ΕΚΛΟΓΕΣ 2023.
από Ομάδα ενάντια στην κινηματική αποβλάκωση
ανάλυση για τις εκλογές του 2023
ΕΚΛΟΓΕΣ 2023.
“Εκλογές κόμματα με φρου-φρου κι αρώματα…
Ψηφοδέλτια σταύρωνα κι όλη τη νύχτα καύλωνα…”
“ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ”
Και σ’ αυτό το εκλογικό πανηγύρι, για άλλη μια φορά θα μας ζητήσουν να διαλέξουμε εμείς οι ίδιοι/ες τον “διαχειριστή” της ζωής μας για το επόμενο διάστημα. Όμως, έτσι κι αλλιώς, ό,τι κι αν βγάλουν οι κάλπες, οι κρατικές πολιτικές εκμετάλλευσης, φτωχοποίησης, πειθάρχησης και καταστολής θα συνεχιστούν, όπως επίσης, η διάχυση του εθνικισμού, μιλιταρισμού, ρατσισμού, της συνεχιζόμενης ακρίβειας (είδη πρώτης ανάγκης, ενέργειας, κ.α.), και μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που όλα δείχνουν να παγιώνεται μετά και την πανδημία του covid-19.
Δεν είναι στις προθέσεις μας να αναλάβουμε ρόλο δημοσκόπων ή εκλογικών αναλυτών. Ακόμα και ο Ηλ. Νικολακόπουλος θα σήκωνε τα χέρια ψηλά για το πόσο έξω έπεσαν τα πληρωμένα γκάλοπ τους και exit-poll. Όχι ότι δεν είχαν πέσει έξω και κατά το παρελθόν, αλλά για ακόμα μία φορά, το τελευταίο αυτό διάστημα οι εταιρείες δημοσκοπήσεων είχαν ως σκοπό την διάχυση ψευτοδιλημμάτων (Καραμανλής ή τανκς, ευρώ ή δραχμή) αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης της κοινής γνώμης (μέσω των ΜΜΕ). Ωστόσο, είδαμε τον κόσμο να τις απαξιώνει και να τους γυρνά την πλάτη, δίνοντάς τους παραπλανητικές ή λάθος απαντήσεις. Το ότι προέβλεπαν το αποτέλεσμα αλλά δεν θέλανε να το πουν, είναι απλά φληναφήματα για να καλύψουν την αποτυχία τους.
Η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ), παρά τα σκάνδαλα (χρηματοδότηση ΜΜΕ, διαχείριση covid-19 με χιλιάδες νεκρούς, αναθέσεις σε ημέτερους, υπόθεση Πάτση, υποκλοπές, με τελευταίο το έγκλημα στα Τέμπη), δείχνει αλώβητη από αυτή την εκλογική διαδικασία. Η επιδοματική πολιτική, η γνώριμη τακτική της ΝΔ εδώ και χρόνια, το “τυράκι” της αύξησης των μισθών και των συντάξεων, τα κάθε είδους “pass”, λειτούργησαν κατευναστικά για μια μεγάλη μερίδα του κόσμου των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, και της μεσαίας τάξης. Μέσα σ’ ένα περιβάλλον συνεχιζόμενων, επαναλαμβανόμενων κρίσεων (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή κ.α.) βλέπουμε για ακόμη μια φορά μια μετατόπιση του Κέντρου προς τα δεξιά με βάση το δόγμα “ασφάλεια και σταθερότητα”, που τόσο πολύ ζητάει η μεσαία τάξης (μετά την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Η αναδιάρθρωση του κράτους (υγεία, παιδεία, εργασία κ.α.) θα πρέπει να συνεχιστεί, κι αυτό το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο το γνωρίζει, και γι’ αυτό επένδυσε πάρα πολλά στην επανεκλογή Μητσοτάκη (συνεχιζόμενη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ). Τέλος, η συντηριτικοποίηση μερίδας της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία αυτά χρόνια των επαναλαμβανόμενων κρίσεων δεν αφήνει και πολλά αισιόδοξα σενάρια, αναλογιζόμενοι και τις γεωπολιτικές εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Η ενδεχόμενη αυτοδυναμία της ΝΔ και η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, θα σημαίνει την ακόμα πιο σκληρή επίθεση του Κράτους και του Κεφαλαίου σ’ όλα τα κοινωνικά και πολιτικά πεδία.
Το κόμμα της “πρώτης φοράς κυβέρνησης της Αριστεράς”, με τα απανωτά λάθη στα χρόνια της διακυβέρνησής της (συγκυβέρνηση με ΑΝΕΛ, δημοψήφισμα, 3ο μνημόνιο, Συνθήκη των Πρεσπών, όπου ανέλαβε όλη την βρωμοδουλειά όπου καμία δεξιά κυβέρνηση δεν θα αναλάμβανε), ψήφισε μια σειρά μέτρων για αυξήσεις στην φορολογία και μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων που για δεκαετίες αποτελούσαν ταμπού για όλα τα πολιτικά κόμματα. Η συμπόρευση με τις απόψεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη την εποχή του covid-19 και της καραντίνας, και η ανύπαρκτη αντιπολίτευση στα τόσο σοβαρά θέματα που απασχόλησαν την κοινωνία αυτά τα χρόνια στον ελλαδικό χώρο, έσπειραν την απογοήτευση σε χιλιάδες οπαδούς του (απώλεια 600.000-1.000.000 ψήφους).
