Η συνάντηση με τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Φιντάν επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι η Κυβέρνηση διαχειρίζεται τα ελληνοτουρκικά χωρίς στρατηγική με αρχή μέση και τέλος που να προασπίζει τα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά πότε με ψηφοθηρική λογική και γνώμονα τις εσωκομματικές ισορροπίες και πότε προσπαθώντας να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα “κανονικότητας”.
Είναι εξαιρετικά ανησυχητικός ο τρόπος που ο κ Γεραπετρίτης ερμηνεύει την “κανονικότητα” που έχουν αποκτήσει οι ελληνοτουρκικές επαφές.
Πρώτον, ονομάζει “δύσκολες στιγμές” τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Κάσο, στα θαλάσσια πάρκα και τις Navtex χωρίς να τονίζει ότι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και η αποχή από προκλήσεις είναι ο μόνος δρόμος για την οικοδόμηση αμοιβαίου σεβασμού.
Δεύτερον, επισημαίνει ότι οι θέσεις μας για το Αιγαίο απλώς “αφίστανται” χωρις να τονίζει ότι οι δικές μας θέσεις βασίζονται στο δίκαιο της θάλασσας. Την ίδια στιγμή αφίσταται ο ίδιος σαφώς των πάγιων ελληνικών θέσεων καθώς δεν αναφέρεται στην παραπομπή της οριοθέτησης ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αφήνοντας διάπλατα ανοιχτή την πόρτα για διμερή διευθέτηση εκτός του πλαισίου της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Τρίτον, τονίζει ότι για την Κύπρο έχουμε “διαφορές” χωρίς να υπογραμμίζει ότι οι θέσεις μας βασίζονται σε αποφάσεις του ΟΗΕ ενώ οι διχοτομικές τουρκικές τις παραβιάζουν και δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές.
Η βελτίωση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, δεν μπορεί να βασιστεί στην συγκάλυψη των μείζονων θεμάτων που μας χωρίζουν κάτω από το χαλί. Όπως δεν μπορεί να βασιστεί σε παιχνίδια για το εσωτερικό ακροατήριο.
