από Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
ΚΥΠ: παράρτημα της CIA, φυτώριο χουντικών και μηχανισμός καταστολής του εσωτερικού εχθρού (με αφορμή το πρόσφατο “σκάνδαλο” υποκλοπών) [Α’μέρος] (αναδημοσίευση από Efodos.net)
Τον Φεβρουάριο του 1949, εν μέσω Εμφυλίου Πολέμου, ιδρύεται υπό την αιγίδα της CIA και την άμεση καθοδήγηση της αμερικανικής πρεσβείας και της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα, η ΚΥΠΕ (Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ερευνών). Διακηρυκτικοί στόχοι της υπηρεσίας υπήρξαν η συμβολή στην πάταξη της «εν εξελίξει κομμουνιστικής ανταρσίας», η «αντιμετώπιση της δράσης των από βορά πρακτόρων», ο έλεγχος και η καταστολή των εθνικών μειονοτήτων και ειδικά της πιο επικίνδυνης, αυτής των Σλαβομακεδόνων. Λίγους μήνες αργότερα και ύστερα από την ίδρυση του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 1949, οι σκοποί της υπηρεσίας θα συναρτηθούν ρητά με τις επιδιώξεις της Συμμαχίας στα Βαλκάνια και την Α. Μεσόγειο. Ενδεικτικό της εξάρτησης της Υπηρεσίας από τις ΗΠΑ ήταν ότι οι μισθοί των μελών της πληρώνονταν -έως το 1964- απευθείας από τη CIA.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1953, με προεδρικό διάταγμα η ΚΥΠΕ μετονομάζεται σε ΚΥΠ. Πρώτος διοικητής της ΚΥΠ ανέλαβε ο πρώην υπαρχηγός της ΚΥΠΕ και ιθύνων νους της, συνταγματάρχης Α. Νάτσινας. Ο Νάτσινας υπήρξε μια εμβληματική φυσιογνωμία του ελληνικού βαθέως κράτους και της εγχώριας Ακροδεξιάς. Την περίοδο της Κατοχής συνδέθηκε στενά με τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες. Το 1943 συνελήθφη από τον ΕΛΑΣ για κατασκοπευτική δράση. Τον Ιούνη του 1944 διέφυγε μαζί με τον Κ. Καραμανλή στη Μέση Ανατολή. Από το 1945 μέχρι το 1948 ο Νάτσινας ήταν μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της παραστρατιωτικής οργανώσης ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών).
Η έναρξη του Εμφυλίου τον βρίσκει επικεφαλής της Διεύθυνσης Κέντρου Πληροφοριών του ΓΕΣ. Στη συνέχεια θα συνδεθεί με τον αρχηγό της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στρατηγό Βαν Φλητ και τον Αρχιστράτηγο Αλ. Παπάγο, στον οποίο θα παραδώσει δύο αναλυτικές μελέτες όπου περιέγραφε την ανάγκη ιδρύσεως Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Στις 30 Μαΐου 1951 ύστερα από την ανακοίνωση της παραίτηση του Παπάγου από το στράτευμα, ο Νάτσινας θα συμμετάσχει σε στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώθηκε το ίδιο βράδυ από τον ΙΔΕΑ με τη συμμετοχή των μετέπειτα δικτατόρων Γ. Παπαδόπουλου και Δ. Ιωαννίδη, με στόχο την ανάληψη της αρχηγίας του Ελληνικού κράτους από τον Παπάγο. Στρατιωτικά τμήματα κατέλαβαν καίρια σημεία στο κέντρο της Αθήνας, τους δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα αεροδρόμια Τατοΐου και Ελευσίνας. Ύστερα από την αποτυχία του κινήματος, ο Νάτσινας αποπέμπεται από το στράτευμα- σημειωτέον χωρίς να του ασκηθούν ποινικές κυρώσεις- ωστόσο ένα χρόνο αργότερα του απονέμεται αμνηστία και επιστρέφει.