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, παρά την αποτυχημένη του διακυβέρνηση με την ΝΔ την εποχή των μνημονίων και την καταβαράθρωση των ποσοστών του, δείχνει να αναγεννιέται από τις στάχτες του, μετά και την αλλαγή προσώπου στην ηγεσία του κόμματος, και το σκάνδαλο των υποκλοπών. Βλέπουμε μια μερίδα απογοητευμένων ψηφοφόρων να γυρίζουν πίσω. Οι παλινωδίες της σοσιαλδημοκρατίας και οι περαιτέρω διεργασίες, δεν αποκλείουν την εκ νέου συναλλαγή με την ΝΔ σε μια συγκυβέρνηση παρά τα όποια αντίθετα που δηλώνει ο πρόεδρος του κόμματος Ν. Ανδρουλάκης (Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό).
Το ΚΚΕ του “Ναι μεν αλλά”, απαραίτητο δεκανίκι του αστικού συστήματος, καρπώνεται μια μερίδα του των απογοητευμένων από τον ΣΥΡΙΖΑ και γεύεται την κινηματική υπεραξία των κινητοποιήσεων για την κρατική δολοφονία των Τεμπών, συν τους όποιος αγώνες που δόθηκαν σε εργασιακούς χώρους, όπως στην Μαλαματίνα, Cosco και e-Food, λειτουργώντας σαν ασπίδα σωτηρίας των εργαζομένων. Υπονομεύοντας κατά τ’ άλλα αγώνες στους οποίους δεν ηγεμονεύει, μετατρέποντάς τους σε άνευρες πορείες και συγκεντρώσεις, ή λοιδορώντας αγώνες που είχαν μια πιο συγκρουσιακή διάθεση. Αξίζει να δούμε αν στο μέλλον θα κρατήσει τα ποσοστά του ή θα κάνει μια πιο σκληρή αντιπολίτευση όπως ισχυρίζεται.
Τα εξωκοινοβουλευτικά γκρουπούσκουλα της Αριστεράς έδειξαν για ακόμα μια φορά ότι δεν έχουν την δύναμη και την ικανότητα να πείσουν μια μερίδα του κόσμου για να τα βάλει στην Βουλή. Για ακόμα μια φορά ματαιοπονούν και καλλιεργούν αυταπάτες και απογοήτευση στους ψηφοφόρους οπαδούς τους.
Η Ακροδεξιά παρά την καταδίκη της Χ.Α. ως εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης, και τον έντονο αντιφασισμό, κρατικό και κινηματικό, τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε τα λεγόμενα “σταγονίδια” να αναπαράγονται μέσα στον κοινωνικό ιστό. Στυλοβάτης όλων αυτών η εκκλησία, τα παραστρατιωτικά παρακρατικά τμήματα, οι μαφίες και φυσικά το κράτος, που τα χρηματοδοτούν και τα εγκολπώνουν ως βραχίονα του πολιτικού συστήματος. Το συνολικό άθροισμα όλων αυτών των κομμάτων, μέσα και έξω από την Βουλή κρατάει σταθερά το 8-9% στην πρόθεση ψήφου και στο εκλογικό αποτέλεσμα δημιουργώντας αναταράξεις στα δεξιά της γαλάζιας πολυκατοικίας. Η όξυνση της οικονομικής κρίσης, τα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό, ανοίγουν πεδίο δράσης σε αυτά τα φασιστικά μορφώματα. Ο διακαής πόθος μιας “κυριλέ” ακροδεξιάς τύπου Λεπέν, πάντα θα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Το μόνο που τους λείπει είναι ένας ικανός ηγέτης που θα ενώσει όλα αυτά τα μορφώματα (ευτυχώς προς το παρόν). Ρίχνοντας μια ματιά σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, βλέπουμε η άνοδος της ακροδεξιάς να είναι σε εξέλιξη.
Η αποχή από την άλλη, δείχνει να σταθεροποιείται στο 30-40%, όμως η αποχή δεν είναι αρκετή αν αποτελεί μια μεμονωμένη και ευκαιριακή επιλογή ή είναι προϊόν αδιαφορίας. Αν δεν συσχετίζεται με την συλλογικοποίηση, την αυτοοργάνωση, την κριτική σκέψη και δράση, την αλληλεγγύη σε κάθε πεδίο της κοινωνικής πολιτικής ζωής. Τα περί νοθείας, που ακούστηκαν από την μεριά των ηττημένων σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, ήταν από τις μεγαλύτερες μαλακίες που ακούστηκαν μετά την Μεταπολίτευση, προσπαθώντας να συγκαλύψουν την συντριπτική τους ήττα, και την κυριαρχία της συντηρητικής παράταξης.
Ως Αναρχικοί/ές δεν αξιώνουμε καμία συμμετοχή στις εκλογικές αυταπάτες (Βουλευτικές, Περιφερειακές, Δημοτικές, κ.α). Με την δημιουργία συνελεύσεων γειτονιάς, σωματείων βάσης, πρωτοβουλίες φοιτητών/τριών, μαθητών/τριών, με πολιτικές ομάδες, στέκια και καταλήψεις, με την αυτόνομη ακηδεμόνευτη συμμετοχή μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να συγκρουστούμε για την ανατροπή του κόσμου της ανάθεσης, της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και των διαχωρισμών. Να αγωνιστούμε για αξιοπρέπεια ενάντια στους εκβιασμούς και τα ψευτο-διλήμματα. Να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, προτάσσοντας την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, με την αυτοοργάνωση, την αυτοδιαχείρηση της ζωής μας, μέχρι την γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΟΜΑΔΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ
