---

Φίλες και φίλοι

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σε κάθε γωνιά αυτής της κόκκινης πολιτείας αντηχούν τα λόγια του Νίκου Μπελογιάννη, που με το γαρύφαλλο στο χέρι, το πλατύ χαμόγελο και την αποφασιστική στάση μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, “ξεκλείδωσε” την αθανασία.

Ναι, αντηχεί παντού το μήνυμα ελπίδας του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή:

Σε έναν κόσμο γερασμένο, που γεννά τέρατα και έχει να επιδείξει μόνο εφιαλτικές εικόνες, η νέα γενιά με το ΚΚΕ, μπορεί να παλέψει και να δημιουργήσει το “μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό”. Το Σοσιαλισμό!

Είμαστε περήφανοι που με την αταλάντευτη δράση μας δίνουμε νόημα στο τι είναι μεγάλο και σημαντικό στη ζωή. Γιατί μεγάλο είναι να γίνεσαι “ένα” με τους χιλιάδες που βιώνουν την εκμετάλλευση. Μεγάλο είναι να “δίνεις μαχαίρι σ’ ολουνούς” για να γίνεται “φως”, να γίνεται “νους”…

Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση, να ζήσουν τα νέα παιδιά όπως τους αξίζει στη σημερινή εποχή. Μεγάλο είναι να μη συμμορφώνεσαι στις υποδείξεις των καλοταϊσμένων του συστήματος, για το τι είναι “ρεαλιστικό” να γίνει σήμερα.

Να είσαι δηλαδή με τους αγωνιστές εργάτες στο λιμάνι της Cosco που έσφιξαν τις γροθιές τους, πάλεψαν και τα κατάφεραν! Και να μην παρασύρεσαι από όσους υπηρετούν τις περιβόητες “εμβληματικές επενδύσεις” και θέλουν σακατεμένους εργάτες και δικαιώματα.

Σημαίνει να παίρνεις θέση δίπλα στις γυναίκες και τα παιδιά των εργατών της ΛΑΡΚΟ που στα χέρια τους η σκουριά γίνεται χρυσός, και όχι μ’ αυτούς που αποφασίζουν να “καθαρίσουν” τις επιχειρήσεις από τους εργάτες.

Σημαίνει να στέκεσαι δίπλα στους οικοδόμους που λιώνουν στα εργοτάξια, ανεβαίνουν στις σκαλωσιές, και υπογράφουν τελικά Συλλογική Σύμβαση μετά από αγώνα και όχι με αυτούς που τους λένε πως “είναι μάταιο να αγωνίζονται, γιατί οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα”!!!

Μεγάλο σημαίνει να είσαι με την αθωότητα και την ορμή των μαθητών. Με τα τραγούδια και τα συνθήματα των φοιτητών που παλεύουν για μόρφωση και ζωή…

Και όχι με αυτούς που τους βρίζουν, τους συκοφαντούν και θέλουν να καταστείλουν τους αγώνες τους, είτε με τα ΜΑΤ όπως κάνει η ΝΔ, είτε με τα αντιδραστικά καλέσματα “να μην απαντούν στην ένταση με ένταση”, αλλά να περιμένουν κάποιον… “σωτήρα”, όπως τους λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μεγάλο και σημαντικό είναι να είσαι παντού, όπου η αδικία μεγαλώνει, όπου η καταστολή και ο αυταρχισμός γιγαντώνεται, όπου οι κραυγές των καταπιεσμένων υψώνονται, για να μη μένει κανένας μόνος του!

Μεγάλο και σημαντικό είναι να μην κλείνεις τα μάτια, αλλά να καταγγέλλεις τη φρίκη του καπιταλισμού…

Γιατί φρίκη είναι να χάνουν τη ζωή τους στα έργα 6.500 εργάτες, για τη διοργάνωση του φετινού Μουντιάλ στο Κατάρ. Κι όπως είπε και ο παλαίμαχος σπουδαίος ποδοσφαιριστής Καντονά, κάνοντας την καταγγελία, “μερικές φορές στη ζωή πρέπει να πάρεις αποφάσεις”!

Ε, ναι λοιπόν! Μια τέτοια απόφαση, να ξεμπερδέψουμε με τη φρίκη του καπιταλισμού, πρέπει να πάρουν σήμερα όλοι οι νέοι άνθρωποι. Να παλέψουν με το ΚΚΕ, για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό! Για το τέλος του καπιταλισμού και το άνοιγμα του δρόμου για το σοσιαλισμό!

Γιατί σήμερα το μεγάλο ΝΑΙ για σας τους νέους και τις νέες, στο καταστατικό και στην οργάνωση της ΚΝΕ, είναι το μεγάλο ΝΑΙ, στο δύσκολο αλλά μοναδικά όμορφο ταξίδι. Για μια κοινωνία που ο καθένας θα εργάζεται με τις δυνατότητες του και ο καθένας θα αμείβεται με τις ανάγκες του, στην πραγματική κοινωνία των ανθρώπων.

