Άρθρο του Νίκου Παππά, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και τομεάρχη Οικονομικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στην Εφημερίδα των Συντακτών
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν μπορεί να εγγυηθεί κανέναν ολόπλευρο εκσυγχρονισμό, όπως διατείνεται. Δεν μπορεί να φέρει ανάπτυξη για όλους. Δεν μπορεί να απαντήσει στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής για την οικονομία, την κοινωνία, τους θεσμούς, το περιβάλλον.
Η πολιτική της δεν δίνει διέξοδο στην ακρίβεια και στο ζήτημα του ιδιωτικού χρέους.
Η χώρα έκανε ρεκόρ 27ετίας στην είσπραξη φόρων ως ποσοστό του ΑΕΠ (29%) την περασμένη χρονιά. Οι έμμεσοι φόροι προσεγγίζουν τα 2/3 των εισπράξεων της συνολικής φορολόγησης. Οι εισπράξεις από ΦΠΑ έχουν αυξηθεί κατά 7 δισ. ευρώ, κατά 40% δηλαδή, από το 2021 ως σήμερα.
Το ιδιωτικό χρέος αυξήθηκε 20 δισ. ευρώ από το 2019, με τη «δίδυμη» λύση του νέου πτωχευτικού και του Ηρακλή να φέρνει 75.000 πλειστηριασμούς την τελευταία διετία, οι οποίοι θα γίνουν 250.000 μέχρι το 2026, και με τους servicers να απολαμβάνουν όλο και περισσότερα προνόμια.
Το νέο φορολογικό δε σώζει τα οικονομικά του κράτους, αλλά επιδιώκει να εκκαθαρίσει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, στη γραμμή του σχεδίου Πισσαρίδη. Καθίσταται δόλιος μηχανισμός περαιτέρω συμπίεσης των μισθών, αφού συνδέονται άμεσα με τα τεκμήρια, άρα και με τη φορολογία.
Η Ν.Δ. δεν απαντά ούτε στη στεγαστική ούτε στη δημογραφική ούτε στην κλιματική πρόκληση.
Τη στιγμή που τα νοικοκυριά καταβάλλουν το 40% του εισοδήματός τους για έξοδα στέγασης, η κυβέρνηση πορεύεται χωρίς συνεκτικό σχέδιο. Το πρόγραμμα «Σπίτι μου» έκλεισε λόγω «δημοσιονομικής στενότητας», όπως ειπώθηκε, και στο Ταμείο Ανάκαμψης κατατέθηκε σχέδιο για πρόγραμμα ύψους 1,3 εκατ. ευρώ όταν της Πορτογαλίας είναι 2,7 δισ. ευρώ.
Οι αρνητικές δημογραφικές τάσεις συνεχίζονται. Οι αποσπασματικές πολιτικές δεν αντιστρέφουν τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, δεν δίνουν κίνητρα στα νέα ζευγάρια να δημιουργήσουν οικογένεια, δεν συγκροτούν σχέδιο και μεταναστευτική πολιτική που να δίνει λύσεις στα μείζονα προβλήματα της πρωτογενούς παραγωγής.
Στο ζήτημα της κλιματικής κρίσης, τα τελευταία χρόνια έχουμε βιώσει οδυνηρές καταστάσεις. Αμέτρητα, πλέον, τα στρέμματα καμένου δάσους και πλημμυρισμένων αγροτικών εκτάσεων -φέτος στη Θεσσαλία χάθηκε το 22% της αγροτικής παραγωγής της χώρας- με την κυβέρνηση να… προτεραιοποιεί την απένταξη αντιπλημμυρικών έργων από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Η όποια ανάπτυξη δεν αφορά όλους. Τα χρήματα που δίνονται για τη δημόσια Υγεία και Παιδεία απέχουν πολύ από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Στην Υγεία, η Ελλάδα είναι 18η στους 26 του πίνακα της Κομισιόν σε σχέση με το πόσα χρήματα διοχετεύονται στον τομέα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ενώ η δαπάνη των νοικοκυριών για ιδιωτική εκπαίδευση (φροντιστήρια, κ.ά.) ανέρχεται περίπου στο μισό των χρημάτων που δαπανά το κράτος για την Παιδεία, ποσό που αναμένεται να εκτοξευτεί με την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Τις τελευταίες ημέρες, η πλειοψηφία ήρθε αντιμέτωπη με δύο περιστατικά -τις αντιδράσεις στην τροπολογία για τους εργάτες γης και στο εικαστικό στη Νέα Υόρκη- τα οποία επιβεβαιώνουν ότι έχει αρχίσει να πατά στα αγκάθια, τα οποία η ίδια φύτεψε όλο το προηγούμενο διάστημα. Πληρώνει, δηλαδή, το τίμημα της επιλογής της να γεμίσει τα ιδεολογικά και πολιτικά ντεπόζιτα της ακροδεξιάς, της επιλογής της να κανονικοποιήσει την προπαγάνδα και τη θέση των ακραίων.
Είναι σαφές ότι η δεξιά δεν μπορεί να απαντήσει στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής.
Αυτό που απαιτείται είναι μια προγραμματική και κινηματική εγρήγορση. Και μια αριστερή και προοδευτική αντεπίθεση στο επιχείρημα του «41%», που επικαλείται με άνεση ο κ. Μητσοτάκης για να νομοθετεί κατά βούληση.
Η μάχη των ευρωεκλογών και η ανατροπή των συσχετισμών είναι ένας πρώτος και επιτεύξιμος στόχος.
Η παράταξη δεν κινείται πάνω σε μνημονιακά απόνερα, η αριστερά του 21ου αιώνα, η σύγχρονη αριστερή προοδευτική δημοκρατική παράταξη έχει ένα προγραμματικό ορίζοντα, ο οποίος εκτείνεται πολύ πέρα και πάνω από αυτά που μας επετράπησαν να εφαρμόσουμε.
Στη χώρα είναι αναγκαία μία μεγάλη προοδευτική στροφή. Και μόνο η αριστερή και προοδευτική παράταξη μπορεί να την κάνει πράξει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία εργάζεται σ’ αυτή την κατεύθυνση. Όχι ως δύναμη που προσπαθεί να δικαιώσει τη μια προοδευτική παράδοση έναντι της άλλης, αλλά ως δύναμη που ενώνει τις θετικές παραδόσεις του αριστερού και προοδευτικού κινήματος.
Πρόκειται για την ενωτική επιλογή που μπορεί να ακυρώσει την εικόνα που φιλοτεχνεί η Ν.Δ. για τον εαυτό της. Την εικόνα της επίπλαστης συναίνεσης στις πολιτικές της.
Είναι η ενωτική επιλογή που μπορεί να αντιπαραβάλλει ένα άλλο σχέδιο απέναντι στον κ. Μητσοτάκη και στη Ν.Δ. και να πείσει. Είναι η προοδευτική απάντηση στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής.
