Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής (9-10/8/2025) της Δημοτικής Κοινότητας Κρυονερίου, του Ποντιακού Συλλόγου Κρυονερίου “Ο Ακρίτας” και του Δήμου Καβάλας, για τους κατοίκους του εν λόγω οικισμού που δολοφονήθηκαν, στις 10 Αυγούστου 1944, από τις βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής.
—————————————————————————————-
Παρουσίαση: Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Κρυονερίου, Γιώργος Τσοτσόπουλος
—————————————————————————————-
Κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας των εκδηλώσεων, στον προαύλιο χώρο του Νηπιαγωγείου Κρυονερίου, έγινε ιδιαίτερη μνεία από τον ιστορικό ερευνητή, Κώστα Παπακοσμά, τόσο στα γεγονότα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, που σημάδεψαν την ιστορία του οικισμού, όσο και στην προσπάθεια των Κρυονεριτών να σταθούν ξανά στα πόδια τους, επενδύοντας στον πολιτισμό και στη μόρφωση των παιδιών τους.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την απονομή τιμητικών πλακετών στους ιερείς, Θεοχάρη Μέγγα και Προκόπιο Τραντάλη, για την καρποφόρα διακονία τους, και στους πρώην Προέδρους του Κρυονερίου, Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, Λάζαρο Λαζαρίδη και Κώστα Πριονίδη, οι οποίοι, όπως και όλοι οι προκάτοχοί τους από το 1945, συνέβαλαν κατά τρόπο καθοριστικό στην πρόοδο και την ανάπτυξη του οικισμού.
—————————————————————————————-
Την Κυριακή 10 Αυγούστου, στο μνημείο που κατασκευάστηκε στην βορειοανατολική πλευρά του οικισμού, επί θητείας του αείμνηστου Προέδρου Κρυονερίου, Δημήτρη Μπασδάνη, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον πατέρα Προκόπιο, εφημέριο του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος Κρυονερίου, και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τον Δήμαρχο Καβάλας, Θόδωρο Μουριάδη, τον Πρόεδρο της Δημοτικής Ενότητας Κρυονερίου, Γιώργο Τσοτσόπουλο, τους συγγενείς των θυμάτων και τους Προέδρους του Ποντιακού Συλλόγου Κρυονερίου “Ο Ακρίτας”, Σταύρο Σιδηρόπουλο, του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Νηπιαγωγείου Κρυονερίου, Μαριέτα Κατζάβελου και του Φυσιολατρικού Συλλόγου Ζυγού, Βίκυ Σαμολαδίκα.
—————————————————————————————-
Τις εκδηλώσεις πλαισίωσαν μουσικά οι οργανοπαίχτες, Γιώργος Μελισσόπουλος (λύρα), και Αλέξης Σιδηρόπουλος (νταούλι), καθώς και το χορευτικό τμήμα του Ποντιακού Συλλόγου Κρυονερίου “Ο Ακρίτας”.
—————————————————————————————-
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
—————————————————————————————-
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ, ΘΟΔΩΡΟΣ ΜΟΥΡΙΑΔΗΣ: “Σήμερα τιμούμε τη μνήμη των πέντε κατοίκων του Κρυονερίου που δολοφονήθηκαν την αποφράδα εκείνη ημέρα του Αυγούστου του 1944, από τις βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής. Είναι ένα γεγονός που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Όπως δεν πρέπει να ξεχαστεί και η προσπάθεια των Βουλγάρων να αλλοιώσουν την ιστορία της περιοχής, καίγοντας πολλά αρχεία. Ήθελαν να αποδείξουν ότι τα μέρη αυτά είναι δικά τους. Είμαστε σήμερα εδώ, επίσης, και για ευχαριστήσουμε όλους τους πρώην Προέδρους του Κρυονερίου, που κατάφεραν, παρά τις αντίξοες συνθήκες, να δημιουργήσουν, μετά το τραγικό τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, έναν νέο στην ουσία οικισμό, με στέρεες βάσεις και προϋποθέσεις αξιοποίησης των συγκριτικών του πλεονεκτημάτων. Είναι χρέος μας να σώσουμε αυτή την ιστορία και να μεταλαμπαδεύσουμε στα νέα παιδιά, κάθε πληροφορία για την παρακαταθήκη των προγόνων μας. Ο Δήμος Καβάλας έχει ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια και θα τη συνεχίσει με αμείωτη ένταση σε όλους τους οικισμούς μας”.
ΠΑΤΕΡΑΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΕΓΓΑΣ: “Αγαπημένα μου πρόσωπα του Χρυσοχωρίου. Ναι, του Χρυσοχωρίου. Αυτό θα πει Κουρουτζού. Η λέξη είναι ομηρική. Κουρουσός, κρισός, χρυσός. Έχω την ευτυχία και την υπερηφάνεια να έχω γεννηθεί σ’ αυτόν τον ιστορικότερο τόπο. Στον τόπο όπου η λήθη είναι φεγγόμενη και οι πέτρες μιλάνε. Εγώ, εκπροσωπώντας το Κουρουτζού, επαίρομαι για το Κελ Τεπέ. Αν δεν υπήρχε αυτό το βουνό με το Ζυγοστού και το Κουρουτζί, δεν θα υπήρχε Παρθενώνας κάτω. Γιατί έλεγαν οι Αθηναίοι “400 τάλαντα έχουμε και 100 από τους δικούς μας πόρους. Αν δεν υπήρχε αυτό το χρυσοφόρο βουνό του Κρυονερίου, με τα σπήλαια της Ράγας ή Ραξάς, σήμερα Κρηνίδες, με το σπήλαιο της Αγίας Ελένης, με τα σπήλαια της Παλαιάς Καβάλας και των Τριών Καραγατσιών, των Κορυφών και του Κρανοχωρίου, δεν θα μπορούσε ο Μέγας Αλέξανδρος να έχει την οικονομική ευχέρεια να εκστρατεύσει και να εκπολιτίσει την Ανατολή. Αυτή την περιοχή έδωσε το 331 μ.χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος στη μητέρα του Ελένη, προκειμένου να αποκτήσει πόρους για να βρει στους Αγίους Τόπους τον Τίμιο Σταυρό. Να τα κρατάμε όλα αυτά ως κόρη οφθαλμού στις καρδιές μας, να είμαστε υπερήφανοι για τον τόπο μας και να αναδεικνύουμε, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο όπως αυτή που διερχόμεθα, την ιστορία των προγόνων μας”.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΡΥΟΝΕΡΙΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ: “Η σημερινή εκδήλωση έχει ως στόχο την προβολή και την ανάδειξη της ιστορίας αυτού του τόπου, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο πέρασμα των χρόνων. Οι νεότερες γενιές έχουμε την υποχρέωση να ακούμε, να μαθαίνουμε και να αναδεικνύουμε τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στο Κουρουτζού και από το μηδέν έφτιαξαν τις οικογένειές τους, τις περιουσίες τους, και πρόκοψαν ως άνθρωποι. Είναι πραγματικά συγκινητικό και άξιο αναφοράς. Θέλω να αναφερθώ, επίσης, στους προκατόχους μου, τους Προέδρους του Κρυονερίου, οι οποίοι καθόρισαν την ανάπτυξη της περιοχής μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ανάλογα με τις συνθήκες και τους πόρους που είχε ο καθένας στη διάθεσή του”.
