ΔΗΜΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ / ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΘΑΣΟΥ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 2023: Αρχιερατικό Συλλείτουργο στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αποστόλου Παύλου – Κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο της πόλης
Ο Δήμαρχος Καβάλας, Θόδωρος Μουριάδης, μετά την τέλεση του Αρχιερατικού Συλλείτουργου, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παροναξίας κ. Καλλινίκου και την επετειακή Δοξολογία για τα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Καβάλας, εκφώνησε το πρωί της Πέμπτης 29 Ιουνίου τον πανηγυρικό της ημέρας, στο Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αποστόλου των Εθνών Παύλου.
Ακολούθως, στο Ηρώο της Πόλης, παρακολούθησε την επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των πεσόντων του απελευθερωτικού αγώνα, παρουσία των Αρχών και των Φορέων της Πόλης και της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας.
—————————-
Ο Πανηγυρικός Λόγος της Ημέρας
από τον Δήμαρχο Καβάλας,
Θόδωρο Μουριάδη
—————————-
“Ζούμε σε έναν τόπο που η ιστορία χαράκτηκε πάνω του δια πυρός και σιδήρου.
Η γεωγραφική θέση και το λιμάνι της Καβάλας ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων κόμβος συνάντησης Ανατολής και Δύσης, αλλά και σημείο έλξης όλων των κατακτητών, ιδίως αυτών που θέλαν δίοδο προς το Αιγαίο.
Από το 1391 που καταλήφθηκε από τα στρατεύματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας άρχισε μια νέα περίοδος, κι έπρεπε να περάσει περισσότερο από μισή χιλιετία για να φτάσουμε στα 1913 και να ανασάνει τον αέρα της ελευθερίας, ενωμένη, πλέον, με την μητέρα Ελλάδα.
Όμως, ακόμη και υπόδουλη, η Καβάλα ήταν παρούσα στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων, με τη συμμετοχή αγωνιστών, όπως ο οπλαρχηγός Ιλαρίων Καρατζόγλου, ο Κωνσταντίνος Σερδάρογλου, που τον κρέμασαν οι Οθωμανοί κατά το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821, και ο πυροβολητής του Ναυτικού, Νικόλαος Καγιάσας.
Αργότερα, η Καβάλα είχε μεγάλη συμβολή και κατά τον Μακεδονικό Αγώνα με τους μακεδονομάχους οπλαρχηγούς Πέτρο Ιωαννίδη και Περικλή Δράκο.
Τον Οκτώβριο του 1912, ο βουλγαρικός στρατός κατέλαβε την Καβάλα χωρίς να αντισταθούν οι Οθωμανοί. Ακολούθησαν βιαιότητες από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες εναντίον του πληθυσμού, καθώς και συλλήψεις και φυλακίσεις.
Έξι μήνες αργότερα, η Καβάλα απελευθερώνεται δίχως να χυθεί σταγόνα αίματος, χάρη στους άριστους διπλωματικούς χειρισμούς του Ελευθέριου Βενιζέλου, αλλά και στην απαράμιλλη αγωνιστική διάθεση μιας ομάδας Θασίων εθελοντών και ενός αξιομνημόνευτου στρατιωτικού τεχνάσματος.
Το ημερολόγιο έγραφε Τετάρτη 25 Ιουνίου 1913, όταν ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης ζήτησε να έρθουν στον κόλπο της Καβάλας από τη Θεσσαλονίκη, πέντε μεγάλα μεταγωγικά.
Τα μεταγωγικά πλοία ήταν άδεια, αλλά ο στόλος τους, κάνοντας μεγάλες κινήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας μπροστά από το λιμάνι, φαινόταν σαν να προετοίμαζε μεγάλη στρατιωτική απόβαση.
Τη νύχτα τα μεταγωγικά προσέγγισαν την ανατολική ακτή της πόλης, ανταλλάσσοντας συνεχώς φωτεινά σήματα με το Θωρηκτό «Ύδρα», έτσι ώστε να βεβαιωθεί ο εχθρός ότι κάτι ετοιμάζεται, ενώ τα άλλα πολεμικά φώτιζαν με τους προβολείς τους σε συγκεκριμένη πλευρά του παραλιακού μετώπου, σαν να ήταν αυτό το σημείο της απόβασης!
Οι Βούλγαροι που βρίσκονταν στην Καβάλα, βλέποντας τις κινήσεις, το πίστεψαν, φοβήθηκαν ότι θα βρεθούν εγκλωβισμένοι από τους Έλληνες, και αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πόλη.
