Σε εκδήλωση για τη νεολαία στο Πολυτεχνείο
εία
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Και από αυτόν εδώ τον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου, διαχρονικό σύμβολο του αγώνα της νέας γενιάς για την κατάκτηση της γνώσης, της ελευθερίας, του αγώνα για μια ζωή που θα ανταποκρίνεται στα όνειρα και τις επιθυμίες της, απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια, σε κάθε νέο και νέα:
Στις 21 Μαΐου κάντε αυτό που δεν περιμένουν. Κάντε αυτούς που σας μαυρίζουν το μέλλον να λουστούν από κρύο ιδρώτα, βλέποντας το ΚΚΕ πολύ πιο ψηλά.
Δώστε δύναμη στη δική σας φωνή, στη δική σας δύναμη που θα τη βρείτε αύριο δίπλα σας, στήριγμα σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα σας και όχι απέναντί σας.
Γιατί η όποια δύναμη του ΚΚΕ επιστρέφει πάντα στο λαό, τη νεολαία και τους αγώνες τους. Αυτό αποδεικνύει ολόκληρη η ιστορία του.
Από την ίδρυσή του το μακρινό 1918, μέχρι τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου το 1973, από τον οποίο φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια, αλλά και μέχρι τις σημερινές συγκλονιστικές κινητοποιήσεις της νέας γενιάς, τις δύο μεγάλες απεργίες που ξέσπασαν, μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη.
Ένα έγκλημα στο βωμό του κέρδους, που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, ανάμεσά τους δυστυχώς και πολλούς φοιτητές και φοιτήτριες.
Αυτός ο αγώνας έχει ήδη πετύχει πολλά.
Πέτυχε να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα πίσω από τη γνωστή θεωρία της ατομικής ευθύνης, απ’ την οποία χορτάσαμε και μέσα στην πανδημία.
Να μην κρυφτούν οι ευθύνες πίσω από τον αποκρουστικό τσακωμό των κομμάτων που κυβερνούν και κυβέρνησαν, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Ήταν δεν ήταν ρουσφέτι ο σταθμάρχης; Ολοκληρώθηκε ή όχι και σε τι ποσοστό η μία και η άλλη σύμβαση για την τηλεδιοίκηση; Κι όλα αυτά γιατί κανένας τους δεν παρέδωσε έναν σύγχρονο και ασφαλή σιδηρόδρομο.
Ακύρωσε την προπαγάνδα περί “παθογενειών” του “βαθέως κράτους”, αναδεικνύοντας ότι αυτό το βαθύ, σάπιο, εχθρικό για τον λαό και τη νεολαία αστικό κράτος, είναι όλο δικό τους και ας κάνουν -όποτε τους βολεύει- ότι δεν το ξέρουν.
Αυτό το κράτος, είναι πολύ ικανό με τις δυνάμεις καταστολής του, να χτυπάει τους νέους που διαδηλώνουν, να πλειστηριάζει ηλεκτρονικά σπίτια, να βγάζει απεργίες παράνομες σε χρόνο dt, να ψηφίζει δέκα-δέκα τους αντιλαϊκούς νόμους, να μοιράζει με το τσουβάλι τις επιδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης στους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά αποδεικνύεται κράτος ανίκανο ακόμα και για αυτό που μοιάζει το πιο απλό πράγμα τον 21ο αιώνα: Να εξασφαλίσει ότι ένα τρένο θα ξεκινήσει από την Αθήνα και θα φτάσει με ασφάλεια στη Θεσσαλονίκη.
Ακριβώς γι’ αυτό και αυτή η ανικανότητα, σε σχέση με τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας, δεν αντιμετωπίζεται με την επανακρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της ΔΕΗ και άλλων επιχειρήσεων, που προβάλουν αφελώς ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, γιατί πολύ απλά απορρέει από τον ίδιο τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους.
Μπορεί κάποιοι να εμφανίζονται σαν να “πιπιλάνε” το δάχτυλό τους, αλλά το μόνο κράτος που μπορεί να υπερασπίσει, να διασφαλίσει τις λαϊκές ανάγκες είναι το κράτος της εργατικής – λαϊκής εξουσίας.
Ναι, αυτός ο αγώνας έχει ήδη πετύχει πολλά. Το κύριο, ανέδειξε τις πραγματικές αιτίες, τους πραγματικούς ενόχους: Την ίδια την πολιτική της απελευθέρωσης, του τεμαχισμού των υπηρεσιών και της ιδιωτικοποίησης του κερδοφόρου κομματιού, που υπηρέτησαν όλοι τους διαδοχικά.
Ανέδειξε το καταστροφικό για το λαό, κριτήριο του κόστους – οφέλους, με βάση το οποίο -είτε το αστικό κράτος είτε ο ιδιώτης – επενδυτής- πετσοκόβουν τα μέτρα πρόληψης και ασφάλειας, όχι μόνο στον σιδηρόδρομο, αλλά και σε κάθε τομέα της ζωής μας. Και αυτό αποτελεί μεγάλη παρακαταθήκη.