————————-
“Λόγω της επικείμενης αποχώρησης του πατρός Προκοπίου από τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Κρυονερίου, και της μετάβασης του για εγκατάσταση στην περιφέρεια του ιερού νησιού της Πάτμου, διερμηνεύοντας τα αισθήματα των κατοίκων του χωριού, ως Πρόεδρος της Κοινότητας, απονέμω αναμνηστική πλακέτα στον οσιολογιώτατο πατέρα Προκόπιο, λόγω του καρποφόρου πνευματικού έργου που επιτέλεσε κατά τη διάρκεια της διακονίας του στον ενοριακό μας ναό, έτσι όπως αυτό εκφράστηκε:
με την ενίσχυση της λατρευτικής ζωής, με πλήθος κατανυκτικών ιερών ακολουθιών
με τις πνευματικές ομιλίες και κατηχήσεις
με τη φιλανθρωπική δράση
με την πνευματική καθοδήγηση
με τον εξωραϊσμό του ιερού ναού και του περιβάλλοντος χώρου
Ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας στον πατέρα Προκόπιο την καρποφόρο διακονία του να τη συνεχίσει στον τόπο που θα εγκταταβιώσει, με τον ίδιο ζήλο που τον διακρίνει, ορθοτομώντας τον λόγο της αληθείας, για πνευματικό όφελος της εκκλησίας και φυσικού του ιδίου”.
ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΤΡΑΝΤΑΛΗΣ: “Είμαι βαθιά συγκινημένος, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την αγάπη σας. Δεν έκανα τίποτε, παρά το καθήκον μου και αυτό δεν γνωρίζω εάν το έπραξα σωστά. Το μεγαλύτερο βραβείο για την ταπεινότητά μου, είναι η πορεία προς τον Χριστό, που έχει εργαστεί στις καρδιές των ανθρώπων. Εφόσον μείνουμε αγαπητοί μου κοντά στον Χριστό, παραμένουμε και ο ένας πλησίον του άλλου. Εύχομαι ο Θεός αυτή την ταπεινή προσευχητική παρουσία να τη διατηρήσει και να την αυξήσει, σε σημείο ώστε το Κρυονέριον να είναι μία γωνία του Παραδείσου”.
—————————————————————————————-
ΟΜΙΛΙΑ
—————————————————————————————-
ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΚΟΣΜΑΣ: “Συμπληρώθηκαν ήδη εκατό συν ένα χρόνια από την πρώτη εγκατάσταση των, τότε, νέων κατοίκων του Κρυονερίου, όλοι πρόσφυγες από τις Πατρίδες της Ανατολής, στον οικισμό Κουρουτζού. Κυνηγημένοι από την λαίλαπα της Μικρασιατικής καταστροφής
Με δύναμη πίστη και αποφασιστικότητα έφτιαξαν ένα νέο χωριό διατηρώντας στην ψυχή και στην καρδιά τους τις αναμνήσεις τους από τις πατρογονικές τους εστίες.
Πρόκοψαν και διακρίθηκαν στις τέχνες τα γράμματα στις επιστήμες στην καλλιέργεια της γης, στην επιχειρηματικότητα στο εμπόριο.
Τιμούμε και θυμόμαστε τις γενιές εκείνες, που κάτω από αντιξοότητες, πολέμους και καταστροφές δεν δείλιασαν αλλά πέτυχαν πολλά, κληροδοτώντας στις νέες γενιές το μεράκι για την αγάπη και πρόοδο αυτού του τόπου.
Θυμόμαστε όμως και τους αδικοχαμένους Ήρωες της 10ης Αυγούστου 1944 , που δολοφονήθηκαν από τα Βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα κατοχής, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στην μνήμη τους. Αναμφισβήτητα ο καλύτερος τρόπος να ξεχάσουμε… είναι να θυμόμαστε…
Ήταν Παρασκευή της 10ης Αυγούστου 1944 και οι Βούλγαροι στρατιώτες και αξιωματικοί του στρατού κατοχής φθάνουν στο Κρυονέρι, οι ήσυχοι κάτοικοι του, με τρόμο τους βλέπουν και κλείνονται στα σπίτια τους πολλοί είναι στα χωράφια του κάμπου, κάποιοι στην Καβάλα και κάποιοι προσπαθούν να δουν τι συμβαίνει.
