15 Ιουλ 2023Ιστορία
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε για μια ακόμα φορά εδώ, στον Γράμμο, σε αυτές τις κορυφές που είναι ποτισμένες με το αίμα και τις ελπίδες των κομμουνιστών, χιλιάδων αγωνιστών του λαού μας.
Αυτών που, χωρίς να υπολογίζουν θυσίες, τα έβαλαν με υπέρτερες δυνάμεις, με την ελληνική άρχουσα αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες στη χώρα μας.
Θα ερχόμαστε ξανά και ξανά, για να εμπνεόμαστε, να αντλούμε δύναμη και πολύτιμα διδάγματα.
Να ποτίζουμε αυτά τα μέρη και με τις δικές μας ελπίδες, για να μην ξεχαστούν ποτέ, μέχρι να γίνει πράξη το όραμα για το οποίο πάλεψαν, θυσιάστηκαν τόσοι σύντροφοί μας.
Πριν χρόνια ο αρχίατρος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Νώντας Σακελλαρίου, έλεγε για το μέρος που βρισκόμαστε, ότι ήταν «μια αντάρτικη νοσοκομειούπολη πολύ καλή, ίσως θα υπάρχει και τώρα, έστω και κατεστραμμένη, που θα μπορούν οι νεότεροι να την επισκέπτονται και να θαυμάζουν τι μπορεί να φτιάσει ο λαός όταν το καταλαβαίνει δικό του».
Πράγματι, η νοσοκομειούπολη υπήρχε, έστω και κατεστραμμένη.
Κρυμμένη καλά μέσα σε αυτά τα βουνά και τα δάση, περίμενε για δεκαετίες την επιστροφή των κομμουνιστών, για να τη φροντίσουν και να την αναδείξουν.
Να την κάνουν επισκέψιμη για να έρχονται οι νέες γενιές -όλοι εσείς δηλαδή και πολλοί ακόμα που θα έρθουν στο μέλλον- να θαυμάζουν τα αποτελέσματα της αστείρευτης δύναμης του λαού μας, όταν οργανώνεται και παλεύει για τους πιο δίκαιους σκοπούς.
Εδώ έγινε πράξη, ίσως πιο γλαφυρά από ότι οπουδήποτε αλλού, το σύνθημα “μόνο ο λαός σώζει τον λαό”.
Άλλωστε ο ίδιος ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ, αυτό διδάσκει: Ότι ο λαός, με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, μπορεί να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, χωρίς να περιμένει «σωτήρες».
Φάνηκε κι εκείνη την εποχή πολύ καλά, τι σόι σωτήρες είναι για τον λαό και τη νεολαία η αστική τάξη και τα κόμματά της, το κράτος τους, οι πολιτικοί και ανώτεροι στρατιωτικοί της εκπρόσωποι.
Άλλοι εγκατέλειψαν τον λαό στους ναζί κατακτητές και “την έκαναν” για το Κάιρο.
Άλλοι συγκρότησαν την κατοχική κυβέρνηση των δωσίλογων, “για να μην μείνει η χώρα ακυβέρνητη”, όπως έλεγαν. Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Και μετά την απελευθέρωση, που την κέρδισε ο ίδιος ο λαός με το όπλο στο χέρι και με καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ, όλοι αυτοί οι πραγματικοί προδότες, είπαν αυτούς που αγωνίστηκαν “προδότες” και άρχισαν να τους κυνηγούν, να τους τρομοκρατούν και να τους δολοφονούν.
Εμπόδιο στα σχέδιά τους δεν στάθηκε ούτε η συμμετοχή του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στη λεγόμενη κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που συγκροτήθηκε μετά την απελευθέρωση με σκοπό μια δήθεν “ομαλή δημοκρατική εξέλιξη”!
Αντίθετα, στέρησε το στρατόπεδο του λαού από πολύτιμο χρόνο, έδωσε χρόνο στην προδοτική αστική τάξη, τους εκπροσώπους της και τους ξένους συμμάχους της, να ανασυγκροτηθούν. Το οδήγησε στην ήττα και την παράδοση και το ανάγκασε να ξεκινήσει ξανά τον αγώνα με καθυστέρηση και από πολύ δυσμενέστερη θέση.
Ο αγώνας του ΔΣΕ, διδάσκει, όμως, και κάτι άλλο: Ότι σε μια ταξικά διαχωρισμένη κοινωνία, όπως ήταν τότε και φυσικά παραμένει μέχρι και σήμερα η ελληνική κοινωνία, δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο δήθεν ενιαίο “εθνικό συμφέρον” και για τους εργαζόμενους, το λαό και για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τους κηφήνες που τον εκμεταλλεύονται.