Στην κοινωνία αυτή που η ελευθερία θα μετριέται στη δυνατότητα του εργαζόμενου ανθρώπου να μην είναι άνεργος, να έχει ο καθένας και η καθεμιά εξασφαλισμένη δουλειά και να καρπώνεται τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Όπου οι σχέσεις των ανθρώπων θα απελευθερωθούν από κάθε οικονομικό και άλλο καταναγκασμό, που η πραγματική αγάπη και αλληλεγγύη θα γίνεται πράξη στο σύνθημα “ένας για όλους και όλοι για έναν”!

Σε αυτή την κοινωνία -που ξέρουμε πως θα έρθει και θα νικήσει με τους αγώνες και τις θυσίες μας- ένας ‘καταναγκασμός” θα υπάρχει και θα κυριαρχεί: η απαγόρευση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή, η απαγόρευση της αδικίας.

Αυτό το όραμα-στόχο, αυτόν τον σκοπό, δεν τον αφήνουμε στην άκρη για το απώτερο μέλλον. Ούτε, φυσικά, σταματάμε τον καθημερινό αγώνα, για το μεροκάματο, την ασφάλιση, την παιδεία, την υγεία, το εισόδημα στο χωράφι και το μαγαζί. Είμαστε παντού και πάντα στην πρώτη τη γραμμή.

Στην πάλη για το σήμερα, στις χαραμάδες, στις ρωγμές που ανοίγουμε, δείχνουμε τη μεγάλη λεωφόρο της αντεπίθεσης και της νίκης!

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ολόκληρα 48 χρόνια τώρα, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, κάτι τέτοια “Σαββατόβραδα”, έχει “μοσχοβολήσει βασιλικό κι ασβέστη”.

Έχουν τραγουδηθεί στις κόκκινες πολιτείες του, οι πόθοι, τα βάσανα και η λεβεντιά των ανθρώπων του μόχθου. Έχουν υμνηθεί οι αγώνες του λαού μας, οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης.

Όπως οι σύντροφοί μας που, πριν το θάνατο, οργάνωναν γλέντια και χόρευαν “χορούς κυκλωτικούς”, σίγουροι πως η ζωή θα βρει τη δύναμη και θα νικήσει!

Με τις δημιουργίες των μεγάλων καλλιτεχνών, κι αυτές των νέων δημιουργών… Με τα θεατρικά σκετς που ετοιμάζουν και παρουσιάζουν οι μαθητές… Με τους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς, τα καλέσματα σε εικαστικές δημιουργίες, τα νέα παιδιά στέλνουν τα “χαιρετίσματα στην εξουσία”… “κι ονειρεύονται”.

Και φέτος, αυτό το μεγάλο και σπουδαίο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. 3 μέρες, 350 καλλιτέχνες στις 5 σκηνές του Φεστιβάλ της Αθήνας. Μαζί μας είναι αντιπροσωπείες από 35 Κομμουνιστικές και αντιιμπεριαλιστικές νεολαίες. Ανάμεσά τους, αγκαλιασμένοι, οι σύντροφοι από την Ουκρανία και τη Ρωσία. Όπως και οι σύντροφοι από την Τουρκία, την Συρία, την Κύπρο. Με χέρια ενωμένα, με υψωμένες γροθιές.

Εδώ μαζί μας και οι σύντροφοι από την αγαπημένη μας Κούβα. Τους εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, στον αγώνα ενάντια στο εξοντωτικό εμπάργκο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία και στην Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που τον Οκτώβρη θα φιλοξενηθεί στην Αβάνα από το ΚΚ Κούβας!

Καλωσορίζουμε τους χιλιάδες νέους και νέες που κατακλύζουν απόψε το χώρο του Φεστιβάλ! Σε αυτήν τη μεγάλη, συγκλονιστική συγκέντρωση που δεν υπάρχουν λόγια για να την περιγράψεις. Μια πραγματική όαση, μια έκρηξη ελπίδας και αισιοδοξίας, κόντρα σε ό, τι σάπιο, έχουν βαλθεί -σώνει και καλά- να μας κάνουν να μάθουμε να αγαπάμε.

Εμείς όμως, “έχουμε τη ζωή πάρα πολύ αγαπήσει”, γι’ αυτό αταλάντευτα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ομορφύνει.

‘Μην καρτεράτε να λυγίσουμε”, τους απαντάμε με μια φωνή! Εμείς αγαπάμε “τον άνθρωπο που τον μποδίζουν να βαδίσει, που τον αλυσοδένουνε”. Υψώνουμε τείχος στον ρατσισμό και τσακίζουμε τον φασισμό!

Πιάνουμε τα χέρια, και γινόμαστε μια αλυσίδα, ενάντια στην πολύμορφη βία κατά των γυναικών, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες στο Ιράν. Παλεύουμε ενάντια στον αυταρχισμό, την καταστολή, την πανεπιστημιακή αστυνομία και τους κάθε λογής χαφιέδες και “ωτακουστές” του κράτους της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Είναι όντως συγκλονιστικό να πολεμάς, να τραγουδάς και να έχεις βαθιά πίστη ότι όσο “σκοτάδι κι αν ρίχνει η νύχτα”, το ξημέρωμα δεν θα αργήσει και “οι πιο όμορφες μέρες θα ’ρθουν”. Είναι συγκλονιστικό αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ!