Με εντολή των κατακτητών, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην αυλή του σχολείου. Η πρόθεση των Βουλγάρων είναι να σκοτώσουν… Αναζητούν το κατάλληλο σημείο, αυτό είναι τα γύρω υψώματα, εκεί προσπαθούν με φωνές και βία να οδηγήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους κατοίκους. Όσοι μπορούν στην μαρτυρική αυτή πορεία, ξεφεύγουν μέσα στην πυκνή βλάστηση. Με τη βία και με φωνές οδηγούνται στη βορειοανατολική πλευρά του χωριού. Όλοι νιώθουν ότι κάτι θα συμβεί, όμως με καρτερικότητα και θάρρος αντιμετωπίζουν τους βάρβαρους κατακτητές.
Προς στιγμή πιστεύουν ότι είναι μια πράξη εκφοβισμού και επίδειξη δύναμης από τους στρατιώτες και αξιωματικούς του Βουλγαρικού στρατού, ειδικά όταν ακούν την εντολή να φύγουν προς το βουνό, αφού τους είχαν συγκεντρώσει σε μια μικρή πλαγιά. Μάταιες οι ελπίδες. Οι Βούλγαροι μερικά δευτερόλεπτα μετά και ενώ οι άτυχοι συμπατριώτες μας κινούν να φύγουν, δίνουν εντολή στον χειριστή του πολυβόλου να σκοτώσει τους κατοίκους του Κρυονερίου.
Οι Ανδρεάδης Ιωάννης ετών 50 , Μοσχοφίδης Δημήτρης ετών 45, Παπαδημητρίου Σταύρος ετών 30, Ταβιτίδης Ευθύμιος ετών 34 , Λαζαρίδης Γιώργος, μόλις 16 χρόνων, πέφτουν νεκροί. Καταφέρνουν να διαφύγουν από την δολοφονική πράξη των Βουλγάρων οι Γεωργιάδης Κωνσταντίνος, Μελισσόπουλος Σάββας και Πριονίδης Χαράλαμπος.
Η περιγραφή του αειμνήστου Θαλή Τσιρίδη είναι συγκλονιστική αφού όπως είπε στον Γιώργο Σιδηρόπουλο, όταν ήταν πεσμένος στην ρεματιά ήρθε δίπλα του ένας Βούλγαρος στρατιώτης, τον οποίο είχαν στείλει να ψάξει να βρει, αν είχε διαφύγει κανείς από τα δολοφονικά πυρά τους… Στρατιώτης και Τσιρίδης κοιταχθήκανε στα μάτια… και ο στρατιώτης πυροβόλησε μεν, τραυματίζοντας τον, όχι όμως για να τον σκοτώσει…
Ένα λιτό και απέριττο μνημείο που από το 1996 βρίσκεται στον χώρο, της θυσίας, μας θυμίζει το τραγικό γεγονός. Δεν ξεχνούμε. Τιμούμε και υποκλινόμαστε στη θυσία των προγόνων μας.
Πρόθεσή μας δεν είναι να ξύσουμε παλιές πληγές, οι οποίες, ούτως ή άλλως, επουλώθηκαν από το μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε από τα πέτρινα εκείνα χρόνια.
Είναι ένας φόρος τιμής στους μυριάδες απλούς ανθρώπους, τους συγγενείς και τους γονείς μας, που βασανίστηκαν σκληρά εκείνη την περίοδο, πόνεσαν, έκλαψαν, έχασαν το βίος τους, αλλά έζησαν για να θυμούνται…!
Το 1996 η κοινότητα Κρυονερίου με πρόεδρο τον αείμνηστο Δ. Μπασδάνη αποφάσισε την τοποθέτηση ενός λιτού και απέριττου μνημείου για να τιμήσει την μνήμη των αδικοχαμένων κατοίκων του χωριού. Το σημείο ήταν γνωστό στους κατοίκους, τότε υπήρχαν στην ζωή και πολλοί που είχαν ζει την φρίκη των ημερών εκείνων.