Μια ομάδα νέων Καβαλιωτών ενημέρωσε τον Κουντουριώτη για την φυγή των εχθρών και ο ναύαρχος έδωσε αμέσως εντολή στον κυβερνήτη του Αντιτορπιλικού «Δόξα», Πλωτάρχη Αντώνη Κριεζή, να ερευνήσει για ελεύθερη δίοδο στο ναρκοπέδιο.
Οι νεαροί Καβαλιώτες, μαζί με ψαράδες που γνώριζαν τα νερά και τα σημεία όπου οι Βούλγαροι είχαν ποντίσει νάρκες, οδήγησαν το «Δόξα» στα ανατολικά, κοντά στις εκβολές του ποταμού Νέστου.
Εκεί αποβιβάστηκε με βάρκες ένα άγημα 35 ναυτών, με επικεφαλής τον Σημαιοφόρο Αγγελή. Στις 9 η ώρα το πρωί, το άγημα εισήλθε επίσημα στην πόλη της Καβάλας και ο πλωτάρχης Αντώνης Κριεζής έγινε αντικείμενο λατρείας από τους Καβαλιώτες.
Με μπροστάρηδες τους μαθητές του Ημιγυμνασίου και τον καθηγητή τους Αριστοτέλη Στάνη, τον σήκωσαν στα χέρια και τον οδήγησαν στο Διοικητήριο, το μετέπειτα πρωτοδικείο, όπου ύψωσε την Ελληνική σημαία.
Από τη θάλασσα, λοιπόν, έφτασε η λευτεριά στην Καβάλα, η οποία, όπως και οι άλλες απελευθερωμένες περιοχές, συντάχθηκε με τις αρχές και τα ιδανικά που απαιτούσαν οι καιροί για να τεθούν οι βάσεις της δημιουργίας ενός σύγχρονου κράτους, αντάξιου των προσδοκιών μας και της παρακαταθήκης των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Σήμερα αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές των ένδοξων σελίδων του Έθνους μας, καθώς και σε όσους αψήφησαν ακόμη και τον θάνατο, προκειμένου να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη.
Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά σε όλους εκείνους που κράτησαν ζωντανή την προαιώνια ελληνική παρακαταθήκη, αποδεικνύοντας ότι ετούτος ο όμορφος τόπος που ξεχειλίζει από σελίδες της ιστορίας, από τότε που τον αγκάλιασε η θάλασσα ανήκει στους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων, στους διαδόχους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, σ’ αυτούς που έχουν την τύχη να προσκυνούν και να δακρύζουν μπροστά στη γαλανόλευκη.
Σε όλους εμάς, που έχουμε οδηγό και προστάτη τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, Κήρυκα του Ευαγγελίου και θεμελιωτή του Χριστιανισμού στην Ευρώπη.
Μάρτυρα του θριάμβου της Αναστάσεως ως τα πέρατα της Οικουμένης και ιδρυτή της πρώτης εκκλησίας στη γηραιά ήπειρο, στον ιερό τόπο των Φιλίππων, όπου βαπτίστηκε ασπαζόμενη τον θείο λόγο η Αγία Λυδία η Φιλιππησία.
Σε μας, που οι πρόγονοί μας, μετά την απελευθέρωση του 1913 πέρασαν άλλες δύο κατοχές, τη μια χειρότερη από την άλλη, δίχως να λυγίσουν.
Ήταν αυτοί που ήρθαν πρόσφυγες, που πολέμησαν με την Εθνική Αντίσταση σε πόλεις και βουνά ενάντια στους κατακτητές, που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή, που ένιωσαν πάνω τους την πείνα, τον βούρδουλα και τις θηριωδίες στην ΟΧΡΑΝΑ, που χάθηκαν στην κόλαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και σε καταναγκαστικά έργα.
Σήμερα, ύστερα από 110 χρόνια, συνεχίζουμε να τιμούμε και να ευγνωμονούμε αυτούς, που γνωρίζοντας το χρέος τους απέναντι στην Ιστορία, σήκωσαν το ανάστημά τους κι έγιναν ο αιώνιος ιστός της σημαίας που ύψωσε ο πλωτάρχης Κριεζής για να κυματίζει στον ουρανό της ελεύθερης Καβάλας.
Χρόνια πολλά Καβάλα, χρόνια πολλά Ελλάδα»!