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διασκεδάζουν και ταυτόχρονα συζητούν για το σχολείο, τη σχολή και τη δουλειά τους. Συζητούν για το πως θα οργανώσουν τον αγώνα τους, πως θα χτίσουν μαζί με το ΚΚΕ “ασπίδα για το σήμερα”, πως θα θεριέψουν την ελπίδα για το αύριο!

Ναι, αυτό επείγει σήμερα! Με τον αγώνα μας να χτίσουμε “ασπίδα” για το σήμερα, δυναμώνοντας την ελπίδα για το αύριο. Και μπορούμε!

Χωρίς να χάνουμε άλλο χρόνο, αχρηστεύουμε τη σκουριασμένη παγίδα της αναμονής που έχουν στήσει τα επιτελεία του συστήματος. Το σύστημα θέλει, να είναι ο λαός, μια ζωή “στο περίμενε”, και να μπορούν αυτοί να “τρέχουν” τα αντιλαϊκά σχέδιά τους, για να τον ισοπεδώνουν.

Γι’ αυτό του λένε: “Περίμενε πότε θα βγούμε από την οικονομική κρίση για να έρθει η ανάπτυξη μπας και περισσέψει και για σένα κάτι”, “Περίμενε μη χάσουμε τώρα την ευκαιρία της ανάπτυξης κι εδώ είμαστε μετά”. “Περίμενε γιατί τώρα μας έτυχε κι αυτή η στραβή του πολέμου, όπως πριν αυτή της πανδημίας”, “Περίμενε να βγάλουμε τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται”, “Περίμενε πότε θα γίνουν εκλογές μπας και κάτι αλλάξει”. “Περίμενε, περίμενε”… Και όλο στο περίμενε!

Και τα εκλογικά σενάρια να δίνουν και να παίρνουν. Μια με τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο: “θα αλλάξει ή δε θα αλλάξει;” Μια με τις προσθέσεις και τα μαθηματικά: “Βγαίνουν, δε βγαίνουν τα κουκιά για το επόμενο αντιλαϊκό κυβερνητικό σχήμα;”.

Και κάπου εκεί ο Μητσοτάκης ανακάλυψε την “πολιτική τερατογένεση” -πιάνοντας στο στόμα του και το ΚΚΕ- για να ‘χει να λέει και να δουλεύει το δικό του αφήγημα- ψευτοδίλημμα. Όπως άλλωστε κάνει και ο Τσίπρας, δίνοντας ο ένας πάσα στον άλλον.

Ο ελληνικός λαός έχει ζήσει πολλές πολιτικές τερατογενέσεις, γιατί τέτοιες είναι όλες οι αστικές, οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Όλες τους είναι κυβερνήσεις μειοψηφίας στην πραγματικότητα, ακόμα και με τους όρους της αστικής δημοκρατίας. Και υπηρετούν μια μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, την πλουτοκρατία.

Αν -η μόνιμη για την αστική τάξη- ανάγκη της “πολιτικής σταθερότητας”, το απαιτήσει, αύριο μπορεί να δούμε και μια κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το ΠΑΣΟΚ γιατί αυτά που τους ενώνουν, όπως οι κοινές στρατηγικές τους επιλογές, είναι πιο σημαντικές, από αυτά που τους χωρίζουν.

Άλλωστε, αυτές οι κοινές στρατηγικές επιλογές, οδήγησαν τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, να έχουν ψηφίσει ένα μεγάλο μέρος των αντιλαϊκών νομοσχεδίων της “επάρατης” ΝΔ. Και λίγα χρόνια πριν είδαμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να ψηφίζουν το 3ο μνημόνιο που έφερε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την οποία επίσης χαρακτήρισαν “πολιτική τερατογένεση”.

Αυτές οι κοινές στρατηγικές επιλογές και η ανάγκη “πολιτικής σταθερότητας” σε βάρος του λαού, οδήγησαν πριν 10 χρόνια, το τότε ΠΑΣΟΚ που ήταν το “φως” να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ που ήταν το “σκότος”. Γεγονός που φάνταζε αδιανόητο, μέχρι εκείνη τη στιγμή, όπως θυμούνται οι παλιότεροι.

Σήμερα παρόμοιες ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ βάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να σερβίρει την ξαναζεσταμένη σούπα των δήθεν “προοδευτικών” ή “δημοκρατικών” κυβερνήσεων! Φυσικά πρόκειται για κακέκτυπο, αλλά τους έχουν τελειώσει και τα εφευρήματα.

Μια κουβέντα θα τους πούμε. Άλλωστε, το ξέρουν πολύ καλά, όπως το ξέρει και όλος ο ελληνικός λαός: Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να δείξει ανοχή, πολύ περισσότερο να στηρίξει, μια κυβέρνηση αντιλαϊκή, αστική, όποιο όνομα κι αν χρησιμοποιήσει.