Δημιουργός του μνημείου ο Θάσιος γλύπτης Κώστας Λόβουλος. Σε μάρμαρο είναι χαραγμένα στοιχεία θύμησης, ειρήνης και συμφιλίωσης. Δυο όπλα δεμένα με αλυσίδα και κλειδαριά αποτρέπουν τον πόλεμο ένα περιστέρι με ένα κλαδί ελιάς αλλά και κλαδιά δάφνης συνθέτουν τα χαρακτικά του στοιχεία, όπως και αρχαιοελληνικοί κίονες. Μπροστά από το μνημείο μια μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των ένδοξων νεκρών αλλά και αυτών διασώθηκαν. Δίπλα στο μνημείο που έχει επένδυση από τοπική πέτρα η Ελληνική σημαία.
Το μνημείο έγινε, τότε με την καθοριστική συμβολή των Αρχοντίδη Α. και Τσαύλου Δ.”
————————-
“Το Κρυονέρι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 230 μέτρων και οι κάτοικοι του το 1924 ήρθαν πρόσφυγες από τον Πόντο και την Θράκη, ενώ στο χωριό ζούσαν και πολλές οικογένειες Σαρακατσάνων. Αρχικά ο οικισμός ήταν στην κοινότητα Ζυγού, όμως από το 1924 αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα με το όνομα Κουρουτζού. Ο παπα Θεοχάρης Μέγγας ανέλυσε με σαφήνεια την προέλευση του ονόματος Κουρουτζού.
Τα δυο μικρά ποτάμια, καλύτερα χείμαρροι, που ήταν στα όρια του χωριού θύμιζε τα πατρώα εδάφη ειδικά αυτών που είχαν έρθει από την Σαμψούντα του Πόντου. Στις απογραφές, με την ενσωμάτωση της περιοχής στο Ελληνικό κράτος, είχε μεταξύ 500 και 600 κατοίκων, ενώ στο σχολείο του χωριού φοιτούσαν πάνω από 200 παιδιά. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε το τζαμί που είχαν οι μουσουλμάνοι κάτοικοι του χωριού, ως εκκλησία, όμως γρήγορα χτίστηκε ο λαμπρός ναός της Αγίας Τριάδας. Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι κάτοικοι του χωριού, μέχρι το 1924, βρέθηκαν στη Σμύρνη.
Κάποιοι απόγονοι τους, σήμερα αναζητούν τις ρίζες των προγόνων τους στο Κρυονέρι.
Μεταπολεμικά δημιουργήθηκε στο χωριό η ποδοσφαιρική ομάδα ΕΛΠΙΣ Κρυονερίου, η οποία δεν υπάρχει σήμερα, ενώ το 1982 συστάθηκε ο Πολιτιστικός σύλλογος ΕΠΟΣ. Σήμερα σε μια συνένωση δυνάμεων, λειτουργεί με επιτυχία και πολλές δραστηριότητες ο Ποντιακός Πολιτιστικός Σύλλογος “Ο ΑΚΡΙΤΑΣ”.
Ένα πλήθος αρχείου με ενδιαφέροντα στοιχεία για το Κρυονέρι (33 βιβλία και 18 φάκελοι) βρίσκεται στα Γενικά αρχεία του Κράτους, στην υπηρεσία των Αρχείων στην Καβάλα. Από τη μελέτη των στοιχείων αυτών μαθαίνουμε ότι προπολεμικά οι κάτοικοι φρόντισαν να λειτουργήσουν δημοτικό σχολείο, μετά την απελευθέρωση το 1944 ξεκίνησαν άμεσα την δημιουργία νέου σχολείου, με την πρόσληψη από την κοινότητα και δασκάλας.
