξεκινάει από το σήμερα της οργανωμένης δράσης και πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών, στην ισχυροποίηση της πάλης σε κάθε χώρα ενάντια στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Ο σημερινός αγώνας για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι «πιστός και άγρυπνος φρουρός» της ιστορικής αλήθειας, κόντρα στην προσβλητική προσπάθεια να εξισωθεί ο ναζισμός με αυτόν που τον συνέτριψε: Τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Κόντρα στην προσπάθεια να αποσυνδεθεί ο φασισμός από τον καπιταλισμό που τον γεννά και τον θρέφει.

Σήμερα το δίλημμα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργατικές – λαϊκές δυνάμεις δεν αφορά με ποια ιμπεριαλιστική συμμαχία ή με ποια μερίδα της αστικής τους τάξης θα πρέπει να συνταχθούν, αλλά το αν θα προσφέρουν θυσίες στο βωμό των συμφερόντων της καπιταλιστικής εξουσίας ή στην πάλη για την ανατροπή της, στην πάλη για τον σοσιαλισμό, για το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, για τα συμφέροντα της συντριπτικής της πλειοψηφίας.

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργάτη, κάθε βιοπαλαιστή αγρότη, κάθε αυτοαπασχολούμενο, κάθε νέο και γυναίκα που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να ενισχύσει τις μαζικές οργανώσεις του εργατικού – λαϊκού κινήματος, να δυναμώσει τις γραμμές του ΚΚΕ για να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Το ΚΚΕ είναι βέβαιο πως στο τέλος και πάλι οι λαοί θα νικήσουν και σε αυτόν τον αγώνα είναι αποφασισμένο να προσφέρει όλες του τις δυνάμεις