Αυτές είναι οι πραγματικές τερατογενέσεις, από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού μας. Στην “εποχή των τεράτων”, δηλαδή στην εποχή του καπιταλισμού που σαπίζει, τον οποίο όλοι τους προσπαθούν να εμφανίσουν με δήθεν “ανθρώπινα” χαρακτηριστικά, οι λαοί μπορούν αγωνιστικά να ξεπεράσουν τέτοιου είδους επικίνδυνες αυταπάτες.

Το ΚΚΕ παλεύει για να μπει στο “χρονοντούλαπο” της Ιστορίας οριστικά κι αμετάκλητα αυτή τη φορά, η εποχή που γεννά “τέρατα”, για να γεννηθεί ο “νέος κόσμος”, ο σοσιαλισμός.

Κι αν πριν μερικά χρόνια κάποιοι δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τη στάση μας, σήμερα με ικανοποίηση βλέπουν, πως αν στη χώρα μας υπάρχουν ζωντανές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, που κάθε μέρα πολλαπλασιάζονται, είναι γιατί υπάρχει ένα Κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, που πήγε κόντρα στο ρεύμα.

Χωρίς να υπολογίζει κανένα κόστος, ούτε στήριξε, ούτε ανέχτηκε αντιλαϊκές κυβερνήσεις, όπως το 2015. Την κυβέρνηση δηλαδή, που δήθεν θα έφερνε την ελπίδα από “αριστερά”, για να τσακίσει μετά, μαζί με την ελπίδα και το εργατικό κίνημα, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στο σύστημα.

Το ίδιο κάνει και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας μάλιστα για μια “ειρηνική επανάσταση”! Όποιος στις μέρες μας βάζει κοσμητικά επίθετα μπροστά από την επανάσταση, έχει ήδη υπογράψει συνθηκολόγηση με το άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης. Καμιά αναμονή λοιπόν, δεν πρέπει να δείξει ο λαός μας! Καμιά ανοχή!

Φίλες και φίλοι

συντρόφισσες και σύντροφοι

Αυτή η “κανονικότητα” του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης είναι η αιτία για την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, που φανερώνει ότι στον καπιταλισμό, ακόμη και τα πιο αναγκαία αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, τα φάρμακα, τα εμβόλια, είναι εμπορεύματα, με τις τιμές να καθορίζονται με κριτήριο το κέρδος.

Αυτό που οι καπιταλιστές παρουσιάζουν ως φάρμακο για το ένα σύμπτωμα είναι φαρμάκι για τα υπόλοιπα:

Ρίχνουν άφθονο κρατικό χρήμα από τις τσέπες του λαού για να θωρακίσουν την κερδοφορία των ομίλων και “φουντώνουν” τον πληθωρισμό.

Αυξάνουν τα επιτόκια για να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό και αυξάνουν μαζί και τα κρατικά χρέη, οξύνοντας τους ανταγωνισμούς.

Γιατί όσα μέτρα και αν πάρουν δεν “αγγίζουν” την ίδια την αρρώστια, το καπιταλιστικό κέρδος. Δεν αγγίζουν το ίδιο το μεγάλο πρόβλημα που βρίσκεται στο DNA του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που δε βρίσκει κερδοφόρες διεξόδους.

Δείτε τι συμβαίνει στην ΕΕ, όπου αποδείχτηκε ότι η πολιτική της δεν αποτελεί ασπίδα, όπως παραμυθιάζουν τα αστικά κόμματα, αλλά μια απ’ τις βασικές αιτίες των προβλημάτων μας.

Τα “δώρα” της για τον φετινό δύσκολο χειμώνα, που προκαλούν οι επιλογές της, θα είναι οι υποχρεωτικές περικοπές θέρμανσης και στο ηλεκτρικό ρεύμα, οι πανάκριβες τιμές και ορισμένες επιδοτήσεις που θα προέρχονται από εμάς τους ίδιους ως φορολογούμενους. Επιδοτήσεις που θα επιδοτούν την ακρίβεια και τα κέρδη των πράσινων ομίλων. Επιδοτήσεις που θα εξανεμίζονται αμέσως απ’ την ακρίβεια. Επιδοτήσεις όπως αυτές που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, που αυξάνουν το επίδομα θέρμανσης κατά 100 ευρώ ανά νοικοκυριό, για 3 εκατομμύρια νοικοκυριά.

Αστειότητες δηλαδή, με βάση τις ανάγκες των κατοίκων, ιδιαίτερα της Βόρειας Ελλάδας.

Η ΕΕ έχει ηττηθεί στον ενεργειακό πόλεμο και το μάρμαρο θα το πληρώσουν οι λαοί της. Αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να αναπληρώσει τις απώλειες του ρωσικού φυσικού αερίου. Μετά τα νέα μέτρα που ανακοίνωσε η Κομισιόν, οι διεθνείς τιμές φυσικού αερίου ανέβηκαν αντί να πέσουν.

Ακόμα κι αν συμφωνήσουν τα κράτη-μέλη της για επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, αυτό δεν μπορούν να το επιβάλουν, όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και στους υπόλοιπους προμηθευτές, όπως οι ΗΠΑ, η Νορβηγία, η Αλγερία, γιατί όλοι αρνούνται να μειώσουν σημαντικά τα μεγάλα κέρδη τους.

