Στ. Κούλογλου για τον εκβιασμό της ψήφου των πολιτών: H κυβέρνηση επιδιώκει ολοκληρωτικό έλεγχο του κράτους

Πίσω από τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης και των στελεχών της για να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών μέσα από τον εκβιασμό των πολιτών «υπάρχει μια ιδεολογία ολοκληρωτικού ελέγχου του κράτους. Παρόμοια κατάσταση δεν σε κανένα άλλο κράτος της ΕΕ, εκτός ίσως από την Ουγγαρία και την Πολωνία, όπου ελέγχονται τα πάντα, από τους δήμους και το Κοινοβούλιο μέχρι τα συνδικάτα και τα ΜΜΕ», δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου, μιλώντας στο Κόντρα και στον Μ. Αραβαντινό.

Υπενθυμίζεται ότι ο Στ. Κούλογλου κατέθεσε ερώτηση στην Κομισιόν ζητώντας να πάρει θέση για τη χρήση ευρωπαϊκών κονδυλίων ως μέσο εκβιασμού της ψήφου των ψηφοφόρων. Κληθείς να σχολιάσει την ερώτηση του, ο ευρωβουλευτής δήλωσε ότι «αυτά θυμίζουν τον Μαυρογιαλούρο της δεκαετίας του ’60. Όχι πλέον σε επίπεδο χωριού αλλά σε επίπεδο περιφέρειας ή και ολόκληρης της χώρας. Τέτοιους εκβιασμούς και ευθείες παρεμβάσεις της κυβέρνησης, με όπλο το ΕΣΠΑ και τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, για να επηρεαστεί το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, βλέπουμε και αλλού, όχι μόνο στη Θεσσαλία».

Η τακτική του πλήρους ελέγχου της κοινωνίας εκφράστηκε «ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εθνικές εκλογές, έγιναν απαράδεκτες παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών, της κας Μπακογιάννη συγκεκριμένα, για να επηρεαστεί η ψήφος στον νομό Ροδόπης. Δεν έφτανε ότι είχε κερδίσει σε όλη την Ελλάδα, η ΝΔ ήθελε και το τελευταίο μέρος που δεν έλεγχε!

Τέτοιου είδους έλεγχος επιβάλλεται γιατί είναι πολλά τα λεφτά. Τόσο σε επίπεδο Περιφέρειας όσο και δήμων. Αναρωτιόμαστε πως ο κ. Αγοραστός στη Θεσσαλία κατάφερε να πάρει στον πρώτο γύρο ποσοστό 41%, ενώ και με δικές του πολύ σοβαρές ευθύνες είχε μετατραπεί η Θεσσαλία σε θάλασσα. Αυτό γιατί με τα χρήματα του ελληνικού κράτους και της ΕΕ έχει δημιουργηθεί ένα ευρύτατο σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς των πολιτών. Είναι εξοργιστικό στην περίπτωση της Θεσσαλίας να έχουμε πολίτες σε απόγνωση, ομήρους της κυβέρνησης, η οποία τους λέει “αν δε ψηφίσετε αυτό που θέλω εγώ θα πεθάνετε”».

Ερωτηθείς πως αναλύει την ευρωπαϊκή αντιμετώπιση της κρίσης στη Γάζα, ο Στέλιος Κούλογλου δήλωσε πως «ο τραγέλαφος της πολιτικής της ΕΕ, που είπε ότι θα σταματήσει την βοήθεια προς τους Παλαιστινίους και το αναίρεσε μετά από μερικές ώρες, συμβολίζει την πλήρη αδυναμία της να διαμορφώσει ανεξάρτητη πολιτική, κάτι που έχει ενταθεί ως φαινόμενο μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η ΕΕ ακολουθεί κατά πόδας τις ΗΠΑ. Η πρώτη αντίδραση της ΕΕ ήταν σαν του σκύλου του Παβλόφ: να δει τι κάνουν οι ΗΠΑ και να το μιμηθεί. Στη συνέχεια επενέβησαν κάποιες χώρες με προοδευτικές κυβερνήσεις που προσπαθούν να διαμορφώσουν μια διαφορετική πολιτική, όπως η Ισπανία, και άλλαξε στάση. Αυτή τη στιγμή η ΕΕ δε μπορεί να διαμορφώσει τους όρους για μια διαφορετική πολιτική της Δύσης απέναντι στο παλαιστινιακό πρόβλημα».

Χαρακτηρίζοντας τόσο τις σφαγές αμάχων από τη Χαμάς, όσο και την συλλογική τιμωρία ενός ολόκληρου λαού από το Ισραήλ ως εγκλήματα πολέμου, ο Στ. Κούλογλου εξήγησε πως «η Γάζα ήταν μια μεγάλη φυλακή από την οποία το Ισραήλ δε πίστευε ότι θα μπορούσαν να αποδράσουν οι κρατούμενοι. Όταν οι κρατούμενοι ζουν σε φρικαλέες συνθήκες, όταν αποδράσουν θα κάνουν φρικαλεότητες. Ότι σπέρνεις κόλαση, θερίζεις διάβολους».

«Ανεξάρτητα από το πώς και πότε θα τελειώσει η ισραηλινή εκστρατεία στη Γάζα, αυτό που συνέβη αποτελεί στρατηγική ήττα για το Ισραήλ. Κατέρρευσε το βασικό αφήγημα των κυβερνώντων, “ότι ναι μεν το Ισραήλ καταπιέζει άγρια τους Παλαιστίνιους και παραγνωρίζει τις διεθνείς αντιδράσεις, αλλά έχουμε ασφάλεια”. Το φιάσκο απέδειξε ότι συχνά ο βασιλιάς είναι γυμνός. Βλέπουμε τώρα μια τυφλή εκδίκηση χωρίς στρατηγικό σκοπό. Οι Ισραηλινοί είχαν καταλάβει τη Γάζα και αποσύρθηκαν. Να μείνουν μέσα στη Γάζα δε μπορούν. Όλη αυτή η ιστορία αναδεικνύει το αδιέξοδο της ισραηλινής πολιτικής. Πέρα από την αιματοχυσία και από τις δυο πλευρές, κάποια στιγμή θα υπάρξει ευρεία συνειδητοποίηση ότι πρέπει να βρεθεί μια τίμια και δίκαιη λύση για το παλαιστινιακό πρόβλημα».