Μία ιστορία βίας και έρωτα, ή αλλιώς δώστε μία ευκαιρεία στη βία. ελληνικοί, αγγλικοί και ισπανικοί υπότιτλοι από ένα σύντομο αλλά τόσο περιεκτικό βίντεο https://kolektiva.media/w/3cCGn6vTf6AVtACf3v7AKe (που περιέχεται στο παρακάτω άρθρο).
Το BlackBloc: μια μέθοδος για το μέλλον μπροστά στη ριζοσπαστικοποίηση του καπιταλισμού και την επιδείνωση της κοινωνικής, οικολογικής και κλιματικής κρίσης;
Mία ιστορία βίας και έρωτα.
Το Black Bloc είναι μια μέθοδος αναρχικού αγώνα. Σχηματίζεται – και διαλύεται – στις διαδηλώσεις, όταν ανώνυμα άτομα ντύνονται στα μαύρα, μεταμφιέζονται και συγκεντρώνονται σε Άμεση Δράση ενάντια στο Κεφάλαιο και το συνυπεύθυνο Κράτος, σχηματίζοντας μια τεράστια μαύρη σημαία. Ήδη από το 1967, η αναρχική κολεκτίβα Black Mask της Νέας Υόρκης κατήγγειλε τη σύμπραξη των δυνάμεων του χρήματος στην κλιμάκωση του πολέμου του Βιετνάμ μέσω της δράσης των κουκουλοφόρων στις πόλεις.
Η έννοια του Black Bloc εμφανίστηκε στη Γερμανία τη δεκαετία του 1980 κατά τη διάρκεια κινημάτων για την υπεράσπιση των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων. Οι Αυτόνομοι απάντησαν στις απόπειρες εκδίωξής τους με συλλογικές άμεσες δράσεις που η αστυνομία ονόμασε Schwarzer Block.
Το Black bloc εξαπλώθηκε στη συνέχεια διεθνώς μέσω αναρχικών δικτύων και εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης. Εισήχθη στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 από ακτιβιστές που αντιτάχθηκαν στον πόλεμο του Κόλπου και έγινε εμβληματικό του αναδυόμενου κινήματος εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης. 1999, η μάχη του Σιάτλ φέρνει αντιμέτωπους τους διαδηλωτές κατά της συνόδου κορυφής του ΠΟΕ με την αστυνομία. Ένα Black Bloc σχηματίστηκε ως απάντηση στα δακρυγόνα και έσπασε τις βιτρίνες των πολυεθνικών. Πολλά Black Blocs επανεμφανίστηκαν στις επόμενες συνόδους κορυφής (G8, G20, ΠΟΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ).
Το Black bloc εμφανίστηκε τότε στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά, εμφανιζόμενο στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της “Αραβικής Άνοιξης” του 2011, στη Βραζιλία κατά τη διάρκεια των κοινωνικών κινημάτων του 2013, στο Ιράν κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 2017-2018, στη Χιλή και το Χονγκ Κονγκ το 2019.
Η τακτική του Black Bloc αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα ανάλογα με το τοπικό πλαίσιο. Στο Κεμπέκ, έχει απήχηση στην κουλτούρα του πανκ και σε μουσικά συγκροτήματα όπως οι Berurier noir. Στο Μεξικό, το Black Bloc συντονίζεται με την αισθητική και τα ιδανικά των φεμινιστριών και της κουλτούρας των Ζαπατίστας.
Έτσι, το Black bloc έχει επιβληθεί εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα ως εμβληματική πτυχή των κοινωνικών και επαναστατικών αγώνων σε παγκόσμια κλίμακα μέσω του αντιπολιτευτικού του ρόλου απέναντι στη νεοφιλελεύθερη διαδικασία παγκοσμιοποίησης και τον εκφασισμό του κόσμου.
Στη Γαλλία, το πρώτο Black bloc εμφανίστηκε το 2009 στο Στρασβούργο κατά τη διάρκεια της Μάχης του Ρήνου στο περιθώριο των φοιτητικών διαδηλώσεων κατά του νόμου LRU και μιας συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ. Το Black Bloc επανεμφανίστηκε το 2014 στη Νάντη και στη συνέχεια η στρατιωτικοποίηση της αστυνόμευσης και η αύξηση της αστυνομικής βίας οδήγησαν τη μεθοδολογία του Black Bloc να επιβληθεί στις εθνικές διαδηλώσεις για λόγους επιβίωσης και αποτελεσματικότητας.
