Η Επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν: Αφετηρία Πολέμου ή Πράξη Αυτοάμυνας;
Στις 13 Ιουνίου 2025, το κράτος του Ισραήλ προχώρησε σε μια μαζική στρατιωτική επιχείρηση κατά του Ιράν, προκαλώντας ένα από τα πιο επικίνδυνα επεισόδια στη Μέση Ανατολή της τελευταίας δεκαετίας. Η επιχείρηση, με την κωδική ονομασία «León Ascendente», περιλάμβανε βομβαρδισμούς σε περισσότερους από 100 στόχους, συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών εγκαταστάσεων, εργοστασίων πυραύλων και στρατιωτικών κέντρων.
Η επίθεση αυτή είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο υψηλόβαθμων αξιωματούχων των Φρουρών της Επανάστασης, μεταξύ αυτών και του στρατηγού Χοσεΐν Σαλαμί, καθώς και έξι Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων. Το Ισραήλ χαρακτήρισε την επιχείρηση «προληπτική», υποστηρίζοντας ότι είχε στόχο την αποτροπή απόκτησης πυρηνικών όπλων από το Ιράν, κάτι που, σύμφωνα με το Τελ Αβίβ, θα απειλούσε άμεσα την ασφάλεια του ισραηλινού λαού.
Από την άλλη πλευρά, το Ιράν αντέδρασε δυναμικά, εξαπολύοντας δεκάδες πυραύλους και drones κατά ισραηλινών πόλεων, ενώ ο Ανώτατος Ηγέτης, Αλί Χαμενεΐ, δεσμεύθηκε για «εκδίκηση άνευ ορίων». Η νέα ηγεσία των Φρουρών της Επανάστασης υποσχέθηκε να ανοίξει «τις πύλες της κόλασης» κατά του Ισραήλ, δίνοντας το στίγμα μιας πιθανής γενικευμένης σύρραξης.
Η διεθνής κοινότητα, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, εμφανίστηκε διχασμένη. Ορισμένες δυτικές δυνάμεις ζήτησαν άμεση αποκλιμάκωση, ενώ άλλες –ιδιαίτερα χώρες του Περσικού Κόλπου που ανησυχούν για την επιρροή του Ιράν– φάνηκαν να αντιμετωπίζουν θετικά την κίνηση του Ισραήλ. Παράλληλα, η Ρωσία και η Κίνα κατήγγειλαν την επιχείρηση ως παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας.
Η κίνηση αυτή του Ισραήλ δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο στρατιωτικό πλήγμα, αλλά εντάσσεται σε μια μακροχρόνια στρατηγική περιορισμού της ιρανικής επιρροής στη Μέση Ανατολή. Από τη Συρία και τον Λίβανο μέχρι την Υεμένη, Ιράν και Ισραήλ βρίσκονται σε έναν «ψυχρό πόλεμο» μέσω αντιπροσώπων (proxy war), ο οποίος τώρα φαίνεται να μετατρέπεται σε άμεση στρατιωτική σύγκρουση.
Ωστόσο, εγείρονται ερωτήματα: Είναι νόμιμη μια τέτοια προληπτική επίθεση με βάση το διεθνές δίκαιο; Μπορεί ένα κράτος να δικαιολογεί πολεμική ενέργεια βάσει εκτιμήσεων για μελλοντικές απειλές; Και, τελικά, ποιος πληρώνει το τίμημα τέτοιων συγκρούσεων; Όπως πάντα, οι άμαχοι.
Η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν δεν είναι απλώς μια στρατιωτική πράξη· είναι ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Αν ακολουθήσει ένας πλήρους κλίμακας πόλεμος, οι συνέπειες θα είναι παγκόσμιες – από την ενεργειακή ασφάλεια μέχρι τις πολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Αν, αντιθέτως, η διεθνής διπλωματία καταφέρει να επιβληθεί, η κρίση αυτή ίσως αποτελέσει την αρχή ενός διαλόγου για τη μη διάδοση των πυρηνικών και την ειρηνική συνύπαρξη.
Σε κάθε περίπτωση, η πράξη του Ισραήλ αποτελεί υπενθύμιση ότι η ειρήνη στη Μέση Ανατολή παραμένει εύθραυστη και υπό συνεχή απειλή. Η Ιστορία θα δείξει αν αυτή η επιχείρηση ήταν η σπίθα μιας νέας καταστροφής ή μια τολμηρή ενέργεια που απέτρεψε το χειρότερο.