Τον Μάιο του 1953 ο Νάτσινας, έχοντας στο μεταξύ ανέλθει στο βαθμό του συνταγματάρχη, αναλαμβάνει διοικητής στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών Ελλάδος . Μία από τις πρώτες οδηγίες του Νάτσινα, με εγκύκλιο που απέστειλε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ήταν να δημιουργηθούν σε όλα τα στρατόπεδα «….δίκτυα παρακολουθήσεως σκοπός των οποίων είναι η αποκάλυψις πάσης κομμουνιστικής κινήσεως σημειουμένης εντός των Ενόπλων Δυνάμεων….». Ταυτόχρονα εκπονείται σχέδιο μαζικής στρατολόγησης πρακτόρων από τους κόλπους του Στρατού, της αστυνομίας και των ακροδεξιών οργανώσεων προκειμένου να συγκροτηθεί μια ικανή δύναμη αναχαίτισης «του ΚΚΕ και των παραφυάδων του».
Το 1955 ο Νάτσινας θα αναλάβει άτυπα τον ρόλο του διοικητή του μυστικού δικτύου της «Κόκκινης Προβιάς», του ελληνικού παρακλαδιού του νατοϊκού «Gladio». Σημειώνουμε ότι Gladio ήταν η κωδική ονομασία της μυστικής παρακρατικής-παραστρατιωτικής οργάνωσης του ΝΑΤΟ, που είχε ως σκοπό την αποτροπή με ένοπλη δράση σε πιθανή «αριστερή-κομμουνιστική-αντιαμερικανική επικράτηση στη Δυτική Ευρώπη». Στην Ελλάδα η Κόκκινη Προβιά, δραστηριοποιήθηκε μέσω της παρακρατικής οργάνωσης «Καρφίτσα» στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963 και στην υπόθεση της «Νάρκης του Γοργοπόταμου» το 1964, όπου έχασαν τη ζωή τους 13 άτομα.
Τον Ιούνιο του 1958, ύστερα από τις εκλογές που ανέδειξαν την ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση, η ΚΥΠ αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ειδική Επιτροπή που συγκροτήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή «διά την αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κομμουνιστικής δραστηριότητος, της κομμουνιστικής προπαγάνδας και των εκ τούτων προκαλουμένων κινδύνων».
Με νομοθετικό διάταγμα της κυβερνήσεως Καραμανλή το 1961 ο Νάτσινας προήχθη στο βαθμό του αντιστράτηγου. Ωστόσο τον Μάιο του 1963, ο Νάτσινας θα παραιτηθεί από τη θέση θεωρώντας ότι ο Καραμανλής δεν κάλυψε επαρκώς τον στρατηγό της Ελληνικής Χωροφυλακής Κ. Μήτσου, καθώς και τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας, στις επιθέσεις που δέχθηκαν από την Αριστερά για τη ανάμειξη τους στο θάνατο του Γ. Λαμπράκη.
Παράλληλα, η ΚΥΠ, και υπό τη νέα ηγεσία της θα συνεχίζει να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στον ΙΔΕΑ και στις διεργασίες που εκτυλίσσονταν μέσω αυτού και της CIA για την πραγματοποίηση πραξικοπήματος. Όπως αναφέρουν στρατιωτικές πηγές της εποχής : «…Η μυστική αυτή στρατιωτική οργάνωση συμπεριλαμβάνει 20 έως 25 απόστρατους αξιωματικούς από τα τρία όπλα και την ΚΥΠ, 25 περίπου ναυάρχους και στρατηγούς καθώς και την πλειονότητα των συνταγματαρχών […] Η οργάνωση ελέγχεται από 20 απόστρατους και εν ενεργεία αξιωματικούς. Η πηγή μας υποστηρίζει ότι έχει την υποστήριξη του 85% των διοικητών των στρατιωτικών μονάδων, σε όλα τα επίπεδα».
