από Anarchy Pres
Η μεθοδευμένη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου εκατοντάδων αμάχων, νέων, παιδιών, γυναικών, και ηλικιωμένων, που έφεραν εις πέρας οι χασάπηδες, τους οποίους έστειλε η Χαμάς να διεκπεραιώσουν το συγκεκριμένο θρησκευτικό «καθήκον» στον δρόμο για την συγκρότηση παλαιστιανιακού κράτους, η ομηρία γερόντων, μικρών παιδιών και γυναικών, η επίδειξη αγριότητας ακόμα και σε σωρούς δολοφονημένων, έχουν προστεθεί πλέον στο πάνθεον παρόμοιων γεγονότων αγριανθρωπισμού, που κοσμούν την ιστορία κάθε μορφής εξουσίας. Δεν θα γραφούν, όμως, ποτέ στις σελίδες που κοσμούν την ιστορία των αγώνων για κοινωνική απελευθέρωση, και αξιοπρέπεια, στις σελίδες που κοσμούν την παγκόσμια ιστορία των εξεγέρσεων και επαναστάσεων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων.
Δεν ξεχνάμε ούτε στιγμή τις θηριωδίες του ισραηλινού κράτους, τις επί δεκαετίες ταπεινώσεις, τους εξευτελισμούς, τις σφαγών αμάχων, παιδιών, γυναικών, ηλικιωμένων, την προσφυγιά, τους νέους εξευτελισμούς, την καταστολή, τις φυλακίσεις, τους εκβιασμούς και τις ταπεινώσεις στα προσφυγικά στρατόπεδα εκ μέρους των «αδελφών» αραβικών κρατών.
Δεν ξεχνούμε την άσβεστη μέχρι τώρα δίψα επιστροφής στην Παλαιστίνη των ξεριζωμένων παλαιστίνιων αγροτών, των οποίων η κοινοτική ζωή μέχρι τότε χαρακτηρίζονταν μεταξύ άλλων από τον αλληλοσεβασμό, την καλλιεργημένη επιθυμία να απολαμβάνει κάποιος τον σεβασμό των άλλων, την αφοσίωση, και την τήρηση του λόγου, στον αντίποδα της πλήρης απουσίας μηχανισμών επιβολής νόμων. Δεν ξεχνάμε, ακόμη, την εκθαμβωτική εμφάνιση της Παλαιστινιακής Επανάστασης το 1967 και την απελευθέρωση των στρατοπέδων, που ήταν πρώτα απ’ όλα μια τρανή απόδειξη ότι η φωτιά παρέμενε κάτω από τις στάχτες, μια φωτιά που ούτε οι απαγορεύσεις, ούτε τα βασανιστήρια ούτε η αφόρητη καταπίεση μπορεί να πνίξει, μια φωτιά που συντηρούνταν από την πηγαία και ζωτική ανθρώπινη ανάγκη και επιθυμία για Αντίσταση και Αξιοπρέπεια.
Οι σφαγές δεν υπήρξαν ποτέ μέρος αυτής της ιστορίας, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η παλαιστινιακή εξέγερση ενέπνευσε: οι αδύναμοι μπορούν ν’ αντισταθούν με αξιοπρέπεια, οι αδύναμοι ακόμα και με λιγοστά μέσα με λιγοστά όπλα, γιατί δεν θέλουν να μοιάσουν στο τέρας που πολεμούν. Γιατί αντίσταση και αξιοπρέπεια δεν συμβαδίζουν με σφαγές, βιασμούς, και κάθε λογής θηριωδία.
Όσοι υπονοούν, ή ισχυρίζονται ευθέως το αντίθετο, δεν μπορεί παρά γνωρίζουν και το γνωρίζουν, ότι το πρόταγμα γενικά περί «νίκης στα όπλα της Παλαιστίνης» δεν σημαίνει παρά την υποστήριξη για την συγκρότηση ενός ακόμα κράτους, που φυσικά θα επιβληθεί προς τα «μέσα» με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με την εξολόθρευση των διαφωνούντων των αντικαθεστωτικών, των εξεγερμένων.
Αυτή ήταν, αυτή είναι και αυτή θα συνεχίσει να είναι ιστορία κάθε κράτους. Η κομμουνιστική επιχειρηματολογία είναι σαθρή, αλλά ενδεικτική: «καταλαβαίνετε ότι ο παλαιστινιακός λαός έχει το δικαίωμα να επιλέξει τα μέσα εκείνα που θα αντιπαρατεθεί με αυτή την κατάσταση για να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή» (Ν. Αμπατιέλος, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ).