Ανέδειξε όμως και τη δύναμη που έχει ο αγώνας όταν είναι οργανωμένος, όταν μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, συζητούν, αποφασίζουν συλλογικά για τις μορφές πάλης, τα αιτήματα, τα συνθήματά τους, μέσα από το μαθητικό συμβούλιο, τον φοιτητικό σύλλογο, το εργατικό σωματείο.
Όταν ο καθένας και η καθεμιά κάνει τον αγώνα πραγματικά δική του υπόθεση και δεν είναι απλά επισκέπτης σε ένα ανώνυμο, γενικά κι αφηρημένα, διαδικτυακό κάλεσμα, στο οποίο τελικά, όποιος θέλει, μπορεί να κολλήσει ό,τι ταμπέλα θέλει και να το “καπελώσει”.
Τόσο το περιεχόμενο των αιτημάτων, όσο και το στοιχείο της οργάνωσης, ήταν που έκανε πολύ δύσκολο, έως αδύνατο να βρουν χώρο, για να χύσουν το δηλητήριό τους οι διάφορες ακροδεξιές-φασιστικές ομάδες, όπως έχουμε δει να συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Κι όμως, αυτό δεν έχει εμποδίσει πολλά ΜΜΕ, τόσο φιλικά προς τη ΝΔ όσο και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, να λένε και να ξαναλένε για το ενδεχόμενο ενίσχυσης αυτών των δυνάμεων, σε σημείο που αναρωτιέται κανείς αν τελικά πρόκειται για προειδοποίηση ή για επιδίωξη. Έχουν μάλιστα το θράσος να τις κατατάσσουν και στις αντισυστημικές δυνάμεις, όταν έχει αποδειχθεί τόσο ιστορικά, όσο και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, ότι πρόκειται για τα καλύτερα μαντρόσκυλα του συστήματος, που δεν διστάζουν να διαπράξουν τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα προκειμένου να το υπηρετήσουν.
Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για τις σχέσεις αυτών των ομάδων με τμήματα του κρατικού μηχανισμού, από την προσπάθεια του καταδικασμένου ναζί Κασιδιάρη να βάλει “μπροστινό” του έναν πρώην αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για να καταφέρει το κόμμα του να κατέβει στις εκλογές, όπως αναφέρουν τα σχετικά δημοσιεύματα;
Δεν είναι αυτό, λοιπόν, που τους φοβίζει, ούτε και θα μπορούσε να είναι, αφού αυτοί οι ίδιοι άλλωστε το προμοτάρουν.
Αυτό που πραγματικά φοβούνται, είναι η προοπτική, το χειροπιαστό πια ενδεχόμενο, ο θυμός και η αγανάκτηση της νεολαίας να μετουσιωθεί, με μαζικούς όρους, σε συνειδητή στάση αμφισβήτησης της πολιτικής και των επιλογών τους. Να γίνει η οργή, δύναμη ανατροπής. Να εκφραστεί και στις εκλογές με εκατοντάδες χιλιάδες νεανικές αντισυστημικές, αγωνιστικές ψήφους στο ΚΚΕ.
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτή την περίοδο, όπως ξέρετε, κινητοποιήσεις δε γίνονται μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ. Από άκρη σε άκρη, καταρρέει με πάταγο ο μύθος της φιλολαϊκής ΕΕ, της ευρωπαϊκής κανονικότητας του δήθεν “κοινωνικού κράτους” και του “κράτους δικαίου”, στην οποία ο κ. Τσίπρας θέλει -λέει- να μας επαναφέρει, διεκδικώντας μάλιστα αισίως και τη δόξα του συνθήματος “μένουμε Ευρώπη”, που φώναζαν οι υπερασπιστές του ΝΑΙ στο κάλπικο δημοψήφισμα του ΟΧΙ, που έγινε από τον Τσίπρα και τους συν αυτώ την άλλη μέρα ΝΑΙ, το 2015. Μαζί του γκρεμίζεται για μία ακόμη φορά και η λογική του δήθεν “μικρότερου κακού”.
Στη Γαλλία οι εργαζόμενοι απεργούν και διαδηλώνουν κατά εκατομμύρια ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μακρόν. Θυμίζουμε ότι την εκλογή του Μακρόν χαιρέτιζαν παρέα, πριν έναν χρόνο, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ως νίκη της “δημοκρατίας”, ενώ παλιότερα τον είχε υποστηρίξει και ο Βαρουφάκης, αρθρογραφώντας μάλιστα με πάθος για αυτόν μέχρι και στον βρετανικό Guardian.
Και πώς αντιμετωπίζει τη νεολαία και τους εργαζόμενους, αυτό το “περιστέρι της δημοκρατίας” που μας τον είχε φέρει ο κ. Τσίπρας να βγάλει λόγους στην Πνύκα;
Με βία και καταστολή, η αγριότητα της οποίας σοκάρει και σε κάνει να αναρωτιέσαι τι διαφορετικό -αλήθεια- θα έκανε στη θέση του η ακροδεξιά Λεπέν…
Αλλά και η Γερμανία συνταράσσεται από τις μεγαλύτερες απεργίες των τελευταίων δεκαετιών, με αίτημα την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις, πάνω από τον πληθωρισμό. Απέναντι σε ποια κυβέρνηση στρέφονται αυτές οι απεργίες; Απέναντι στη λεγόμενη προοδευτική κυβέρνηση του SPD και των Πρασίνων, κάτι σαν αυτή που θέλει να κάνει και στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και λοιπές “δημοκρατικές δυνάμεις”.