Στην πραγματικότητα οι ηγέτες της Χούντας της 21ης Απριλίου γαλουχήθηκαν και αναδείχθηκαν μέσω της ΚΥΠ. Προσωπικός γραμματέας του Νάτσινα από το 1959 έως την παραίτηση του το 1963, ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος υπηρέτησε στην ΚΥΠ ως επικεφαλής του Β’ Κλάδου, έχοντας την ευθύνη για την εσωτερική ασφάλεια της Ελλάδος και τη σύνδεση με τη CIA.
Ακόμα, ο Ν. Μακαρέζος διορίστηκε το 1966 επί των κυβερνήσεων της αποστασίας, επικεφαλής του επίλεκτου Α’ Κλάδου της ΚΥΠ, και ήταν υπεύθυνος για τους Έλληνες κατασκόπους σε ξένες χώρες.
Όσο για τον διοικητή της ΚΥΠ επί Χούντας, τον Μ. Ρουφογάλη, αυτός πέρασε τα περισσότερα χρόνια της στρατιωτικής του καριέρας σε επιτελικά γραφεία του ΓΕΣ και της ΚΥΠ, όντας ευνοούμενος, όπως και ο Παπαδόπουλος, του ισχυρού άνδρα της, του Νάτσινα. Ο Ρουφογάλης, ήταν στέλεχος της ΚΥΠ επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, και διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Στρατιωτικών Πληροφοριών και της Υπηρεσίας Ειδικών Μελετών. Επανήλθε στην ΚΥΠ το 1966, επί κυβερνήσεων της Αποστασίας, και ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου Ασφαλείας, θέση την οποία κατείχε και τη βραδιά του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Αμέσως μετά την επιτυχία του πραξικοπήματος διορίστηκε υπαρχηγός της ΚΥΠ, ουσιαστικά ήταν όμως ο πραγματικός διοικητής της· το 1972 ο Ρουφογάλης ανέλαβε και τυπικά αρχηγός της ΚΥΠ
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι στη διάρκεια της Χούντας, ο Νάτσινας διορίστηκε μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ολυμπιακής Αεροπορίας -υπό τις ευλογίες του ιδιοκτήτη της Α. Ωνάση- καθώς και πρόεδρος στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Νάτσινας θα αποφύγει κάθε δίωξη μετά την πτώση της Χούντας. Μάλιστα θα εργαστεί επί μακρόν στην εταιρεία «Χαλυβουργική» της οικογένειας Αγγελόπουλου.
(συνεχίζεται)
(αναδημοσίευση από την Efodos.net)
ΚΥΠ: παράρτημα της CIA, φυτώριο χουντικών και μηχανισμός καταστολής του εσωτερικού εχθρού
από Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
ΚΥΠ: παράρτημα της CIA, φυτώριο χουντικών και μηχανισμός καταστολής του εσωτερικού εχθρού (με αφορμή το πρόσφατο “σκάνδαλο” υποκλοπών) [Α’μέρος] (αναδημοσίευση από Efodos.net)
Τον Φεβρουάριο του 1949, εν μέσω Εμφυλίου Πολέμου, ιδρύεται υπό την αιγίδα της CIA και την άμεση καθοδήγηση της αμερικανικής πρεσβείας και της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα, η ΚΥΠΕ (Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ερευνών). Διακηρυκτικοί στόχοι της υπηρεσίας υπήρξαν η συμβολή στην πάταξη της «εν εξελίξει κομμουνιστικής ανταρσίας», η «αντιμετώπιση της δράσης των από βορά πρακτόρων», ο έλεγχος και η καταστολή των εθνικών μειονοτήτων και ειδικά της πιο επικίνδυνης, αυτής των Σλαβομακεδόνων. Λίγους μήνες αργότερα και ύστερα από την ίδρυση του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 1949, οι σκοποί της υπηρεσίας θα συναρτηθούν ρητά με τις επιδιώξεις της Συμμαχίας στα Βαλκάνια και την Α. Μεσόγειο. Ενδεικτικό της εξάρτησης της Υπηρεσίας από τις ΗΠΑ ήταν ότι οι μισθοί των μελών της πληρώνονταν -έως το 1964- απευθείας από τη CIA.