Το έλλειμμα σαφούς, συνεκτικής εθνικής στρατηγικής της ΙΧ εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το οποίο συστηματικά καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, πολλαπλασιάζει τις αστοχίες και τις ήττες της χώρας μας, με το ένα φιάσκο να διαδέχεται το άλλο, σηματοδοτώντας συρρίκνωση του διεθνούς αποτυπώματος της χώρας. Και παράλληλα – σε αντίθεση με ό,τι, ψευδώς επαίρεται το ΥΠΕΞ -, φανερώνει υποχώρηση της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την κυριαρχία της και την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων: είτε έναντι της Λιβύης είτε έναντι της Τουρκίας…
Η περίπτωση της τελευταίας Ρηματικής Διακοίνωσης της Λιβύης στον ΟΗΕ αποδεικνύει, φευ, του λόγου το αληθές.
Η Λιβύη, που πλέον κινείται στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας, απορρίπτει επισήμως τη μέση γραμμή που έχει ορίσει η Ελλάδα, δυτικά αλλά πλέον και νότια της Κρήτης, διατυπώνοντας σαφή διεκδίκηση σε βάρος της χώρας μας στη βάση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, εξαφανίζοντας την ελληνική ΑΟΖ νότια της Κρήτης. Παράλληλα κατηγορεί προκλητικά την… Ελλάδα για παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη είναι υπόλογη απέναντι στον ελληνικό λαό.
Θα συνεχίσει να πορεύεται χωρίς εθνική στρατηγική σε έναν πολυπολικό κόσμο με δραστικές ανακατατάξεις και νέες συμμαχίες, εκθέτοντας τη χώρα σε απειλές κατά της κυριαρχίας και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, εργαλειοποιώντας παράλληλα το μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα προς άγραν ακροδεξιών ψήφων; Θα αρθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων που απαιτούν ενεργητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που ασκούσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με την Αθήνα πόλο πρωτοβουλιών ειρήνης και συνεργασίας; Ή θα συνεχίσει τη σημερινή επικίνδυνη ΙΧ εξωτερική πολιτική με την κλιμακούμενη περιθωριοποίηση της Ελλάδας και ό,τι αρνητικό συνεπάγεται αυτό για τη χώρα μας;
