“Η καθιέρωση της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος, προσφέρει την ευκαιρία αναψηλάφησης των γεγονότων που σημάδεψαν το έθνος μας πριν από έναν περίπου αιώνα.
Πέρα από τις συγκινησιακού τύπου αναφορές στις χαμένες πατρίδες και στον τρισχιλιετή πολιτισμό που άφησαν πίσω τους οι πρόσφυγες, οφείλουμε να εργαστούμε τόσο για την ανάδειξη και ταυτόχρονη καταδίκη της απαράδεκτης στάσης των γειτόνων μας εξ ανατολών να μην αναγνωρίσουν τη σκόπιμη και συστηματική εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από τους μηχανισμούς των Νεότουρκων, όσο και για την αντικειμενική προβολή των δικών μας λαθών εκείνη την περίοδο.
Παράλληλα, έχουμε την ευθύνη να αναγνωρίσουμε εμπράκτως τη συμβολή των απογόνων όλων όσων χάθηκαν στις πατρογονικές τους εστίες, στην ανάπτυξη και τη σταθερή πρόοδο των περιοχών που εγκαταστάθηκαν μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών. Μεταξύ αυτών και της Καβάλας.
Μόνο τότε η ημέρα μνήμης θα αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο και θα εξυπηρετήσει στο ακέραιο τους σκοπούς για τους οποίους τιμάται από οργανωμένους φορείς και συλλόγους.
Από απλή υποχρέωση, όπως προσεγγίζεται από διάφορους ταγούς, πρέπει να γίνει ιερό καθήκον απέναντι στην ιστορία μας”.