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1953, με προεδρικό διάταγμα η ΚΥΠΕ μετονομάζεται σε ΚΥΠ. Πρώτος διοικητής της ΚΥΠ ανέλαβε ο πρώην υπαρχηγός της ΚΥΠΕ και ιθύνων νους της, συνταγματάρχης Α. Νάτσινας. Ο Νάτσινας υπήρξε μια εμβληματική φυσιογνωμία του ελληνικού βαθέως κράτους και της εγχώριας Ακροδεξιάς. Την περίοδο της Κατοχής συνδέθηκε στενά με τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες. Το 1943 συνελήθφη από τον ΕΛΑΣ για κατασκοπευτική δράση. Τον Ιούνη του 1944 διέφυγε μαζί με τον Κ. Καραμανλή στη Μέση Ανατολή. Από το 1945 μέχρι το 1948 ο Νάτσινας ήταν μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της παραστρατιωτικής οργανώσης ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών).
Η έναρξη του Εμφυλίου τον βρίσκει επικεφαλής της Διεύθυνσης Κέντρου Πληροφοριών του ΓΕΣ. Στη συνέχεια θα συνδεθεί με τον αρχηγό της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στρατηγό Βαν Φλητ και τον Αρχιστράτηγο Αλ. Παπάγο, στον οποίο θα παραδώσει δύο αναλυτικές μελέτες όπου περιέγραφε την ανάγκη ιδρύσεως Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Στις 30 Μαΐου 1951 ύστερα από την ανακοίνωση της παραίτηση του Παπάγου από το στράτευμα, ο Νάτσινας θα συμμετάσχει σε στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώθηκε το ίδιο βράδυ από τον ΙΔΕΑ με τη συμμετοχή των μετέπειτα δικτατόρων Γ. Παπαδόπουλου και Δ. Ιωαννίδη, με στόχο την ανάληψη της αρχηγίας του Ελληνικού κράτους από τον Παπάγο. Στρατιωτικά τμήματα κατέλαβαν καίρια σημεία στο κέντρο της Αθήνας, τους δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα αεροδρόμια Τατοΐου και Ελευσίνας. Ύστερα από την αποτυχία του κινήματος, ο Νάτσινας αποπέμπεται από το στράτευμα- σημειωτέον χωρίς να του ασκηθούν ποινικές κυρώσεις- ωστόσο ένα χρόνο αργότερα του απονέμεται αμνηστία και επιστρέφει.
Τον Μάιο του 1953 ο Νάτσινας, έχοντας στο μεταξύ ανέλθει στο βαθμό του συνταγματάρχη, αναλαμβάνει διοικητής στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών Ελλάδος . Μία από τις πρώτες οδηγίες του Νάτσινα, με εγκύκλιο που απέστειλε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ήταν να δημιουργηθούν σε όλα τα στρατόπεδα «….δίκτυα παρακολουθήσεως σκοπός των οποίων είναι η αποκάλυψις πάσης κομμουνιστικής κινήσεως σημειουμένης εντός των Ενόπλων Δυνάμεων….». Ταυτόχρονα εκπονείται σχέδιο μαζικής στρατολόγησης πρακτόρων από τους κόλπους του Στρατού, της αστυνομίας και των ακροδεξιών οργανώσεων προκειμένου να συγκροτηθεί μια ικανή δύναμη αναχαίτισης «του ΚΚΕ και των παραφυάδων του».