Γι’ αυτό και έχει ξεκινήσει ήδη το κλείσιμο, η μείωση της παραγωγής και οι απολύσεις σε μεγάλα εργοστάσια της ενεργοβόρας βιομηχανίας στην Ευρώπη, όπως στους κλάδους του αλουμινίου και της χημικής βιομηχανίας. Αν κλιμακωθεί ο πόλεμος και υπάρξει πλήρης διακοπή εισροής φυσικού αερίου απ’ τη Ρωσία, η κατάσταση θα επιδεινωθεί δραματικά.

Όμως η έκρηξη των τιμών της ενέργειας δεν οφείλεται μόνο στην κλιμάκωση του ενεργειακού πολέμου μεταξύ ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσίας. Τα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα αποτελούσαν ακριβά εμπορεύματα πολύ πριν ξεκινήσει η στρατιωτική αναμέτρηση στο έδαφος της Ουκρανίας. Η συνεχής αύξηση των τιμών είναι αποτέλεσμα της “απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας” με όλες τις μορφές της, όπως το Χρηματιστήριο Ενέργειας που αποτελεί το βασίλειο της κερδοσκοπίας, το οποίο θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα το παίζει “αθώα περιστερά”.

Κόλλησε η βελόνα του να λέει “να γίνει η Ελλάδα σαν τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη”, λες και δεν βιώνουν οι λαοί παντού τα ίδια αδιέξοδα, λες και δεν ετοιμάζονται όλες οι κυβερνήσεις να φορτώσουν τα βάρη πάλι στους λαούς τους.

Το ίδιο θα κάνουν και στη χώρα μας, όπως και αν καταλήξουν τα εκλογικά μαγειρέματα… Γιατί ένα πράγμα τους κόφτει:

Να συνεχιστεί την επόμενη μέρα η πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες μας στο βωμό των κερδών των μεγάλων ομίλων. Αυτό αποδείχθηκε ξανά, πριν λίγες μέρες, όταν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν μαζί την ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων της Ελευσίνας, όπως είχαν κάνει και στα Ναυπηγεία της Σύρου, με την παράδοσή τους στον ίδιο αμερικανικό όμιλο.

Άσχετα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση, μιλούσε για την ανάγκη να διασφαλιστεί ο δημόσιος έλεγχος και η δημόσια ιδιοκτησία των ναυπηγείων! Σήμερα κατηγορεί τη ΝΔ για την απώλεια του 51% του Δημοσίου στη ΔΕΗ. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, που παραχώρησε το 17% και εφάρμοσε το σύστημα ΝΟΜΕ με το οποίο η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να πουλά το παραγόμενο ρεύμα κάτω απ’ το κόστος στους ανταγωνιστές της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, που μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμφώνησαν με το 3ο μνημόνιο, τη μείωση του μεριδίου στη ΔΕΗ στο 50% του συνόλου αγοράς, για να επιταχυνθεί η πολιτική “απελευθέρωσης της αγοράς”.

Αποδείχθηκε επίσης ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή συνταγή στο πλαίσιο της “απελευθερωμένης” αγοράς. Αυξήσεις στο ρεύμα για τα λαϊκά νοικοκυριά είχαμε και όταν το 51% της ΔΕΗ άνηκε στο κράτος, αυξήσεις έχουμε και σήμερα που η κυβέρνηση εξακολουθεί να ελέγχει το μάνατζμεντ της επιχείρησης.

Σε κάθε περίπτωση τα βάρη πέφτουν στις πλάτες του λαού! Και όταν το κράτος επιδοτεί τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων και όταν αναλαμβάνει τις ζημιές τους, όπως πρόσφατα με τις επανακρατικοποιήσεις στη Γαλλία και στη Γερμανία. Το κράτος του κεφαλαίου δεν αποτελεί ποτέ το αντίβαρο, αλλά πάντοτε το μεγάλο στήριγμα των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτό που επείγει σήμερα για να ανακουφιστεί ουσιαστικά ο λαός είναι:

• η αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών ενέργειας,

• κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ,

• η κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας,

• του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε καύσιμα και ενέργεια.

Όλα τα υπόλοιπα που προτείνουν η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι ανακύκλωση του προβλήματος.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Τα όσα ζούμε με το σκάνδαλο των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων, δεν είναι απλά εκτροπή, αλλά η κανονικότητα ενός κράτους που θωρακίζει τη δικτατορία του κεφαλαίου για να αντιμετωπίσει τον “εχθρό λαό” και μάλιστα σε μια περίοδο που φουντώνει η λαϊκή οργή. Κι αυτό το κράτος είναι βαθιά ταξικό, αντιδραστικό είτε η ΝΔ το πλασάρει ως “επιτελικό”, “ψηφιακό”, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ το καμουφλάρει δήθεν ως “δίκαιο”. Και στη θωράκιση αυτού του αντιδραστικού κράτους έχουν βάλει πλάτη όλοι!