Από το 2016 και μετά και στις διαδηλώσεις κατά του Εργατικού Νόμου, το Black bloc τοποθετήθηκε στην εμπροσθοφυλακή, όπου προστάτευε την υπόλοιπη πορεία από την Αστυνομία και προσπάθησε να πείσει και άλλους να ενταχθούν στις τάξεις του, παρά την απροθυμία ορισμένων συνδικαλιστών. Κατά τη διάρκεια του κινήματος GiletsJaunes, η σύγκλιση με τους συμμετέχοντες του BlackBloc κορυφώνεται στις 16 Μαρτίου 2019 στα Ηλύσια Πεδία σε μια έντονη επίδειξη κίτρινης και μαύρης δύναμης.
Το Black Bloc συγκεντρώνει έτσι άτομα με διαφορετικές πολιτικές τάσεις που συγκλίνουν στον αγώνα κατά του καπιταλισμού, του φασισμού, του ρατσισμού, του αυταρχισμού και της πατριαρχίας, αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνει άτομα που δεν είναι πολύ πολιτικοποιημένα και είναι διαπερατά από αντιδραστικές ιδεολογίες. Η παρουσία των γυναικών και η κοινωνικά σύνθετη πτυχή του οικοδομικού τετραγώνου είναι μια πραγματικότητα. Αλλά η αφθονία των λευκών ανδρών είναι επίσης μια πραγματικότητα, ενώ οι φυλετικά διαχωρισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη καταπίεση στην καθημερινή ζωή.
Η εμφάνιση βίας στις διαδηλώσεις είναι αποτέλεσμα προηγούμενης θεσμικής βίας και αλληλεπίδρασης μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων της τάξης. Η δύναμη για δράση γίνεται αισθητή συλλογικά, είναι το προϊόν της αλληλεγγύης που διαμορφώνεται από το Black bloc. Η “βία” του Black bloc παραμένει πολύ περιορισμένη στο πλαίσιο της ιστορίας και περιορίζεται σε καπιταλιστικούς και κρατικούς στόχους. Η χρήση των όρων “κακοποιοί” και “τρομοκράτες” από τους πολιτικούς και τον αστικό Τύπο είναι ένας τρόπος αποπολιτικοποίησης της επαναστατικής βίας. Μεταξύ της επαναστατικής βίας του Black bloc και της βίας του κυρίαρχου πολιτικού και οικονομικού συστήματος που γεννά τη φτώχεια, τη γενοκτονία των ιθαγενών, τη στρατιωτικοποίηση του κόσμου, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών…δεν υπάρχει κανένας δισταγμός. Το Black Bloc εντάσσεται στο δόγμα του σεβασμού της ποικιλομορφίας των τακτικών, το οποίο επισημοποιήθηκε το 2000 από το CLAC και το οποίο υποστηρίζει την πολιτική ανυπακοή και την άμεση δράση.
Το Black Bloc είναι μια από τις σύγχρονες εκφράσεις ενός τεράστιου αντιεξουσιαστικού κινήματος – συνειδητά ή ασυνείδητα “αναρχικού” – το οποίο συμμετέχει σε μια δυτική παράδοση μαζί με τους sans-culottes και τους enrages της Γαλλικής Επανάστασης, τους κομμουνάρδους και τα ελεύθερα σοβιέτ, των εργατικών συμβουλίων των αρχών του 20ου αιώνα, των απεργών του 1936 και του 1968 και των “Νέων Κοινωνικών Κινημάτων” (φεμινίστριες, οικολόγοι, lgbtqi…) που θέλουν να ξεφύγουν από την κομματική ή συνδικαλιστική μαχητικότητα και να οργανωθούν με έναν οριζόντιο, ισότιμο και συναινετικό τρόπο.
Οι συμμετέχοντες στο Black Bloc καλλιεργούν ένα ετερογενές κίνημα που προτείνει μια ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατικής εμπειρίας, προκρίνοντας μια αποκεντρωμένη, ισότιμη και συμμετοχική διαδικασία λήψης αποφάσεων και απορρίπτοντας τον μύθο της πολιτικής εκπροσώπησης. Αυτό το αντιεξουσιαστικό ρεύμα του αντικαπιταλισμού αναγνωρίζει όλες τις μορφές αυταρχισμού ως εμπόδιο για την Επανάσταση, συμπεριλαμβανομένων των μετριοπαθών μορφών που πολλαπλασιάζονται σε ονομαστικά δημοκρατικές οργανώσεις όπως το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και τα συνδικάτα.
Το Black Bloc λειτουργεί ως υποδοχέας ετερογενών λαϊκών αιτημάτων που επιτρέπει την οικοδόμηση αντίστασης πέρα από τις πολιτικές διαφορές, καθώς και ως πλαίσιο συλλογικής αντιεξουσιαστικής διαμαρτυρίας που συμμετέχει στη διαμόρφωση νέων προοπτικών συμβίωσης.
