“Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, εκτός από τις απαραίτητες εκδηλώσεις μνήμης για τους αγώνες του γυναικείου κινήματος, προσφέρει τη δυνατότητα επαναξιολόγησης των πολιτικών και των στόχων που έχουν θέσει εσχάτως οι επίσημοι φορείς, προκειμένου να προστατεύσουν τα δικαιώματά της.
Στις 8 Μαρτίου, κάθε χρόνο, μπορούμε να δούμε τις αδυναμίες του συστήματος παραγωγής νέων ευκαιριών για τη βελτίωση της κοινωνικής θέσης και της επαγγελματικής ανέλιξης των γυναικών.
Παρά τα σημαντικά βήματα προόδου την παρελθούσα περίοδο, η επιτυχία του παραπάνω εγχειρήματος προϋποθέτει τη διάλυση και των τελευταίων στερεοτύπων αναφορικά με τις ικανότητες και τη συνολικότερη προσφορά τους στην οικογένεια και το κοινωνικό σύνολο.
Άλλωστε, η αδιαμφισβήτητη ευαισθησία, με την οποία διαχειρίζονται πρόσωπα και καταστάσεις, καθώς και η ποιότητα των επιλογών τους, μπορούν να αλλάξουν άρδην το περιβάλλον γύρω μας, δικαιώνοντας τη διαχρονική και σε κάθε περίπτωση εύστοχη ρήση του Νίκου Καζαντζάκη: “Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου: ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα”.