Γιατί όλοι μαζί διαμόρφωσαν, ενίσχυσαν το σκοτεινό και αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο του “μεγάλου αδερφού” που βάζει στο στόχαστρο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού. Και τώρα όλοι πρωταγωνιστούν σε ένα άλλο σκάνδαλο.

Κι αυτό είναι το σκόπιμο και μεθοδευμένο θάψιμο της υπόθεσης των υποκλοπών συνολικά και ειδικά σε βάρος του ΚΚΕ, όπως αποδείχτηκε με τη στάση τους στην Εξεταστική.

Είναι βαθιά γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα καταφέρουν να κουκουλώσουν την υπόθεση παρακολούθησης του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είναι χτεσινό, γνωρίζει καλά τους μηχανισμούς, τα μέσα και τις μεθόδους του κράτους και των κυβερνήσεων. Με όλα αυτά έχει αναμετρηθεί και αναμετριέται αδιάκοπα σε όλη την ιστορία του.

Αυτό θα συνεχίσει να κάνει, γιατί αυτός είναι ο δρόμος για όλο το λαό μας:

Να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη αλλά να συγκρουστεί με τους κάθε λογής αυτόκλητους “σωτήρες”, που αν κάτι θέλουν να σώσουν δεν είναι τα δικαιώματα του λαού, αλλά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Κι αυτά ήδη γράφονται με μεγάλα γράμματα στο αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης που ήδη έχει σταλεί στο τυπογραφείο. Και δεν χρειάζονται κάποιες ιδιαίτερες προεκλογικές ή μετεκλογικές “συμφωνίες κυρίων” ανάμεσα στη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που θυμίζουν και λίγο το “τραβάτε με κι ας κλαίω”. Γιατί όλοι τους έχουν προκαταβολικά συμφωνήσει στα κύρια, στα βασικά κεφάλαια αυτού του προγράμματος, που ήδη έχουν γραφτεί με μεγάλα γράμματα.

Με μεγάλα γράμματα γράφει το πρόγραμμά τους την πολιτική της “πράσινης μετάβασης” και της “απελευθέρωσης της ενέργειας” που δεν περιμένει το χειμώνα για να φέρει τη βαρυχειμωνιά στα λαϊκά νοικοκυριά.

Με μεγάλα γράμματα γράφει τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του Ταμείου Ανάπτυξης, αυτού του νέου υπερμνημόνιου για το λαό, που όλοι έχουν συμφωνήσει. Όλη η φαγωμάρα μεταξύ τους, είναι για το πού, σε ποιους μονοπωλιακούς ομίλους θα καταλήξει το ζεστό χρήμα που θα πληρώσει ξανά ο λαός.

Με μεγάλα γράμματα γράφει τις επικίνδυνες δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ, τις στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία που βάζουν το λαό μας, τη χώρα μας σε επικίνδυνες πολεμικού χαρακτήρα περιπέτειες.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Οι μέρες που ζούμε είναι οπωσδήποτε κρίσιμες. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία οδεύει προς νέα ολέθρια κλιμάκωση. Νέες εστίες έντασης και ανταγωνισμών προστίθενται ανάμεσα στο στρατόπεδο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό, με τη Ρωσία και την Κίνα. Από παντού ακούγονται κραυγές πολεμικής προετοιμασίας.

Την ίδια ώρα, μια νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι προ των πυλών, ίσως και η πιο βαθιά των τελευταίων 15 χρόνων.

Κανένας πόλεμος δεν τερματίζεται, όταν και οι δύο πλευρές ενισχύουν τη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικού υλικού.

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στηρίζουν πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά, ως εκεί που δεν παίρνει, την αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι. Με σύγχρονα πολεμικά συστήματα, στρατιωτικούς συμβούλους, μισθοφόρους, αποθέματα από τις πολεμικές αποθήκες των χωρών του ΝΑΤΟ, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, συνεχίζουν και κλιμακώνουν τον πόλεμο για τα συμφέροντα των δυτικών μονοπωλίων.

Το ίδιο κάνει και η Ρωσία που βλέπει ν’ απομακρύνονται οι άμεσοι στόχοι που είχε θέσει με την απαράδεκτη και καταδικαστέα στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία. Παίρνει μέτρα και πολιτικά με τα δημοψηφίσματα στα εδάφη της Ουκρανίας και στρατιωτικά με τη νομιμοποίηση παραστρατιωτικών “εθελοντικών” τμημάτων, τη “μερική επιστράτευση” εφέδρων, ακόμα και την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων.

Σήμερα όμως, δεν είμαστε στην αρχή του πολέμου. Είμαστε μήνες μετά, και όλοι μπορούν να κατανοήσουν, ότι οι αστικές τάξεις και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, συγκρούονται για το μοίρασμα του ορυκτού πλούτου, της ενέργειας, των εδαφών και του εργατικού δυναμικού, των αγωγών και των δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, γεωπολιτικών στηριγμάτων, μεριδίων των αγορών.