Φυσικά, έχουμε πλήρη συνείδηση για τις τραγικές συνέπειες που είχε για πολλές λαϊκές οικογένειες το γεγονός ότι η αστική τάξη έβαλε τους φαντάρους του εθνικού στρατού να πολεμούν τα αδέρφια τους και -κυρίως- να πολεμούν ενάντια στο δικό τους ταξικό συμφέρον.
Όμως, είναι διαφορετικό αυτό και διαφορετικό αυτό που παρουσιάζεται παραπλανητικά εντελώς, με περισπούδαστες αναλύσεις περί «αδελφοκτόνου» εμφυλίου πολέμου, που ακούμε συχνά και διαβάζουμε και στα σχολικά βιβλία, για να κρύψουν το πραγματικό λαϊκό περιεχόμενο της ηρωικής πάλης του ΔΣΕ.
Δεν ήταν, δεν είναι, ούτε θα μπορέσει ποτέ να είναι ίδιο το συμφέρον των εκμεταλλευτών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων με αυτό των εργατών, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών και των παιδιών της εργατικής τάξης.
Δεν ήταν ποτέ, ούτε μπορεί να είναι ίδιο το συμφέρον των ηγετών των καπιταλιστικών κρατών, των συμμάχων που κάθε φορά αυτοί επιλέγουν, όπως σήμερα το ΝΑΤΟ, η ΕΕ.
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της, οι εκπρόσωποί της, δεν παραιτούνται ποτέ από τον σκοπό της στράτευσης των εργαζομένων, της νεολαίας κάτω από τους δικούς τους ιδιοτελείς στόχους που είναι πάντα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.
Αυτό το κάλεσμα ακούγαμε επί της ουσίας -και πίσω από τους προσχηματικούς καυγάδες- από την κυβέρνηση της ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος σε όλη την προεκλογική περίοδο.
Το ίδιο και στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
Η ΝΔ μιλάει για τον λεγόμενο «πολυδύναμο εκσυγχρονισμό», που θα επιτρέψει στην ελληνική αστική τάξη να προσεγγίσει τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους στους διάφορους δείκτες με τους οποίους μετρά την ισχύ της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αποδέχονται 100% αυτόν τον στόχο και της κάνουν τη βολική κριτική ότι καθυστερεί να τον προσεγγίσει.
Το ίδιο κάνουν, επίσης, από τη δική τους σκοπιά, τα φασιστικά και εθνικιστικά μορφώματα που βρίσκονται στη Βουλή και πρέπει να “φάνε πόρτα”, όπου τολμάνε να εμφανιστούν. Θα τους αντιμετωπίσουμε ιδεολογικά, πολιτικά, κινηματικά, αγωνιστικά, παντού, όπου κι αν εμφανίζονται, όπου κι αν κρύβονται.
Το τι σημαίνει όμως αυτός ο κάλπικος εκσυγχρονισμός το ζουν στο πετσί τους όλοι οι λαοί: Οι νέοι άνθρωποι στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Βρετανία, όπου εδώ και μήνες βγαίνουν μαζικά στους δρόμους, διαδηλώνουν και απεργούν ενάντια σε δήθεν «προοδευτικές», «κεντρώες» και συντηρητικές κυβερνήσεις.
Πίσω από τα ωραία λόγια της κυβέρνησης, κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα: Όλα αυτά, για τα οποία προειδοποιούσε το ΚΚΕ, είναι σήμερα εδώ μπροστά μας.
Είναι εδώ τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης και της πολυπόθητης για το κεφάλαιο επενδυτικής βαθμίδας, που η κυβέρνηση θα τρέξει με γοργούς ρυθμούς.
Είναι εδώ η μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στο μακελειό στην Ουκρανία και τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς στην περιοχή, που ανεβαίνουν επίπεδο επικινδυνότητας για τους λαούς μετά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Λιθουανία.
Είναι εδώ οι διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που έχουν μπει για τα καλά στο τραπέζι, όπως επίσης φάνηκε στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ.
Είναι εδώ, οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις -δηλαδή οι βαθιές, αναγκαίες αλλαγές- που απαιτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι οποίες απλώνονται σε όλους τους κρίσιμους τομείς της ζωής του λαού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παιδεία, όπου η κυβέρνηση βάζει μπροστά με γοργούς ρυθμούς έναν πάγιο στόχο του κεφαλαίου: Την αναθεώρηση του άρθρου 16, για να γίνει δυνατή η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ ψάχνει και άλλους τρόπους για να πετύχει τον ίδιο σκοπό μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της αναθεώρησης.
Αυτή είναι, βλέπετε, η αγωνία τους!
Την ώρα που οι μαθητές κάνουν μάθημα σε ετοιμόρροπα κτήρια, την ώρα που οι φοιτητές δεν έχουν φοιτητικές εστίες, την ώρα που λείπουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί από όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης.