Πρώτα απ’ όλα, όπως κάθε συνεπής κομμουνιστής, και πολιτικός, δεν τολμά να πει ευθέως ότι επικροτεί τις σφαγές των αμάχων σαν μέσο αγώνα, τις εν ψυχρώ δολοφονίες ακόμα και μικρών παιδιών και γερόντων. Όσο και αν ψάξετε στις ανακοινώσεις των κομμουνιστών αλληλέγγυων των σφαγών της Χαμάς δεν θα βρείτε πουθενά το γεγονός, απλά το έχουν εξαφανίσει.
Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Και όμως γνωρίζουν πολύ καλά ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα επιβληθούν οι αυριανοί αξιωματούχοι ενός ισλαμικού κράτους της Παλαιστίνη. Με σφαγές αμάχων, εκτοπισμούς, εξευτελισμούς και ταπεινώσεις συγκροτήθηκε το ισραηλινό κράτος. Γι’ αυτό άλλωστε πρώτα απ’ όλα αναγνωρίσθηκε από την λεγόμενη διεθνή κοινότητα ως ίσος προς ίσους.
Έτσι άλλαξαν όπου γης και σε κάθε χρόνο σύνορα, έτσι φτιάχτηκαν αυτοκρατορίες, έτσι διαλύθηκαν και δημιουργήθηκαν κράτη, έτσι άλλαξαν οι συσχετισμοί στην λεγόμενη περιφερειακή και παγκόσμια τάξη, με ανθρωποσφαγές, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, σφοδρούς ανταγωνισμούς, πόλεμους, και συρράξεις που προκάλεσαν ανείπωτο τρόμο, πόνο και δυστυχία στις ανθρώπινες κοινωνίες.
Οι εντολοδόχοι της Χαμάς, τα κράτη που οργάνωσαν, σχεδίασαν, και στήριξαν με κάθε τρόπο την μεθοδευμένη ανάφλεξη στην Μέση Ανατολή γνωρίζουν τα παραπάνω πολύ καλά. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο πόσοι Παλαιστίνιοι θα σφαγούν στην εξελισσόμενη «απάντηση», όπως ονομάζονται οι θηριωδίες του ισραηλινού κράτους απέναντι στα δυόμισι εκατομμύρια κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας. Η ισοπέδωση της Γάζας και ο εκτοπισμός των κατοίκων της βρισκόταν και βρίσκεται ανάμεσα στους σχεδιασμούς των εντολοδόχων της Χαμάς, ήταν επιδιωκόμενη και μάλιστα αποτελεί προαπαιτούμενο της «συνέχειας». Οι μόνοι που δεν θα ωφεληθούν από την «συνέχεια» θα είναι οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες της ισοπεδωμένης Γάζας.
Η παγκόσμια μεταβολή στους κυριαρχικούς συσχετισμούς είναι πράγματι σφοδρή, και όπως φαίνεται δεν θ’ αφήσει πίσω της τίποτα απείρακτο. Η «πρωτοφανής» ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, μάλλον θα έπρεπε να είναι απόλυτα αναμενόμενη αργά ή γρήγορα, ύστερα από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την παγκόσμια εμπλοκή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον πόλεμο αυτόν.
Και μόνον το γεγονός ότι η επίθεση της Χαμάς σε ισραηλινά εδάφη, τα χαρακτηριστικά της επίθεσης, ο χρόνος που εκδηλώθηκε και η άμεση ή έμμεση εμπλοκή τόσων κρατών συμπλέκονται με δηλώσεις ισραηλινών αξιωματούχων περί κινδύνου εξάλειψής του κράτους του Ισραήλ φανερώνει το μέγεθος του διακυβεύματος.
Δεν πρόκειται, λοιπόν, για μιαν ακόμη αιματοβαμμένη σελίδα του Παλαιστινιακού. Την ώρα που γράφονται αυτές οι λέξεις εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνοι κάτοικοι της Γάζας συμμορφώνονται σε οδηγία του ισραηλινού κράτους και μετακινούνται από το βόρειο τμήμα στο νότιο παρά τις καταγγελίες του ΟΗΕ ότι το Ισραήλ επιβάλλει μια συλλογική τιμωρία, χαρακτηρίζοντας «φρικτό» το τελεσίγραφο.
Όλοι φαίνονται να έχουν πάρει θέση μπρος στο «απονενοημένο», άλλοι ως αρχιτέκτονες της μεθόδευσης, άλλοι σαν Πόντιοι Πιλάτοι, άλλοι σαν δήμιοι, άλλοι σαν θεατές κουνώντας απλά το κεφάλι, άλλοι ως «ειρηνευτική δύναμη», και άλλοι καταδικάζοντας γενικά την βία απ’ όπου και αν προέρχεται.
Πολύ φοβόμαστε ότι οι σχεδιασμοί σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο σιγουριά και ασφάλεια για το αποτέλεσμα δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ακόμα και αν αυτό επιδιώκει να ανοίξουν κάποιες «πύλες της κολάσεως».
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι πλέον «ο κύβος ερρίφθη»…
Συσπείρωση Αναρχικών