Σήμερα όλοι μπορούν να δουν πως η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν βαριές ευθύνες για την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο. Έχουν βαριές ευθύνες για την αξιοποίηση των στρατιωτικών βάσεων και υποδομών της χώρας, για την αποστολή οπλικών συστημάτων, πυρομαχικών και άλλων. Για τη διεύρυνση της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας με νέες χώρες, όπως η Σουηδία και η Φιλανδία, που μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν προχθές.

Έχουν βαριές ευθύνες γιατί η εμπλοκή αυτή, έχει μετατρέψει τη χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο, αλλά και σε στόχο αντιποίνων, επιθέσεων σε ενδεχόμενη, αλλά πιθανή, εξάπλωση της πολεμικής σύγκρουσης.

Ήδη στην τελευταία Σύνοδο κορυφής της Μαδρίτης, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ μίλησε για πόλεμο “πλήρους κλίμακας μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ” με “βάσανα, ζημιές, θάνατο, καταστροφή”!

Ακριβώς. Γεμάτος βάσανα, ζημιές, θάνατο και καταστροφή, είναι τελικά ο κόσμος τους. Ο οποίος δεν έγινε καλύτερος, όπως υπόσχονταν, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού. Τα μεγάλα λόγια για “σταθερότητα, ειρήνη και ασφάλεια” των λαών έγιναν στάχτη στα πεδία των μαχών.

Φίλες και φίλοι,

Σε αυτές τις συνθήκες, κλιμακώνεται η τουρκική επιθετικότητα. Ο Ερντογάν παραληρεί, θέτοντας απαράδεκτες διεκδικήσεις σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, και η τούρκικη αστική τάξη προετοιμάζει το γειτονικό λαό που πεινάει, για πόλεμο.

Και σε αυτές τις συνθήκες, η ελληνική κυβέρνηση απέσυρε πολύτιμο στρατιωτικό εξοπλισμό από τα σύνορα.

Το παραμύθι, ότι η εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μας θωρακίζει απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, έχει τελειώσει προ πολλού. Το έχουν τελειώσει οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί τους που στρώνουν κόκκινα χαλιά στην Τουρκία για να την αποσπάσουν από την επιρροή της Ρωσίας.

Καθώς όμως θα τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια της Ελλάδας, που για λογαριασμό της αστικής της τάξης, έχει σηκώσει τη σημαία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή, είναι πολύ εύκολο, μετά τα “νταηλίκια γιοκ” του Μητσοτάκη, να ακολουθήσουν τα “καζάν-καζάν” του Ερντογάν για έναν επώδυνο συμβιβασμό με θύμα τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού.

Ας βγάλουν και κανένα ιστορικό συμπέρασμα…

Τον ίδιο ρόλο, αναλάμβανε για χάρη των ιμπεριαλιστών συμμάχων της, η ελληνική αστική τάξη και πριν 100 χρόνια, με αποτέλεσμα ο λαός μας να ζήσει μια μεγάλη καταστροφή, τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτό επέβαλε τότε ο δήθεν “πατριωτισμός” της άρχουσας αστικής τάξης της χώρας.

Όπως τώρα επιβάλει εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, συνολικά στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για να κονομήσουν μια χούφτα εκμεταλλευτές.

Όμως οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου, δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους εφοπλιστές, που διαμορφώνουν τον “πατριωτισμό” τους όπως συμφέρει τη δική τους τάξη και φυσικά τους περιβόητους “συμμάχους” τους.

Τη μια στέλνουν στρατιωτικό πολεμικό υλικό εκτός συνόρων, αποδυναμώνοντας την άμυνα, την άλλη μαγειρεύουν υποχωρήσεις σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στα τραπέζια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Αλήθεια, είναι αυτό πατριωτισμός;

Ο γνήσιος λαϊκός πατριωτισμός, δεν ταυτίζεται με τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Το αντίθετο, τα αντιπαλεύει! Επιβάλλεται ο λαός να μη δείξει καμιά εμπιστοσύνη στην όποια αστική κυβέρνηση τον εμπλέκει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Είναι άλλωστε γνωστό και αποδεκτό γενικά, ότι ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής με στρατιωτικά μέσα!

Με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, ο κάθε πατριώτης, ο κάθε άνθρωπος καλής θέλησης, μπορεί και πρέπει να οργανωθεί και να αγωνιστεί για την προάσπιση των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και να μη δείξει καμιά εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις, να απαιτήσει καμιά συμμετοχή εκτός συνόρων ένοπλων δυνάμεων και πολεμικού υλικού, σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να ανατρέψει αυτούς που τον σέρνουν στη σφαγή για να έρθει αυτός στην εξουσία και να υπογράψει μόνιμη ειρήνη και ευημερία!

Να βρεθεί με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή για να μην πληρώσει ο λαός τις συνέπειες του πολέμου, για να σωθεί από την πείνα και το θάνατο.

Γιατί, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι και για την άμυνα της χώρας ισχύει πως “μόνο ο λαός θα σώσει το λαό”!

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Τα κόμματα του κατεστημένου, ρίχνουν στο λαό “άδεια” για να πιάσουν “γεμάτα”. Στην πραγματικότητα για να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια που δυναμώνει, να βάλουν φρένο στις αγωνιστικές διαθέσεις.