Την χρονική περίοδο 1954 έως και το 1961 στο Κρυονέρι λειτούργησε Νυχτερινό Δημοτικό σχολείο, δυο βιβλία με τους γενικούς ελέγχους και το μαθητολόγιο βρίσκονται στα Γενικά αρχεία του Κράτους στην υπηρεσία του στην Καβάλα, όπως και όλα τα στοιχεία από την λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Κρυονερίου από το 1944 μέχρι και το 1989.
Στα βιβλία των πρακτικών του κοινοτικού συμβουλίου καταγράφονται όλα τα έργα που είχαν εκτελεστεί στο χωριό από το 1945 και μετά αλλά και η τιτάνια προσπάθεια των κατοίκων για ανασυγκρότηση, πρόοδο και ευημερία. Η προσωπική τους εργασία για τα έργα στο χωριό αλλά και η συμμετοχή τους σε γενικότερα ζητήματα της περιοχής. Διαβάζουμε για τις εναλλαγές των προσώπων στην διοίκηση της κοινότητας, τα αποτελέσματα των εκλογών αλλά και την στήριξη, μετά δεδομένα της εποχής εκείνης, στον αθλητισμό και τον Πολιτισμό.
Στο ψηφιακό αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς, “εντοπίσαμε” ένα αρχείο προερχόμενο από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος που αναφέρεται στον “Συνεταιρισμό Κουρουτζού “ο Ιπποκράτης”, ο οποίος είχε ιδρυθεί το 1938 και διαλύθηκε το 1959, αναζητούμε τους σκοπούς του συνεταιρισμού.
Σπουδαίοι επιστήμονες, όπως ο καθηγητής Λάζαρος Χατζηλαζαρίδης, ασχολήθηκαν με τα βραχογραφήματα της περιοχής και τα έχουν καταγράψει με κάθε λεπτομέρεια”.
————————-
Στην ομιλία του ο κ. Παπακοσμάς έκανε μικρή αναφορά και στα αρχαία λατομεία και μεταλλεία που υπάρχουν στο Κρυονέρι μια και είχε προηγηθεί γλαφυρή περιγραφή από τον Παπα Θεοχάρη Μέγγα στην έναρξη της εκδήλωσης. Είναι γνωστό βέβαια ότι στην ευρύτερη περιοχή υπήρξε σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές και τις μέχρι τώρα έρευνες, κατά την αρχαιότητα ιδιαίτερα κατά την Κλασσική και Ελληνιστική Εποχή σημαντικό μεταλλευτικό και μεταλλουργικό κέντρο.
“Για το Κρυονέρι”, όπως είπε: “ έχει ασχοληθεί ο αείμνηστος καθηγητής αρχαιολόγος Γεώργιος Μπακαλάκης, ο πρώτος έφορος αρχαιοτήτων στην Καβάλα αλλά και ο ανθρωπολόγος καθηγητής από την Ινδία Μισρά παρουσιάζοντας την έρευνα του το 1981 σε συνέδριο που έγινε στην Καβάλα.
Με απόφαση του συμβουλίου Τοπωνυμιών το 1954, που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης και υπέγραψε την 6η Οκτωβρίου 1954 στην Βέρνη της .. Ελβετίας και στην εκεί Ελληνική πρεσβεία, ο Βασιλιάς Παύλος το Κουρουτζού της Επαρχίας Καβάλας μετονομάσθηκε σε ..Κρυονέρι.
Η λαίλαπα της Βουλγαρικής κατοχής δεν άφησε τίποτα όρθιο, έτσι έχουν καταστραφεί από τους κατακτητές τα αρχεία της κοινότητας προπολεμικά. Μεταπολεμικά ερευνώντας μαθαίνουμε ότι : Πρώτος πρόεδρος διετέλεσε ο Λάζαρος Λαζαρίδης, τότε προσελήφθη και η δασκάλα Δέσποινα Λογοθετίδου για το σχολείο του χωριού. Τον Φεβρουάριο του 1951 είναι ο Παπαδημητρίου Ιωάννης.