Το 1955 ο Νάτσινας θα αναλάβει άτυπα τον ρόλο του διοικητή του μυστικού δικτύου της «Κόκκινης Προβιάς», του ελληνικού παρακλαδιού του νατοϊκού «Gladio». Σημειώνουμε ότι Gladio ήταν η κωδική ονομασία της μυστικής παρακρατικής-παραστρατιωτικής οργάνωσης του ΝΑΤΟ, που είχε ως σκοπό την αποτροπή με ένοπλη δράση σε πιθανή «αριστερή-κομμουνιστική-αντιαμερικανική επικράτηση στη Δυτική Ευρώπη». Στην Ελλάδα η Κόκκινη Προβιά, δραστηριοποιήθηκε μέσω της παρακρατικής οργάνωσης «Καρφίτσα» στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963 και στην υπόθεση της «Νάρκης του Γοργοπόταμου» το 1964, όπου έχασαν τη ζωή τους 13 άτομα.
Τον Ιούνιο του 1958, ύστερα από τις εκλογές που ανέδειξαν την ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση, η ΚΥΠ αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ειδική Επιτροπή που συγκροτήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή «διά την αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κομμουνιστικής δραστηριότητος, της κομμουνιστικής προπαγάνδας και των εκ τούτων προκαλουμένων κινδύνων».
Με νομοθετικό διάταγμα της κυβερνήσεως Καραμανλή το 1961 ο Νάτσινας προήχθη στο βαθμό του αντιστράτηγου. Ωστόσο τον Μάιο του 1963, ο Νάτσινας θα παραιτηθεί από τη θέση θεωρώντας ότι ο Καραμανλής δεν κάλυψε επαρκώς τον στρατηγό της Ελληνικής Χωροφυλακής Κ. Μήτσου, καθώς και τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας, στις επιθέσεις που δέχθηκαν από την Αριστερά για τη ανάμειξη τους στο θάνατο του Γ. Λαμπράκη.
Παράλληλα, η ΚΥΠ, και υπό τη νέα ηγεσία της θα συνεχίζει να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στον ΙΔΕΑ και στις διεργασίες που εκτυλίσσονταν μέσω αυτού και της CIA για την πραγματοποίηση πραξικοπήματος. Όπως αναφέρουν στρατιωτικές πηγές της εποχής : «…Η μυστική αυτή στρατιωτική οργάνωση συμπεριλαμβάνει 20 έως 25 απόστρατους αξιωματικούς από τα τρία όπλα και την ΚΥΠ, 25 περίπου ναυάρχους και στρατηγούς καθώς και την πλειονότητα των συνταγματαρχών […] Η οργάνωση ελέγχεται από 20 απόστρατους και εν ενεργεία αξιωματικούς. Η πηγή μας υποστηρίζει ότι έχει την υποστήριξη του 85% των διοικητών των στρατιωτικών μονάδων, σε όλα τα επίπεδα».
Στην πραγματικότητα οι ηγέτες της Χούντας της 21ης Απριλίου γαλουχήθηκαν και αναδείχθηκαν μέσω της ΚΥΠ. Προσωπικός γραμματέας του Νάτσινα από το 1959 έως την παραίτηση του το 1963, ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος υπηρέτησε στην ΚΥΠ ως επικεφαλής του Β’ Κλάδου, έχοντας την ευθύνη για την εσωτερική ασφάλεια της Ελλάδος και τη σύνδεση με τη CIA.
Ακόμα, ο Ν. Μακαρέζος διορίστηκε το 1966 επί των κυβερνήσεων της αποστασίας, επικεφαλής του επίλεκτου Α’ Κλάδου της ΚΥΠ, και ήταν υπεύθυνος για τους Έλληνες κατασκόπους σε ξένες χώρες.