Στη Φινλανδία είδαμε σε επανάληψη το χιλιοπαιγμένο έργο: Η αριστερή κυβέρνηση με την πολιτική που ακολούθησε -η οποία μεταξύ άλλων έβαλε και τη χώρα στο ΝΑΤΟ- να αποτελεί τον βασικό παράγοντα ενίσχυσης της δεξιάς, που ήρθε πρώτη στις εκλογές της Κυριακής και της ακροδεξιάς που ήρθε δεύτερη.
Παντού αποδεικνύεται πως η εφαρμογή δεξιάς, αντιλαϊκής πολιτικής στο όνομα της προόδου και της “αριστεράς” είναι τελικά ο καλύτερος “χορηγός”, τόσο της απογοήτευσης, του “δεν αλλάζει τίποτα”, όσο και της ακροδεξιάς.
Είναι όμως και αποκαλυπτήρια των δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται ως “προοδευτικές” για να κρύψουν την στρατηγική τους σύγκλιση στα μεγάλα και σημαντικά, με τις λεγόμενες “συντηρητικές” πολιτικές δυνάμεις. Εξάλλου, αυτή η κοινή πολιτική εμφανίζεται και στους χώρους των Πανεπιστημίων. Την ξέρετε καλά, τη ζείτε καθημερινά.
Μήπως δεν είναι η πολιτική της ΕΕ που με όχημα τη ”ανταγωνιστικότητα” και το “αυτοδιοίκητο” των πανεπιστημίων, έχει μειώσει κατά 70% την κρατική τους χρηματοδότηση; Την ίδια ώρα βέβαια που “το ταμείο είναι μείον” για τις σπουδές σας, εκατοντάδες εκατομμύρια από το Ταμείο Ανάκαμψης, κατευθύνονται στην “αριστεία” διάφορων επιχειρηματιών, που είναι απλά μια ωραία λέξη για τον ανελέητο ανταγωνισμό και την επιβίωση λίγων (που άντεξαν) και κάποιων εκλεκτών (που μπόρεσαν).
Γνωρίζετε, πόσο “δωρεάν” είναι οι σπουδές στο Πανεπιστήμιο, που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σαν επιχείρηση, που αντιμετωπίζει τους φοιτητές ως πελάτες. Με τα υψηλά φοιτητικά ενοίκια στο έδαφος της έλλειψης εστιών. Κι ας μη σχολιάσουμε αναλυτικά τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης της στέγασης. Με τα δίδακτρα που γενικεύονται στα μεταπτυχιακά, με την πληρωμή ενός σορού υλικών και άλλων απαραίτητων για τις σπουδές.
Μήπως δεν είναι αυτή η πολιτική που έχει υποβαθμίσει την αξία των πτυχίων; Που έχει μετατρέψει την απόκτηση επιστημονικής γνώσης σε ένα σωρό από διάφορα “προσόντα” και “δεξιότητες”, διασπώντας τη συνεκτικότητα και τη συγκρότηση των προγραμμάτων σπουδών, ενισχύοντας την κατηγοριοποίηση τμημάτων και πτυχίων;
Έτσι οδηγούμαστε σε ένα πτυχίο “για κορνίζα”. Που δεν εξασφαλίζει την δυνατότητα άσκησης του αντίστοιχου επαγγέλματος. Που οι απόφοιτοι να πρέπει να “πιστοποιούν” κάθε λίγο και λιγάκι τις γνώσεις τους και μάλιστα σε φορείς που δεν είναι καν εκπαιδευτικοί.
Αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι οι κατευθύνσεις για απόσπαση της διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία, αλλά και η μη κατοχύρωση των πτυχίων δεκάδων τμημάτων που πανεπιστημιοποιήθηκαν… κάτι που έβγαλε πρόσφατα στον δρόμο εκατοντάδες φοιτητές Γεωπονικών και σχολών Μηχανικών.
Αλλά αλήθεια, μήπως, δεν είναι η ίδια πολιτική, που ονομάζει “σύνδεση με την αγορά εργασίας” την “υποταγή στις ανάγκες των επιχειρηματιών”; Τα παραδείγματα πολλά: Η κοπτοραπτική στα προγράμματα σπουδών, η τοποθέτηση διάφορων παραγόντων που καμία σχέση δεν έχουν με την επιστήμη σε ρόλο μάνατζερ στα νέα Συμβούλια Διοίκησης, οι συνεχείς αλλαγές στον ακαδημαϊκό χάρτη στο έδαφος της κινούμενης άμμου της καπιταλιστικής αγοράς. Κι όμως η κατάσταση για τους απόφοιτους γίνεται όλο και χειρότερη.
Αυτό το πανεπιστήμιο της μπίζνας και των επιχειρηματιών δεν χωράει τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των φοιτητών.
Για αυτό, στο έδαφός του δυναμώνει η καταστολή.
-Με την αποτυχημένη προσπάθεια να μπει η πανεπιστημιακή αστυνομία στις σχολές.