Οι συνεδριάσεις του κοινοτικού συμβουλίου γίνονταν Κυριακή. Το 1951 έγιναν κοινοτικές εκλογές, πρόεδρος εξελέγη ο Μελισσόπουλος Παναγιώτης. Τον Αύγουστο του 1951 κατασκευάζεται η υδατοδεξαμενή στην θέση Τσιφλίκ. Την ίδια εποχή κατεδαφίζεται το παλιό τζαμί που χρησιμοποιούνταν ως εκκλησία.
Τον Οκτώβριο του 1951 η κοινότητα ενισχύει τον Μορφωτικό Γυμναστικό Σύλλογο ΕΛΠΙΣ Κρυονερίου και την ποδοσφαιρική ομάδα που έχει.
Τον Δεκέμβριο του 1951, η κοινότητα Κουρουτζού ενισχύει με ένα εκατομμύριο δραχμές το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Τον Ιανουάριο του 1952 πρόεδρος είναι ο Λάζαρος Λαζαρίδης.
Τον Ιανουάριο του 1953 πρόεδρος είναι ο Σάββας Μελισσόπουλος.
Τον Ιανουάριο του 1954 πρόεδρος είναι ο Παναγιώτης Μελισσόπουλος, ακολουθεί μέχρι το 1955 ο Σταύρος Κιβράκης.
Από τις μαρτυρίες των κατοίκων μαθαίνουμε ότι την διετία 1960 – 1962 πρόεδρος ήταν ο Δημήτρης Μελισσόπουλος και ακολούθησε ο Θανάσης Μελισσόπουλος είχαν “μοιρασθεί” την θητεία από δυο χρόνια.Τα έτη 1964 – 1967 πρόεδρος ήταν ο Λάζαρος Λαζαρίδης αλλά αντικαταστάθηκε, λόγο ασθένειας, από τον Τσαύλο Ηλία. Τα έτη 1968 – 1974 πρόεδρος ήταν ο Κωνσταντίνος Ρίζος.
Ακολούθησαν οι Μελισσόπουλος Γιώργος, Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος, έκανε δυο θητείες. Μπασδάνηε Δημήτρης. Παραστατίδης Λάζαρος είχε ενταχθεί στο Δήμο Φιλίππων η κοινότητα. Ο Λαζαρίδης Λάζαρος 2002 – 2006. Ο Πριονίδης Παύλος 2006 – 2014 (είχε γίνει και η συνένωση του Δ. Φιλίππων με τον Δ. Καβάλας). Ο Πριονίδης Κωνσταντίνος 2014 – 2023 (δυο θητείες) και σήμερα Πρόεδρος είναι, μετά τις εκλογές του 2023 ο Γιώργος Τσοτσόπουλος”.
—————————————————————————————
Στη διάρκεια της ομιλίας προβλήθηκε οπτικό υλικό από την διαχρονική ιστορία του Κρυονερίου μέσα από έγγραφα και φωτογραφίες, ενώ όλα τα στοιχεία που έχουν συλλεχθεί, όπως και το ντοκιμαντέρ για το Κρυονέρι και τα μεταλλεία και τις στοές του, που δημιούργησε πριν τριάντα χρόνια ο παπα Θεοχάρης, θα ανεβούν σύντομα στα ψηφιακά μέσα του Δήμου Καβάλας και της τοπικής κοινότητας Κρυονερίου.
—————————————————————————————-
Στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής στη Δημοτική Κοινότητα Κρυονερίου παρέστησαν οι Αντιδήμαρχοι, Αλέξης Γούλας και Χρίστος Τσιτσιλικάκης, ο Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Αρχέλαος Γρανάς, ο πολιτευτής της Ελληνικής Λύσης, Αλέξανδρος Συμεωνίδης και οι Πρόεδροι των Δημοτικών Κοινοτήτων Αμυγδαλεώνα, Δημήτρης Πουρσαϊτίδης και Ζυγού, Κώστας Χανδρουλίδης.
—————————————————————————————-
Φωτογραφίες: Κώστας Σαραϊδάρης