Όσο για τον διοικητή της ΚΥΠ επί Χούντας, τον Μ. Ρουφογάλη, αυτός πέρασε τα περισσότερα χρόνια της στρατιωτικής του καριέρας σε επιτελικά γραφεία του ΓΕΣ και της ΚΥΠ, όντας ευνοούμενος, όπως και ο Παπαδόπουλος, του ισχυρού άνδρα της, του Νάτσινα. Ο Ρουφογάλης, ήταν στέλεχος της ΚΥΠ επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, και διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Στρατιωτικών Πληροφοριών και της Υπηρεσίας Ειδικών Μελετών. Επανήλθε στην ΚΥΠ το 1966, επί κυβερνήσεων της Αποστασίας, και ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου Ασφαλείας, θέση την οποία κατείχε και τη βραδιά του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Αμέσως μετά την επιτυχία του πραξικοπήματος διορίστηκε υπαρχηγός της ΚΥΠ, ουσιαστικά ήταν όμως ο πραγματικός διοικητής της· το 1972 ο Ρουφογάλης ανέλαβε και τυπικά αρχηγός της ΚΥΠ
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι στη διάρκεια της Χούντας, ο Νάτσινας διορίστηκε μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ολυμπιακής Αεροπορίας -υπό τις ευλογίες του ιδιοκτήτη της Α. Ωνάση- καθώς και πρόεδρος στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Νάτσινας θα αποφύγει κάθε δίωξη μετά την πτώση της Χούντας. Μάλιστα θα εργαστεί επί μακρόν στην εταιρεία «Χαλυβουργική» της οικογένειας Αγγελόπουλου.
(συνεχίζεται)
(αναδημοσίευση από την Efodos.net)
από Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
ΚΥΠ: παράρτημα της CIA, φυτώριο χουντικών και μηχανισμός καταστολής του εσωτερικού εχθρού (με αφορμή το πρόσφατο “σκάνδαλο” υποκλοπών) [Α’μέρος] (αναδημοσίευση από Efodos.net)
Τον Φεβρουάριο του 1949, εν μέσω Εμφυλίου Πολέμου, ιδρύεται υπό την αιγίδα της CIA και την άμεση καθοδήγηση της αμερικανικής πρεσβείας και της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα, η ΚΥΠΕ (Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ερευνών). Διακηρυκτικοί στόχοι της υπηρεσίας υπήρξαν η συμβολή στην πάταξη της «εν εξελίξει κομμουνιστικής ανταρσίας», η «αντιμετώπιση της δράσης των από βορά πρακτόρων», ο έλεγχος και η καταστολή των εθνικών μειονοτήτων και ειδικά της πιο επικίνδυνης, αυτής των Σλαβομακεδόνων. Λίγους μήνες αργότερα και ύστερα από την ίδρυση του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 1949, οι σκοποί της υπηρεσίας θα συναρτηθούν ρητά με τις επιδιώξεις της Συμμαχίας στα Βαλκάνια και την Α. Μεσόγειο. Ενδεικτικό της εξάρτησης της Υπηρεσίας από τις ΗΠΑ ήταν ότι οι μισθοί των μελών της πληρώνονταν -έως το 1964- απευθείας από τη CIA.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1953, με προεδρικό διάταγμα η ΚΥΠΕ μετονομάζεται σε ΚΥΠ. Πρώτος διοικητής της ΚΥΠ ανέλαβε ο πρώην υπαρχηγός της ΚΥΠΕ και ιθύνων νους της, συνταγματάρχης Α. Νάτσινας. Ο Νάτσινας υπήρξε μια εμβληματική φυσιογνωμία του ελληνικού βαθέως κράτους και της εγχώριας Ακροδεξιάς. Την περίοδο της Κατοχής συνδέθηκε στενά με τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες. Το 1943 συνελήθφη από τον ΕΛΑΣ για κατασκοπευτική δράση. Τον Ιούνη του 1944 διέφυγε μαζί με τον Κ. Καραμανλή στη Μέση Ανατολή. Από το 1945 μέχρι το 1948 ο Νάτσινας ήταν μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της παραστρατιωτικής οργανώσης ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών).