-Με το στήσιμο πειθαρχικών διώξεων σε αγωνιστές, όπως πρόσφατα με τον συνάδελφό σας, μέλος της ΚΝΕ, εκλεγμένο με την Πανσπουδαστική στην Πάτρα.
Αυτή την πολιτική έχουν εφαρμόσει με ”σταθερότητα” όλοι όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν την χώρα. Γιατί και για την κατάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έχουν διαχρονικές ευθύνες.
Αυτό που τελικά δίνει συνέχεια στο αντιδραστικό εκπαιδευτικό τους έργο δεν είναι απλά η διαδοχή κάποιων νόμων, αλλά οι κοινοί τους στόχοι, η υπηρέτηση της ίδιας πολιτικής για ένα Πανεπιστήμιο φθηνό για το κράτος, ακριβό για τους φοιτητές και κερδοφόρο για το κεφάλαιο. Ένα Πανεπιστήμιο όπου οι νέοι πληρώνουν ακριβά τις σπουδές τους, αλλά πουλάνε φθηνά τις ικανότητές τους στην αγορά εργασίας των πετσοκομμένων μισθών και δικαιωμάτων.
Για αυτό και τελικά το κράτος είχε συνέχεια στην πορεία διαμόρφωσης της κρατικής χρηματοδότησης. Η διαχρονική πορεία αυτής της πολιτικής είναι που διαμόρφωσε το έδαφος, τόσο επί ΣΥΡΙΖΑ όσο και επί της ΝΔ, για το χτύπημα στα πτυχία.
Από την προσπάθεια απόσπασης της διδακτικής επάρκειας, μέχρι την εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με αυτά του δημόσιου Πανεπιστημίου, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τις νομοθετικές ρυθμίσεις τους αλληλοσυμπληρώνονταν.
Την ίδια ώρα φοιτητές στο ΠαΔΑ είναι ξεκρέμαστοι όσον αφορά τα επαγγελματικά τους δικαιώματα εδώ και 5 χρόνια, από την ίδρυση του πανεπιστημίου.
Αντίστοιχα, και με τη γενίκευση των διδάκτρων: Από το πρώτο ξενόγλωσσο προπτυχιακό με δίδακτρα επί ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι και την έννοια της αυτοχρηματοδότησης των μεταπτυχιακών της ΝΔ, που τελικά καταργεί κάθε έννοια δωρεάν φοίτησης σε αυτά.
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι θέσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για ζητήματα που “καίνε” τη νεολαία, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη διάθεσή της για δημιουργία, για να αλλάξει ό,τι την “πνίγει” και να παλέψει για την ζωή που της αξίζει, είναι πραγματικά ό,τι πιο συντηρητικό και οπισθοδρομικό υπάρχει.
Η ΝΔ, λέει πως εκφράζει την “σιωπηλή πλειοψηφία, που δεν αναλώνεται σε στείρες διαμαρτυρίες, αλλά θέλει να δημιουργεί και να καινοτομεί”…!
Για κακή τους τύχη, η πλειοψηφία της νέας γενιάς δεν σιώπησε μπροστά στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη. Με τα δάκρυα, τις υψωμένες γροθιές και τα συνθήματά της δημιούργησε τις πιο συγκινητικές και ελπιδοφόρες εικόνες της τελευταίας δεκαετίας.
Όσο για το πώς εκφράζουν την νεολαία που δημιουργεί, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική μια είδηση του προηγούμενου διαστήματος. Σε ένα πανεπιστήμιο της βόρειας Ελλάδας, μέσα στην καούρα των νεολαίων της ΝΔ να αποδείξουν πως καινοτομούν και προσφέρουν ρεαλιστικές λύσεις για τα προβλήματα των φοιτητών, παρουσίασαν μια εφαρμογή, που δημιούργησαν οι φοιτητές του πανεπιστημίου, ως δική τους… Τέτοια αριστεία!
Η κυβέρνηση θέλει να την κρίνουν για το σύνολο του κυβερνητικού της έργου. Μάλιστα. Τι έργο έχει, λοιπόν, να επιδείξει για τα ζητήματα που απασχολούν τη νέα γενιά; Μήπως τις πολλές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας που φέρνει η καπιταλιστική ανάπτυξη, όπως λένε;
Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους. Σήμερα:
-1 στους 4 κατόχους πτυχίων ΑΕΙ είναι άνεργος.
-1 στους 3 πτυχιούχους δουλεύει σε επάγγελμα άσχετο με το αντικείμενο που σπούδασε.
-1 στους 6 πτυχιούχους αμείβεται με 400 έως 800€.
-400.000 υπολογίζεται ότι έχουν φύγει στο εξωτερικό, παρά τα μεγάλα λόγια…
Θα έκαναν όλη την Ελλάδα ένα απέραντο Hub τεχνολογίας. Το μόνο που δεν έχουν πει είναι, πως οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις κάθονται σε παιδικές χαρές για ενήλικες και απολαμβάνουν τα αποτελέσματα της εργασίας τους.
Δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Δεν έχουν καμία επαφή με τη ζωή όλων αυτών των ανθρώπων που δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, που δεν έχουν εξασφαλισμένο κανένα σύγχρονο εργασιακό δικαίωμα, που συχνά οδηγούνται ακόμα και στην παραίτηση, γιατί αισθάνονται ότι “καίγονται” από τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα για την παράδοση έργου των εργοδοτών!