—————————-
Ο εφετινός εορτασμός ολοκληρώνεται το βράδυ της Πέμπτης (29/6), με την υπαίθρια Αγρυπνία προς τιμήν των αγίων Αποστόλων επί των ερειπίων της παλιοχριστιανικής Βασιλικής Α΄, στους αρχαίους Φιλίππους.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Ο Δήμαρχος Καβάλας, Θόδωρος Μουριάδης, μετά την τέλεση του Αρχιερατικού Συλλείτουργου, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παροναξίας κ. Καλλινίκου και την επετειακή Δοξολογία για τα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Καβάλας, εκφώνησε το πρωί της Πέμπτης 29 Ιουνίου τον πανηγυρικό της ημέρας, στο Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αποστόλου των Εθνών Παύλου.
Ακολούθως, στο Ηρώο της Πόλης, παρακολούθησε την επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των πεσόντων του απελευθερωτικού αγώνα, παρουσία των Αρχών και των Φορέων της Πόλης και της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας.
—————————-
Ο Πανηγυρικός Λόγος της Ημέρας
από τον Δήμαρχο Καβάλας,
Θόδωρο Μουριάδη
—————————-
“Ζούμε σε έναν τόπο που η ιστορία χαράκτηκε πάνω του δια πυρός και σιδήρου.
Η γεωγραφική θέση και το λιμάνι της Καβάλας ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων κόμβος συνάντησης Ανατολής και Δύσης, αλλά και σημείο έλξης όλων των κατακτητών, ιδίως αυτών που θέλαν δίοδο προς το Αιγαίο.
Από το 1391 που καταλήφθηκε από τα στρατεύματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας άρχισε μια νέα περίοδος, κι έπρεπε να περάσει περισσότερο από μισή χιλιετία για να φτάσουμε στα 1913 και να ανασάνει τον αέρα της ελευθερίας, ενωμένη, πλέον, με την μητέρα Ελλάδα.
Όμως, ακόμη και υπόδουλη, η Καβάλα ήταν παρούσα στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων, με τη συμμετοχή αγωνιστών, όπως ο οπλαρχηγός Ιλαρίων Καρατζόγλου, ο Κωνσταντίνος Σερδάρογλου, που τον κρέμασαν οι Οθωμανοί κατά το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821, και ο πυροβολητής του Ναυτικού, Νικόλαος Καγιάσας.
Αργότερα, η Καβάλα είχε μεγάλη συμβολή και κατά τον Μακεδονικό Αγώνα με τους μακεδονομάχους οπλαρχηγούς Πέτρο Ιωαννίδη και Περικλή Δράκο.
Τον Οκτώβριο του 1912, ο βουλγαρικός στρατός κατέλαβε την Καβάλα χωρίς να αντισταθούν οι Οθωμανοί. Ακολούθησαν βιαιότητες από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες εναντίον του πληθυσμού, καθώς και συλλήψεις και φυλακίσεις.
Έξι μήνες αργότερα, η Καβάλα απελευθερώνεται δίχως να χυθεί σταγόνα αίματος, χάρη στους άριστους διπλωματικούς χειρισμούς του Ελευθέριου Βενιζέλου, αλλά και στην απαράμιλλη αγωνιστική διάθεση μιας ομάδας Θασίων εθελοντών και ενός αξιομνημόνευτου στρατιωτικού τεχνάσματος.
Το ημερολόγιο έγραφε Τετάρτη 25 Ιουνίου 1913, όταν ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης ζήτησε να έρθουν στον κόλπο της Καβάλας από τη Θεσσαλονίκη, πέντε μεγάλα μεταγωγικά.
Τα μεταγωγικά πλοία ήταν άδεια, αλλά ο στόλος τους, κάνοντας μεγάλες κινήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας μπροστά από το λιμάνι, φαινόταν σαν να προετοίμαζε μεγάλη στρατιωτική απόβαση.
Τη νύχτα τα μεταγωγικά προσέγγισαν την ανατολική ακτή της πόλης, ανταλλάσσοντας συνεχώς φωτεινά σήματα με το Θωρηκτό «Ύδρα», έτσι ώστε να βεβαιωθεί ο εχθρός ότι κάτι ετοιμάζεται, ενώ τα άλλα πολεμικά φώτιζαν με τους προβολείς τους σε συγκεκριμένη πλευρά του παραλιακού μετώπου, σαν να ήταν αυτό το σημείο της απόβασης!
Οι Βούλγαροι που βρίσκονταν στην Καβάλα, βλέποντας τις κινήσεις, το πίστεψαν, φοβήθηκαν ότι θα βρεθούν εγκλωβισμένοι από τους Έλληνες, και αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πόλη.