Η έναρξη του Εμφυλίου τον βρίσκει επικεφαλής της Διεύθυνσης Κέντρου Πληροφοριών του ΓΕΣ. Στη συνέχεια θα συνδεθεί με τον αρχηγό της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής στρατηγό Βαν Φλητ και τον Αρχιστράτηγο Αλ. Παπάγο, στον οποίο θα παραδώσει δύο αναλυτικές μελέτες όπου περιέγραφε την ανάγκη ιδρύσεως Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Στις 30 Μαΐου 1951 ύστερα από την ανακοίνωση της παραίτηση του Παπάγου από το στράτευμα, ο Νάτσινας θα συμμετάσχει σε στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώθηκε το ίδιο βράδυ από τον ΙΔΕΑ με τη συμμετοχή των μετέπειτα δικτατόρων Γ. Παπαδόπουλου και Δ. Ιωαννίδη, με στόχο την ανάληψη της αρχηγίας του Ελληνικού κράτους από τον Παπάγο. Στρατιωτικά τμήματα κατέλαβαν καίρια σημεία στο κέντρο της Αθήνας, τους δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα αεροδρόμια Τατοΐου και Ελευσίνας. Ύστερα από την αποτυχία του κινήματος, ο Νάτσινας αποπέμπεται από το στράτευμα- σημειωτέον χωρίς να του ασκηθούν ποινικές κυρώσεις- ωστόσο ένα χρόνο αργότερα του απονέμεται αμνηστία και επιστρέφει.
Τον Μάιο του 1953 ο Νάτσινας, έχοντας στο μεταξύ ανέλθει στο βαθμό του συνταγματάρχη, αναλαμβάνει διοικητής στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών Ελλάδος . Μία από τις πρώτες οδηγίες του Νάτσινα, με εγκύκλιο που απέστειλε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ήταν να δημιουργηθούν σε όλα τα στρατόπεδα «….δίκτυα παρακολουθήσεως σκοπός των οποίων είναι η αποκάλυψις πάσης κομμουνιστικής κινήσεως σημειουμένης εντός των Ενόπλων Δυνάμεων….». Ταυτόχρονα εκπονείται σχέδιο μαζικής στρατολόγησης πρακτόρων από τους κόλπους του Στρατού, της αστυνομίας και των ακροδεξιών οργανώσεων προκειμένου να συγκροτηθεί μια ικανή δύναμη αναχαίτισης «του ΚΚΕ και των παραφυάδων του».
Το 1955 ο Νάτσινας θα αναλάβει άτυπα τον ρόλο του διοικητή του μυστικού δικτύου της «Κόκκινης Προβιάς», του ελληνικού παρακλαδιού του νατοϊκού «Gladio». Σημειώνουμε ότι Gladio ήταν η κωδική ονομασία της μυστικής παρακρατικής-παραστρατιωτικής οργάνωσης του ΝΑΤΟ, που είχε ως σκοπό την αποτροπή με ένοπλη δράση σε πιθανή «αριστερή-κομμουνιστική-αντιαμερικανική επικράτηση στη Δυτική Ευρώπη». Στην Ελλάδα η Κόκκινη Προβιά, δραστηριοποιήθηκε μέσω της παρακρατικής οργάνωσης «Καρφίτσα» στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963 και στην υπόθεση της «Νάρκης του Γοργοπόταμου» το 1964, όπου έχασαν τη ζωή τους 13 άτομα.
Τον Ιούνιο του 1958, ύστερα από τις εκλογές που ανέδειξαν την ΕΔΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση, η ΚΥΠ αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ειδική Επιτροπή που συγκροτήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή «διά την αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κομμουνιστικής δραστηριότητος, της κομμουνιστικής προπαγάνδας και των εκ τούτων προκαλουμένων κινδύνων».