Το περασμένο Σάββατο, δια του Tik Tok, ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στη νεολαία, για να πει, ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο… Και τι είναι αλήθεια;
Το 2011 ο κατώτατος μισθός ήταν 751 ευρώ. Πέρασαν 12 χρόνια. Ζήσαμε και την καπιταλιστική κρίση και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Και την πρωταπριλιά του 2023, τέθηκε σε ισχύ μια αύξηση που φέρνει τον κατώτατο μισθό να είναι αυξημένος κατά 29 ευρώ από το 2011, την ίδια ώρα που η ακρίβεια έχει εκτοξευθεί! Όχι αύξηση, μείωση είναι, με όρους αγοραστικής δύναμης. Τέτοια κοροϊδία.
Εκεί, όμως που το έχουν απογειώσει, είναι με τη προσπάθειά τους να πείσουν, ότι θα ικανοποιήσουν την ανάγκη των νέων ανθρώπων για φθηνή και ποιοτική στέγη.
Το περιβόητο πρόγραμμα “Σπίτι μου”, για το οποίο ξεκίνησαν οι αιτήσεις, θα αφορά, στην καλύτερη περίπτωση 10.000 ανθρώπους όλους κι όλους. Νέους ανθρώπους που αμείβονται έως 850 ευρώ. Ακόμα και αυτοί οι ελάχιστοι όμως, σπρώχνονται στα νύχια των τραπεζών, με δάνεια που θα κληθούν να αποπληρώνουν για όλη τους την ζωή.
Δίνουν από τα χρήματα των εργαζομένων, που για χρόνια παρακρατούσε από τον μισθό τους ο ΟΑΕΔ, χωρίς να υλοποιεί κανένα πρόγραμμα ανέγερσης νέων κατοικιών, 500 εκατομμύρια στις τράπεζες, για να χορηγήσουν ένα μέρος του δανείου άτοκο. Αλήθεια, όμως, τι θα κληθούν να πληρώνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, για το υπόλοιπο μέρος του δανείου που θα τοκίζεται κανονικά;
Μέσα σε λίγους μήνες, όσοι έχουν στεγαστικό δάνειο, από την αύξηση των επιτοκίων καλούνται να πληρώσουν αθροιστικά έως και τρεις παραπάνω δόσεις τον χρόνο!
Με αυτά τα “ρεαλιστικά” μέτρα καμώνονται ότι θα αντιμετωπίσουν τα ενοίκια που έχουν φτάσει στον θεό, με αποτέλεσμα τόσοι νέοι άνθρωποι να μένουν ακόμα με τους γονείς τους.
Δεν θα μπούμε στον κόπο να αντιπαραβάλουμε τις “κοστολογημένες” αντιπροτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα παραπάνω ζητήματα, που είναι κομμένες και ραμμένες στα περιβόητα όρια των “αντοχών της οικονομίας”. Όχι γιατί δεν έχουμε ράμματα για την γούνα του. Όχι γιατί δεν θυμόμαστε ότι σαν κυβέρνηση και μετά σαν αξιωματική αντιπολίτευση, έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του και στήριξε, στο να σφαγιαστούν εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας!
Πιστεύουμε πως το πιο αποκαλυπτικό για την μούχλα και την συντήρηση με περιτύλιγμα ιλουστρασιόν, που πρεσβεύει το συγκεκριμένο κόμμα, είναι ακριβώς, ο τρόπος που αντιμετωπίζει την νεολαία και τα όνειρά της.
Δηλαδή, πως, όπως μας ενημέρωσε στο γνωστό κακόγουστο video ο πρόεδρός του, “για να γίνει το δίκαιο πράξη” αρκεί κάποιος να τους ψηφίσει! Εύκολο, λένε, δεν είναι; Να κάθεται δηλαδή στο περιθώριο, παρατηρητής των εξελίξεων, και απλά να πηγαίνει μια φορά κάθε 4 χρόνια και να επιλέγει κάποιον -υποτίθεται- λιγότερο κακό διαχειριστή της σαπίλας.
Συνολικά, αντιμετωπίζουν τους νέους και τις νέες σαν θεατές, ανήμπορους να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει, τι πρέπει να γίνει, πολύ περισσότερο να παρέμβουν στις εξελίξεις. Όμως οι νέοι άνθρωποι, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, ξέρουν πολύ καλά, πως ό,τι μας επέτρεψε να χαμογελάσουμε τα τελευταία χρόνια, ό,τι κατακτήσαμε, όσες «ανάσες» καταφέραμε να πάρουμε, ήταν ακριβώς όταν η νέα γενιά βγήκε δυναμικά στο προσκήνιο, με τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπροστά!