Κι όμως, αν κάτι θετικό μπορεί να προκύψει για το λαό, αυτό δεν θα έρθει από τους χειρισμούς, και τις επιλογές που θα κάνει η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της. Θα έρθει, μόνο από τη δράση και τις επιλογές που θα κάνει ο ίδιος ο λαός που δεν περιμένει, βγαίνει μπροστά και γίνεται αυτός ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων!

Ότι κέρδισε ο λαός δεν το κέρδισε περιμένοντας από “τα πάνω”, μια αστική κυβέρνηση, που κάθε φορά, αποδεικνύεται χειρότερη από την προηγούμενη, γιατί έχει “κορώνα στο κεφάλι της” τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τις δεσμεύσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ότι κέρδισαν οι εργαζόμενοι, ο λαός, το κέρδισαν επιμένοντας στην προετοιμασία, την οργάνωση, τη διεκδίκηση που ξεκινά “από τα κάτω”, στο σωματείο, στο σύλλογο, στην επιτροπή αγώνα και συνενώνεται πανελλαδικά σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης.

Εκεί, που τώρα πρέπει να σημάνει ένας νέος αγωνιστικός συναγερμός. “Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες”, πρέπει να σαλπίσει παντού σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς, και σπουδών, σε κάθε πόλη, γειτονιά και χωριό.

Με το ΚΚΕ για να αρχίζουν να αλλάζουν οι πολιτικοί συσχετισμοί παντού:

Από το κάθε σωματείο και σύλλογο, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν το αργότερο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, αλλά και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου τον Οκτώβρη.

Και οι συσχετισμοί αλλάζουν. Όταν στηρίζεις και εμπιστεύεσαι αυτούς που σταθερά παλεύουν για να τους αλλάξουν! Αυτούς που δε λογαριάζουν θυσίες, δε συμβιβάζονται, δεν κάνουν βήμα πίσω, αλλά αγωνίζονται μόνο για να τραβήξουν μπροστά και όλους τους υπόλοιπους. Προχωρούν μπροστά, κερδίζουν ανάσες και εμποδίζουν τα χειρότερα. Γιατί ξέρουν πως το αδύνατο, μπορεί να γίνει δυνατό.

Έτσι κι έγινε σε μια σειρά σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, γιατί οι εργάτες εμπιστεύτηκαν τους κομμουνιστές, το ΠΑΜΕ, άλλους αγωνιστές που συμπορεύονται μαζί του.

Έτσι κι έγινε στους φοιτητικούς συλλόγους, όπου οι φοιτητές εμπιστεύτηκαν τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ και ανέδειξαν την “Πανσπουδαστική” σε πρώτη δύναμη για πρώτη φορά μετά το 1986. Σκορπίζοντας έτσι, χαρά και αισιοδοξία σε νέους και νέες, αλλά και στους παλιότερους αγωνιστές.

Κι έτσι μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να γίνεται. Γι αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού, σε όλες τις μάχες και στις εκλογές!

Αυτή είναι η απάντηση σήμερα σε όλους όσοι μονολογούν: “Και τι να κάνουμε”…; Αυτό ακριβώς να κάνετε! Να εμπιστευτείτε το ΚΚΕ, την ΚΝΕ. Να πάρετε τη θέση σας στο κίνημα, στους αγώνες, να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ. Για να φέρουμε τα πάνω- κάτω. Μπορούμε!

Όταν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, συνολικά τα κόμματα του κεφαλαίου γράφουν στο πρόγραμμα τους με μεγάλα γράμματα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου…, τότε η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να γράψει με μεγάλα γράμματα: Δυνατό ΚΚΕ!

Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει σύγχρονο επεξεργασμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία. Πρόγραμμα που πατάει στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας. Αξιοποιεί το εργατικό επιστημονικό δυναμικό της και δίνει απάντηση στο κρίσιμο ζήτημα:

Ο λαός, η νεολαία αυτού του τόπου, να ζήσει όπως τους αξίζει, όπως ορίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Με ικανοποιημένες τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες, απαλλαγμένοι από τις αλυσίδες της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας και του πολέμου.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει πρόταση για τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία όλων των καταπιεσμένων, ενάντια στα μονοπώλια και το σύστημά τους, με στόχο την ανατροπή τους. Γιατί τελικά, μόνο το ΚΚΕ μπορεί να ηγηθεί της μεγάλης λαϊκής αντεπίθεσης.

Το αποδεικνύει καθημερινά η δράση των κομμουνιστών και των άλλων αγωνιστών, που παλεύουν κόντρα σε θεούς και σε δαίμονες για να σηκώσουν κεφάλι οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες, όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, οι νέοι και οι γυναίκες.

Γιατί το ΚΚΕ κουβαλάει στις πλάτες του μια ηρωική ιστορία και πείρα, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης από την οποία βγάζει συμπεράσματα, γίνεται πιο ικανό και προχωρά μπροστά.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εμπνεύσει τα πιο όμορφα, τα πιο μεγάλα ιδανικά, αυτά του αγώνα για