Reading Time: 1 min read
Share on FacebookShare on Twitter
Μία διαρκής «μάχη» είναι η καθημερινότητα στους δρόμους της πόλης, στα πεζοδρόμια και τα μεταφορικά μέσα για τα άτομα με προβλήματα όρασης. Κάθε μέρα είναι διαφορετική με τις δικές της όμως δυσκολίες. Ίσως για αυτό η παγκόσμια μέρα λευκού μπαστουνιού όπως αναφέρει ο Φώτης Μπίμπασης, αντιπρόεδρος του Πράσινου Ιδρύματος «Θεόφραστος» και σύμβουλος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας για την Πράσινη Οικονομία είναι «μία μέρα σαν όλες τις άλλες» ωστόσο, αποτελεί «μία ευκαιρία να αναδείξουμε κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην πόλη και να επισημαίνουμε κάποια καλά που μπορεί να έχουν γίνει μέσα στην χρονιά, αν υπάρχουν».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΙΔΕΡΗ
Εμπόδια σε κάθε βήμα
Καθημερινά, τα άτομα με οπτική αναπηρία αντιμετωπίζουν εμπόδια ακόμα και στις πιο απλές διαδρομές. «Η έλλειψη όδευσης οδηγών σε όλα τα πεζοδρόμια αποτελεί μεγάλο θέμα αλλά και οι ελλιπείς ή κακοσχεδιασμένες διαδρομές, καθιστούν τη μετακίνηση επικίνδυνη». Πολλές φορές μάλιστα «επειδή υπάρχει οδηγός, θεωρείς ότι είσαι ασφαλής κι εκεί είναι που χτυπάς πιο άσχημα» επισημαίνει ο κύριος Μπίμπασης στο ThessPost.gr. Συνήθως, «υπάρχει κάποιο δέντρο ή μία κολώνα που αναπόφευκτα θα αποτελέσει εμπόδιο και τελικά αιτία για κάποιο ατύχημα. Η ύπαρξη δέντρων και κολώνων στα πεζοδρόμια τα οποία δεν είναι τοποθετημένα σε μία ευθεία υποχρεώνει τον πεζό να περπατήσει ανάμεσα τους με μεγάλη την πιθανότητα του τραυματισμού», εξηγεί ο κύριος Μπίμπασης.
Η μάστιγα των πατινιών
Τα πατίνια αποτελούν εξίσου μεγάλο πρόβλημα για την ελεύθερη κυκλοφορία καθώς οι χρήστες τους συνήθως τα παρατούν σε αδιόριστες θέσεις. «Σύμφωνα με την εταιρία, κάθε πατίνι έχει gps το οποίο τους δίνει την ακριβή τοποθεσία που πρέπει να το ‘’παρκάρουν”. Παρά τις οδηγίες της εφαρμογής πολλές φορές τα πατίνια βρίσκονται σε λάθος θέσεις ή εντελώς κάτω στον δρόμο. Ο τυφλός που θέλει να περάσει δεν μπορεί να βρει με το μπαστούνι το πίσω μέρος του πατινιού με αποτέλεσμα να τραυματίζεται, αναλόγως με τον τρόπο που θα σηκώσει το πόδι του για το βήμα που θέλει να κάνει» λέει ο κύριος Μπίμπασης.
Υποδομές χωρίς έλεγχο
Οι υποδομές της πόλης λειτουργούν χωρίς ουσιαστικό έλεγχο. Παραδείγματος χάρη στις αναπλάσεις βάσει νόμου πρέπει να υπάρχει όδευση τυφλών. «Για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη κατασκευή τους θα έπρεπε να τις ελέγχει ένα τυφλό άτομο. Ο έλεγχος τους από μηχανικό δεν αρκεί» τονίζει ο κύριος Μπίμπασης. «Πολλά ηχητικά φανάρια μέσα στην πόλη δεν λειτουργούν ή λειτουργούν με παλιά συστήματα με την χρήση τηλεχειριστηρίου. Στην περίπτωση που ο τυφλός ξεχάσει το τηλεχειριστήριο δεν θα μπορέσει να περάσει με ασφάλεια τον δρόμο. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να τοποθετηθούν παντού νέα συστήματα φαναριών αλλά και να γίνεται τακτικός έλεγχος από μία υπηρεσία που μπορεί να ελέγχει και τα ηχητικά φανάρια μαζί με τα κανονικά ώστε να διασφαλιστεί η σωστή λειτουργία και ο συντονισμός τους» σημειώνει.