Ποιος αντιμετώπισε τον αυταρχισμό και την κυνικότητα της ΝΔ; Αυτοί που καλούσαν την νεολαία να μην απαντά στην “ένταση με ένταση” ή την καλούσαν να κλείσει τα φώτα σε ένδειξη διαμαρτυρίας λίγες μέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη;
Οι απαγορεύσεις τσακίστηκαν, η αλήθεια δεν θάφτηκε, η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν μπήκε στα πανεπιστήμια, με την κινητοποίηση και τις διεκδικήσεις χιλιάδων ανθρώπων. Ποιος κατάφερε να μείνουν στα χαρτιά μια σειρά αντεργατικοί νόμοι της ΝΔ;
Αυτοί που ψήφιζαν τους μισούς νόμους και έλεγαν πως οι απεργίες δεν έχουν αποτέλεσμα;
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με σημαντικές κατακτήσεις για τους εργαζόμενους υπογράφτηκαν εκεί που οι κομμουνιστές μπήκαν μπροστά και οι εργαζόμενοι συγκρούστηκαν με τους μεγάλους ομίλους.
Εκεί, που με τον αγώνα τους έκαναν πράξη, όχι την “δίκαιη ανάπτυξη” που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το γεγονός ότι για να κερδίσουν την παραμικρή ανακούφιση οι εργαζόμενοι πρέπει να χάσει το κεφάλαιο.
Πότε τελικά αισθανθήκαμε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει απέναντι στην βαθιά σήψη του συστήματος; Όταν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τσακώνονται για τις βίλες που έχει ο καθένας τους; Όταν σκυλεύουν πάνω στον ανθρώπινο πόνο για το σε ποιανού τη βάρδια οι θάνατοι ήταν περισσότεροι;
Ή όταν εμπιστεύτηκε η νεολαία τη δύναμή της και βγήκε μαχητικά στο προσκήνιο;
Σε αυτή τη λασπομαχία, έχουν πολύτιμους συμπαραστάτες, όσους κυβέρνησαν και όσους δηλώνουν πρόθυμους να ξανακυβερνήσουν μαζί τους. Τα λεγόμενα “μικρά κόμματα”, ή αλλιώς πολιτικές τσόντες που ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στο σύστημα.
Τι να πει κανείς για το ΠΑΣΟΚ; Η μεγαλύτερή του, όντως, προσφορά στη νεολαία είναι, πως με τη στάση του επιβεβαιώνει ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν, παρά τις όποιες διαφορές τους, “κοινό πρόγραμμα” για την επόμενη μέρα.
Η ΝΔ θέλει να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι μπορεί να συγκυβερνήσει και με τους δύο. Και κανείς, τελικά δεν μπορεί να απαντήσει γιατί δεν μπορούν να συγκυβερνήσουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ!
Τι να πει κανείς, όμως, και για διάφορους άλλους πλαστογράφους κάθε έννοιας ριζοσπαστισμού, όπως το ΜέΡΑ 25; Και επειδή εύστοχα ο λαός λέει “δείξε μου τους φίλους να σου πω ποιος είσαι”, αλήθεια, αυτή η “προοδευτική σύμπνοια” με τον πρόεδρο του Μεξικού, τον Ομπραδόρ, πώς προχωράει; Βλέπετε στο διεθνές μέτωπο της ρεαλιστικής ρήξης, εκεί στο ΜέΡΑ 25, χωράνε και την αστική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Μεξικού. Την κυβέρνηση που έχει τα χέρια της βαμμένα με το αίμα μεξικανών και μεταναστών εργατών.
Λίγες μέρες έχουν περάσει από τότε που τουλάχιστον 39 μετανάστες στην συγκεκριμένη χώρα κάηκαν ζωντανοί, επειδή η αστυνομία τους άφησε κλειδωμένους στα κελιά τους, όταν ξέσπασε πυρκαγιά στο κέντρο κράτησης που κρατούνταν.
Στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ μας χωρίζει άβυσσος από τα κόμματα που δηλώνουν πρόθυμα να συγκροτήσουν την επόμενη προδιαγεγραμμένα αντιλαϊκή κυβέρνηση.
Για εμάς η ζωή είναι το μεγάλο το ωραίο και το συγκλονιστικό. Και αυτό το κάνουμε πράξη καθημερινά με τις θέσεις και την δράση μας.
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το τελευταίο διάστημα έχουν ξεπεταχτεί πολλοί απίθανοι τύποι που παριστάνουν τους ειδικούς στο να ερμηνεύουν δήθεν τι νιώθει και πώς σκέφτεται να εκφραστεί η νέα γενιά, που σπεύδουν να της βάλουν λόγια στο στόμα ή να μιλήσουν εκείνοι στο όνομά της. Μόνο το άγχος τους ομολογούν…
Στις εκλογές τις 21ης Μάη η νέα γενιά έχει την ευκαιρία και την επιλογή για να εκφράσει αυτά που νιώθει, χωρίς διαμεσολαβητές, με τρόπο που δεν θα μπορεί να αμφισβητηθεί ή να παρερμηνευτεί. Σίγουρα, αυτός ο τρόπος δεν είναι να στηρίξει κάποιο από τα κόμματα που κυβέρνησαν και μας έφεραν ως εδώ με την πολιτική που εφάρμοσαν υπέρ των λίγων.
Αποτυπώνεται, άλλωστε, αυτό στην απάντηση “κανένας από τους δύο” που δίνουν μαζικά οι νέοι άνθρωποι, όταν ερωτώνται αν θεωρούν καλύτερο για να τους λύσει τα προβλήματα τον Μητσοτάκη ή τον Τσίπρα.
Σίγουρα αυτός ο τρόπος δεν είναι ούτε η αποχή. Αυτή όχι μόνο δεν τη φοβάται το σύστημα, αλλά ίσα-ίσα την επιδιώκει για το κομμάτι εκείνο της νεολαίας που δεν μπορεί να πείσει σε αυτή τη φάση. Προτιμά να τους έχει στην άκρη αυτούς τους νέους, τόσο τη μέρα των εκλογών, όσο και καθημερινά.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ΝΔ κυβερνά μια χαρά εδώ και 4 χρόνια με μια ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή, παρόλο που η αποχή στις τελευταίες εκλογές ήταν πάνω από 42%.
Αν φοβούνταν, άλλωστε, την αποχή δεν θα αδιαφορούσαν απέναντι στα καλέσματα που τους έχουμε κάνει ξανά και ξανά να δώσουν λύση, ώστε να μπορέσουν να ψηφίσουν από τον τόπο εργασίας τους οι χιλιάδες νέοι και νέες που πιάνουν ήδη δουλειά ως εποχιακοί εργαζόμενοι στα κάτεργα του τουρισμού, όπως μπορεί πολύ καλά να γίνει και γίνεται ήδη, για παράδειγμα, με τα μέλη των σωμάτων ασφαλείας.
Το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ δίνει την ευκαιρία να εκφραστούν και στην κάλπη αυτά που αισθάνεται η νέα γενιά: Η οργή και η αγανάκτηση, η αβεβαιότητα για το αύριο, η επιθυμία να μην ξεχαστούν τα εγκλήματα του συστήματος, η διάθεση για να αλλάξει επιτέλους κάτι, η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, σε μια καλύτερη χώρα.
Γι’ αυτό, στις 21 Μάη, με την καρδιά και το μυαλό ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό!
Για να είναι όσο γίνεται πιο αδύναμα τα κόμματα που θα απαρτίσουν την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση. Για να τρέμει όταν θα προσπαθεί να περάσει ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο και να είναι όσο γίνεται πιο δυνατός ο λαός και η νεολαία. Αλλά και για να ανοίξει επιτέλους ένας διαφορετικός δρόμος, μια διαφορετική προοπτική προς όφελος των πολλών.
Τέτοια προοπτική δίνει μόνο η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ. Το λέμε καθαρά: Εμείς είμαστε έτοιμοι, όταν η εργατική τάξη, ο ελληνικός λαός το επιλέξει, να αναλάβουμε την ευθύνη μας σε μια λαϊκή διακυβέρνηση, όπου πρωταγωνιστές θα είναι οι εργαζόμενοι, η νεολαία και όχι το πολιτικό προσωπικό των κοινωνικών παρασίτων, των καπιταλιστών.
Σε μια τέτοια εξουσία των εργαζομένων ο λαός δεν θα είναι θεατής, απλά με μια ψήφο στα τέσσερα χρόνια, η δημοκρατία δεν θα σταματάει έξω από τις πύλες των εργοστασίων ή στις εισόδους των πολυκαταστημάτων και των εταιρειών.
Κάθε παραγωγική μονάδα, κάθε πανεπιστήμιο, κάθε γειτονιά θα είναι κυψέλη, όχι μόνο δημιουργίας, αλλά και δημοκρατίας, συζήτησης, αγωνιστικής εθελοντικής πρωτοβουλίας. Σε μια τέτοια διακυβέρνηση-εξουσία, όπου θα συμμετέχει το ΚΚΕ, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού θα λογοδοτούν πραγματικά σε αυτούς που τους εξέλεξαν. Θα υπάρχει η δυνατότητα του ελέγχου και της ανάκλησης, κάθε κρίσιμο νομοσχέδιο ή απόφαση θα συζητιέται μέχρι κάτω, μέσα σε όλο το λαό, στους χώρους δουλειάς, στις σχολές, στις εργατικές-λαϊκές συνελεύσεις.
Σε αυτή την εργατική-λαϊκή εξουσία θα πάρει σάρκα και οστά η πιο βαθειά και πλατιά έννοια τη ελευθερίας και της δημοκρατίας, θα καταργηθεί σταδιακά κάθε διάκριση, κάθε καταναγκασμός και πρώτα απ’ όλα η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο μόνος “καταναγκασμός” θα είναι η απαγόρευση της εκμετάλλευσης.
Σε αυτή την εξουσία, με όπλο την κοινωνικοποίηση και τον εργατικό έλεγχο, θα απελευθερωθούν οι πρωτόγνωρες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα στην έρευνα, στην παραγωγή, θα αξιοποιηθεί όλο το εργατικό και εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, ο σημαντικός ορυκτός πλούτος, οι δυνατότητες για πραγματικά πράσινη ενέργεια από όλες τις εγχώριες πηγές ενέργειας.
Θα αξιοποιηθεί η πλούσια πείρα των εργαζομένων, τα επιστημονικά επιτεύγματα, όλη η οικονομία, κάθε πόρος, κάθε υποδομή, κάθε παραγωγική δραστηριότητα θα συγκλίνουν μέσω του κεντρικού επιστημονικού σχεδίου σε έναν βασικό νόμο: Δηλαδή, στην ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι στο κέρδος.