Μια ομάδα νέων Καβαλιωτών ενημέρωσε τον Κουντουριώτη για την φυγή των εχθρών και ο ναύαρχος έδωσε αμέσως εντολή στον κυβερνήτη του Αντιτορπιλικού «Δόξα», Πλωτάρχη Αντώνη Κριεζή, να ερευνήσει για ελεύθερη δίοδο στο ναρκοπέδιο.
Οι νεαροί Καβαλιώτες, μαζί με ψαράδες που γνώριζαν τα νερά και τα σημεία όπου οι Βούλγαροι είχαν ποντίσει νάρκες, οδήγησαν το «Δόξα» στα ανατολικά, κοντά στις εκβολές του ποταμού Νέστου.
Εκεί αποβιβάστηκε με βάρκες ένα άγημα 35 ναυτών, με επικεφαλής τον Σημαιοφόρο Αγγελή. Στις 9 η ώρα το πρωί, το άγημα εισήλθε επίσημα στην πόλη της Καβάλας και ο πλωτάρχης Αντώνης Κριεζής έγινε αντικείμενο λατρείας από τους Καβαλιώτες.
Με μπροστάρηδες τους μαθητές του Ημιγυμνασίου και τον καθηγητή τους Αριστοτέλη Στάνη, τον σήκωσαν στα χέρια και τον οδήγησαν στο Διοικητήριο, το μετέπειτα πρωτοδικείο, όπου ύψωσε την Ελληνική σημαία.
Από τη θάλασσα, λοιπόν, έφτασε η λευτεριά στην Καβάλα, η οποία, όπως και οι άλλες απελευθερωμένες περιοχές, συντάχθηκε με τις αρχές και τα ιδανικά που απαιτούσαν οι καιροί για να τεθούν οι βάσεις της δημιουργίας ενός σύγχρονου κράτους, αντάξιου των προσδοκιών μας και της παρακαταθήκης των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Σήμερα αποτίουμε φόρο τιμής στους πρωταγωνιστές των ένδοξων σελίδων του Έθνους μας, καθώς και σε όσους αψήφησαν ακόμη και τον θάνατο, προκειμένου να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη.
Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά σε όλους εκείνους που κράτησαν ζωντανή την προαιώνια ελληνική παρακαταθήκη, αποδεικνύοντας ότι ετούτος ο όμορφος τόπος που ξεχειλίζει από σελίδες της ιστορίας, από τότε που τον αγκάλιασε η θάλασσα ανήκει στους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων, στους διαδόχους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, σ’ αυτούς που έχουν την τύχη να προσκυνούν και να δακρύζουν μπροστά στη γαλανόλευκη.
Σε όλους εμάς, που έχουμε οδηγό και προστάτη τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, Κήρυκα του Ευαγγελίου και θεμελιωτή του Χριστιανισμού στην Ευρώπη.
Μάρτυρα του θριάμβου της Αναστάσεως ως τα πέρατα της Οικουμένης και ιδρυτή της πρώτης εκκλησίας στη γηραιά ήπειρο, στον ιερό τόπο των Φιλίππων, όπου βαπτίστηκε ασπαζόμενη τον θείο λόγο η Αγία Λυδία η Φιλιππησία.
Σε μας, που οι πρόγονοί μας, μετά την απελευθέρωση του 1913 πέρασαν άλλες δύο κατοχές, τη μια χειρότερη από την άλλη, δίχως να λυγίσουν.
Ήταν αυτοί που ήρθαν πρόσφυγες, που πολέμησαν με την Εθνική Αντίσταση σε πόλεις και βουνά ενάντια στους κατακτητές, που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή, που ένιωσαν πάνω τους την πείνα, τον βούρδουλα και τις θηριωδίες στην ΟΧΡΑΝΑ, που χάθηκαν στην κόλαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και σε καταναγκαστικά έργα.
Σήμερα, ύστερα από 110 χρόνια, συνεχίζουμε να τιμούμε και να ευγνωμονούμε αυτούς, που γνωρίζοντας το χρέος τους απέναντι στην Ιστορία, σήκωσαν το ανάστημά τους κι έγιναν ο αιώνιος ιστός της σημαίας που ύψωσε ο πλωτάρχης Κριεζής για να κυματίζει στον ουρανό της ελεύθερης Καβάλας.
Χρόνια πολλά Καβάλα, χρόνια πολλά Ελλάδα»!
—————————-
Ο εφετινός εορτασμός ολοκληρώνεται το βράδυ της Πέμπτης (29/6), με την υπαίθρια Αγρυπνία προς τιμήν των αγίων Αποστόλων επί των ερειπίων της παλιοχριστιανικής Βασιλικής Α΄, στους αρχαίους Φιλίππους.