Με νομοθετικό διάταγμα της κυβερνήσεως Καραμανλή το 1961 ο Νάτσινας προήχθη στο βαθμό του αντιστράτηγου. Ωστόσο τον Μάιο του 1963, ο Νάτσινας θα παραιτηθεί από τη θέση θεωρώντας ότι ο Καραμανλής δεν κάλυψε επαρκώς τον στρατηγό της Ελληνικής Χωροφυλακής Κ. Μήτσου, καθώς και τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας, στις επιθέσεις που δέχθηκαν από την Αριστερά για τη ανάμειξη τους στο θάνατο του Γ. Λαμπράκη.
Παράλληλα, η ΚΥΠ, και υπό τη νέα ηγεσία της θα συνεχίζει να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στον ΙΔΕΑ και στις διεργασίες που εκτυλίσσονταν μέσω αυτού και της CIA για την πραγματοποίηση πραξικοπήματος. Όπως αναφέρουν στρατιωτικές πηγές της εποχής : «…Η μυστική αυτή στρατιωτική οργάνωση συμπεριλαμβάνει 20 έως 25 απόστρατους αξιωματικούς από τα τρία όπλα και την ΚΥΠ, 25 περίπου ναυάρχους και στρατηγούς καθώς και την πλειονότητα των συνταγματαρχών […] Η οργάνωση ελέγχεται από 20 απόστρατους και εν ενεργεία αξιωματικούς. Η πηγή μας υποστηρίζει ότι έχει την υποστήριξη του 85% των διοικητών των στρατιωτικών μονάδων, σε όλα τα επίπεδα».
Στην πραγματικότητα οι ηγέτες της Χούντας της 21ης Απριλίου γαλουχήθηκαν και αναδείχθηκαν μέσω της ΚΥΠ. Προσωπικός γραμματέας του Νάτσινα από το 1959 έως την παραίτηση του το 1963, ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος υπηρέτησε στην ΚΥΠ ως επικεφαλής του Β’ Κλάδου, έχοντας την ευθύνη για την εσωτερική ασφάλεια της Ελλάδος και τη σύνδεση με τη CIA.
Ακόμα, ο Ν. Μακαρέζος διορίστηκε το 1966 επί των κυβερνήσεων της αποστασίας, επικεφαλής του επίλεκτου Α’ Κλάδου της ΚΥΠ, και ήταν υπεύθυνος για τους Έλληνες κατασκόπους σε ξένες χώρες.
Όσο για τον διοικητή της ΚΥΠ επί Χούντας, τον Μ. Ρουφογάλη, αυτός πέρασε τα περισσότερα χρόνια της στρατιωτικής του καριέρας σε επιτελικά γραφεία του ΓΕΣ και της ΚΥΠ, όντας ευνοούμενος, όπως και ο Παπαδόπουλος, του ισχυρού άνδρα της, του Νάτσινα. Ο Ρουφογάλης, ήταν στέλεχος της ΚΥΠ επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, και διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Στρατιωτικών Πληροφοριών και της Υπηρεσίας Ειδικών Μελετών. Επανήλθε στην ΚΥΠ το 1966, επί κυβερνήσεων της Αποστασίας, και ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου Ασφαλείας, θέση την οποία κατείχε και τη βραδιά του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Αμέσως μετά την επιτυχία του πραξικοπήματος διορίστηκε υπαρχηγός της ΚΥΠ, ουσιαστικά ήταν όμως ο πραγματικός διοικητής της· το 1972 ο Ρουφογάλης ανέλαβε και τυπικά αρχηγός της ΚΥΠ
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι στη διάρκεια της Χούντας, ο Νάτσινας διορίστηκε μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ολυμπιακής Αεροπορίας -υπό τις ευλογίες του ιδιοκτήτη της Α. Ωνάση- καθώς και πρόεδρος στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Νάτσινας θα αποφύγει κάθε δίωξη μετά την πτώση της Χούντας. Μάλιστα θα εργαστεί επί μακρόν στην εταιρεία «Χαλυβουργική» της οικογένειας Αγγελόπουλου.
(συνεχίζεται)
(αναδημοσίευση από την Efodos.net)