“Ή οι ζωές μας ή τα κέρδη τους”. Το σύνθημα αυτό συμπυκνώνει το δίλημμα που μπαίνει μπροστά στη νεολαία! Και η απάντηση πρέπει να δίνεται κάθε μέρα, μέσα στον αγώνα αλλά και σε όλες τις κάλπες που θα στηθούν το επόμενο διάστημα!
Εσείς οι φοιτητές θα έχετε, μια επιπλέον σημαντική τέτοια ευκαιρία τις φοιτητικές εκλογές στις 10 Μάη! Έχετε την ευκαιρία να αναδείξετε την Πανσπουδαστική σε πρώτη δύναμη ξανά!
Αυτή η κάλπη που θα στηθεί λίγες μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές θα αποτελέσει την πρώτη μεγάλη “δημοσκόπηση” της νεολαίας. Και σας φοβούνται!
Για αυτό η κυβέρνηση έχει στήσει παιχνίδι αποπροσανατολισμού για να αποφύγει τη συζήτηση γύρω από τα πραγματικά προβλήματα των φοιτητών. Για αυτό έχει αμολήσει τη ΔΑΠ να καλεί τους φοιτητές να “σκύψουν το κεφάλι” και επειδή δεν της βγαίνει, αραδιάζει ψέματα ενάντια στην Πανσπουδαστική, που αποτελεί το πραγματικό αντίπαλο δέος της πολιτικής τους στα Πανεπιστήμια.
Στις φοιτητικές εκλογές δεκάδες χιλιάδες φοιτητές μπορούν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα που δεν θα μπορούν να αγνοήσουν. Να καταδικάσουν και να τιμωρήσουν την κυβερνητική πολιτική, αυτή που έχουν εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. Να γυρίσουν την πλάτη τους και στις παρατάξεις τους στις σχολές. Να δυναμώσουν την ελπιδοφόρα αγωνιστική τους δράση. Μόνο έτσι θα σταλεί σαφές προειδοποιητικό μήνυμα στην επόμενη κυβέρνηση.
Έξαλλου, αν κάτι έδειξε ο χρόνος αυτός με την πρωτιά της Πανσπουδαστικής είναι η δύναμη του συλλογικού οργανωμένου αγώνα μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους.
-Με τους αγώνες σας για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη συγκλονίσατε τη χώρα.
-Με την αποφασιστικότητά σας αφήσατε νόμους στα χαρτιά, στα συρτάρια των υπουργείων.
-Με την δύναμή σας κατακτήσατε να υπάρξουν αυξήσεις στους δικαιούχους σίτισης, να βελτιωθούν οι όροι διαβίωσης στις φοιτητικές εστίες, να βελτιωθεί η καθημερινότητα των σπουδών σας.
Αποδείχθηκε ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν να γίνονται στήριγμα των φοιτητών και όχι των κυβερνήσεων. Μπορούν να εκφράσουν τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες τους, να δυναμώνει μέσα τους η αλληλεγγύη. Να γίνουν χώρος κοινής δράσης για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των φοιτητών, χώρος αναζήτησης της γνώσης, της ψυχαγωγίας, του πολιτισμού και αθλητισμού.
Αποδείχθηκε ότι ρεαλισμός είναι να παίρνεις την κατάσταση στα χέρια σου και όχι να περιμένεις λύσεις από αυτούς που δημιουργούν το πρόβλημα.
Όλες αυτές οι μεγάλες στιγμές, αλλά και οι καθημερινές στιγμές της καθημερινής προσπάθειας στα μαθήματα και στον αγώνα, έχουν την υπογραφή σας. Την υπογραφή των μελών, των φίλων της ΚΝΕ, άλλων αγωνιστών φοιτητών.
Η πρωτιά της «Πανσπουδαστικής», το 2022, με το γκρέμισμα της ΔΑΠ μετά από 36 χρόνια, έδωσε νέα πνοή στο φοιτητικό κίνημα. Το βήμα έγινε. Συνεχίστε μόνο μπροστά. Μπορεί το φοιτητικό κίνημα, να ισχυροποιηθεί. Να γενικευτούν οι πρώτες προσπάθειες για τη ζωντανή λειτουργία και την πολύμορφη δράση των συλλόγων, σε συντονισμό με το εργατικό κίνημα, τα εργατικά σωματεία. Να ανοίξει η δρόμος για την ανασύσταση της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας, την πανελλαδική έκφραση του φοιτητικού κινήματος. Να αποκρουστεί κάθε απόπειρα συκοφάντησης, ελέγχου και καταστολής των συλλόγων!
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και το σύνθημά σας: Μόνοι τους και όλοι μας! Στις 10 Μάη, 1η δύναμη ξανά η Πανσπουδαστική! Στις 21 Μάη όλοι μαζί, με την καρδιά και το μυαλό, για ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό!
Μπορούμε να τα καταφέρουμε! Στις λίγες εβδομάδες που μένουν, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, αξιοποιούμε κάθε ώρα, κάθε λεπτό, στο μάθημα, στο διάλειμμα, στο διάβασμα, στην απογευματινή βόλτα, για να φτάσει το κάλεσμά μας παντού, σε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια, σε κάθε νέο και νέα, σε κάθε παιδί των λαϊκών οικογενειών.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στον αγώνα!