Μετρό: Ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση
«Η νέα προσθήκη του μετρό στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση» αναφέρει ο κύριος Μπίμπασης. «Το μετρό έχει σχεδιαστεί από την αρχή ώστε να είναι πιο εύκολα προσβάσιμο. Σε όλες τις στάσεις υπάρχουν οδεύσεις τυφλών κάτι που δεν ισχύει για το μετρό της Αθήνας. Υπάρχει πάντα εξυπηρέτηση μέσα στο βαγόνι αλλά και πάνω στις στάσεις που είναι πάντα διαθέσιμη και πρόθυμη να βοηθήσει» τονίζει ο κύριος Μπίμπασης για το προσωπικό στο μετρό της Θεσσαλονίκης. «Ο χώρος της αποβάθρας στο μετρό της Θεσσαλονίκης με τα τζάμια είναι ασφαλέστερος σε σύγκριση με στάσεις της Αθήνας στις οποίες δεν υπάρχει το προστατευτικό τζάμι και έχουν συμβεί αρκετά ατυχήματα με άτομα με οπτική αναπηρία να πέφτουν στο κενό ανάμεσα από τα δύο βαγόνια. Επίσης, μετά την ύπαρξη όδευσης υπάρχουν ανελκυστήρες που μιλάνε. Το πρόβλημα είναι ότι ανά τακτά διαστήματα κάποιοι ανελκυστήρες των στάσεων δεν λειτουργούν» επισημαίνει για τα ασανσέρ.
ΟΑΣΘ: Δυσκολίες και εξαιρέσεις
Για τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ επικρατεί μία διαφορετική εικόνα. «Σε αρκετά λεωφορεία δεν ακούγονται δυνατά οι στάσεις όπως παλιά και δεν υπάρχει πρόσβαση για το αμαξίδιο καθώς είναι δύσκολο να μπει στο αστικό ή δεν δουλεύει η ράμπα» σχολιάζει για τα αστικά λεωφορεία. «Υπάρχει βέβαια μία υπηρεσία με δύο ή τρία μικρά λεωφορεία που μεταφέρουν άτομα με αναπηρία αλλά πρέπει να κλείσεις ραντεβού ενώ υπάρχει και σειρά προτεραιότητας για τα άτομα με κινητική αναπηρία. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να υπάρχει η επιλογή, εάν υπάρχουν πάνω από τρεις τυφλοί να μπορούν να τους εξυπηρετήσουν με την ίδια σειρά προτεραιότητας. Είναι αρκετά δύσκολο να κινηθούν τέσσερις τυφλοί με το λεωφορείο καθώς χρειάζονται συνοδεία. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν η συγκέντρωση πολλών τυφλών ατόμων λάβαινε την ίδια προτεραιότητα και τους εξυπηρετούσε και εκείνους».
Πολίτες και νοοτροπία
Μιλήσαμε για τις υποδομές της Θεσσαλονίκης μα μιλήσαμε και για τους ανθρώπους της πόλης. Χαρακτηριστικά βλέπουμε ότι οι άνθρωποι ακόμη παρκάρουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψην τους οδηγούς ή τις ράμπες με την δικαιολογία ότι το αφήνουν για ελάχιστη ώρα. «Το θέμα είναι ότι ο οδηγός παρκάρει όπου θέλει και ο πεζός διεκδικεί τα δικαιώματα του πεζού», «Το για ένα λεπτό σήμερα το συνάντησα» αφηγείται ο κύριος Μπίμπασης στο ThessPost.gr καθώς ένα αμάξι είχε παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο, στον οδηγό τυφλών και αντί να μετακινηθεί αμέσως δικαιολογήθηκε και αναφέρθηκε στην γρήγορη παραμονή του στην θέση. «Ο κόσμος χρειάζεται συνεχή υπενθύμιση ότι υπάρχουν άτομα με αναπηρία που περνάνε από εδώ και μπορεί να περάσουν από το συγκεκριμένο σημείο την στιγμή που θέλεις να παρκάρεις εσύ» τονίζει ο κύριος Μπίμπασης.
Τι πρέπει να αλλάξει
Η λύση, κατά τον ίδιο, βρίσκεται στην εκπαίδευση και στην ενσυναίσθηση. «Από τις μικρές ηλικίες πρέπει να μαθαίνουμε ότι πάνω στον οδηγό τυφλών δεν βάζουμε τραπεζάκια, πατίνια ή μηχανάκια, δεν παρκάρουμε στις ράμπες, ούτε στη διάβαση». Σε σύγκριση με το μετρό που προσφέρει μία σταθερή πρόσβαση το πεζοδρόμιο είναι απρόβλεπτο. Μόνο με την συμπερίληψη και την εμπέδωση της καθημερινότητας και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με οπτική αναπηρία μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής για όλους. Ο κύριος Μπίμπασης προσθέτει «Οι δήμαρχοι, περιφερειάρχες ή περιφερειακοί σύμβουλοι πρέπει να μπουν για λίγο στον ρόλο των ατόμων με αναπηρία και να περπατήσουν στους δρόμους της περιοχής τους. Μόνο έτσι θα αντιληφθούν τις δυσκολίες και τις ελλείψεις που μπορεί να έχει η κάθε περιοχή».
Tags: Θεόφραστος