Θυμίζουμε ότι -και για το συγκεκριμένο θέμα- έδιναν και έπαιρναν οι «πάσες» από τον ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική περίοδο, με τον τότε αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει ότι είναι έτοιμος να συζητήσει το άρθρο 16, αν του πουν ότι θα έρθει στην Ελλάδα το Harvard!!!
Λες και δεν ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο θα πουν…
Αλλά και τώρα, μετά τις εκλογές, άρχισαν οι δηλώσεις των βουλευτών τους, που δεν τις ξεχωρίζεις από τις αντίστοιχες των βουλευτών της ΝΔ.
Όπως έγινε το 2006, έτσι και τώρα, μόνο ο οργανωμένος, συντονισμένος αγώνας του μαθητικού, του φοιτητικού κινήματος, του κινήματος των εκπαιδευτικών, μπορεί να αποτρέψει τέτοιες εξελίξεις.
Αυτός είναι, άλλωστε, ο μόνος δρόμος για να εμποδίσουμε αρνητικές εξελίξεις, να πετύχουμε μικρές νίκες και κατακτήσεις σε όλους τους τομείς, όπως έγινε πολλές φορές και την τετραετία που πέρασε.
Είναι ο δρόμος του συλλογικού οργανωμένου αγώνα, της συμμετοχής στο κίνημα, στην προοπτική οι αγώνες αυτοί να δυναμώνουν, να μαζικοποιούνται, να αποκτούν συντονισμένο και πανελλαδικό χαρακτήρα, με πιο ξεκάθαρο αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.
Εκεί βρίσκεται η λύση στα σημερινά προβλήματα.
Εκεί αλλάζουν οι συνειδήσεις και κόβεται ο ομφάλιος λώρος με τα κόμματα του συστήματος, με τις αυταπάτες ότι ο λαός μπορεί να καλυτερεύσει τη ζωή του, χωρίς σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Κι αυτές οι αυταπάτες του στοίχισαν ακριβά τα προηγούμενα χρόνια.
Σήμερα, παρά τον συνολικό αρνητικό πολιτικό συσχετισμό που παραμένει, φαίνεται πως δυναμώνει ταυτόχρονα ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, των εκάστοτε κυβερνήσεων, του ταξικού τους χαρακτήρα.
Το είδαμε στις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις μετά το έγκλημα των Τεμπών, με το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» να συγκινεί χιλιάδες νέους και νέες.
Σε έναν βαθμό αυτό το ρεύμα εκφράστηκε με την άνοδο του ΚΚΕ στις βουλευτικές εκλογές.
Άνοδος που ήταν ακόμα σημαντικότερη στα αστικά κέντρα, στις εργατικές-λαϊκές συνοικίες, στη νεολαία, στους φοιτητές.
Ήταν μεγάλη η συμβολή της ΚΝΕ, η συμβολή όλων σας σε αυτή την υπόθεση. Και τώρα, είναι μεγάλη η ευθύνη μας να απευθυνθούμε πιο θαρρετά, σε όλον αυτόν τον κόσμο που μας προσέγγισε, με ακόμα περισσότερους που βλέπουν θετικά το Κόμμα μας και τη δράση της ΚΝΕ, άσχετα από το αν έκαναν το βήμα να το ψηφίσουν.
Να τους καλέσουμε να πάρουν τη θέση τους δίπλα μας στις γραμμές του οργανωμένου κινήματος, στο σωματείο, το σύλλογο, την επιτροπή αγώνα, εκεί που μπορούμε να βάζουμε εμπόδια στην επίθεση και να μετράμε μικρές νίκες για να ανοίξουμε τον δικό μας δρόμο για τις δικές μας ανάγκες.
Κι αυτή τη συζήτηση πρέπει να δυναμώσουμε, τη συζήτηση για την κοινωνία για την οποία παλεύουμε, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Ξέρουμε ο αντίπαλος δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια.
Θα προχωρήσουν οι διαδικασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, κυρίως με την προσπάθεια αναστήλωσης της σοσιαλδημοκρατίας.
Θα στήσουν πολλές νέες παγίδες εγκλωβισμού και αυταπατών, ενώ η ιδεολογική επίθεση, με κύριο στόχο να μη διαμορφώνεται ταξική συνείδηση, θα συνεχίζεται αμείωτη και με πολλούς τρόπους.
Ξέρουμε όμως και κάτι άλλο: Δεν είναι παντοδύναμοι!
Τώρα που τα αδιέξοδα του συστήματός τους γίνονται όλο και πιο δύσκολα διαχειρίσιμα. Τώρα που μια νέα καπιταλιστική κρίση φαίνεται να βρίσκεται προ των πυλών διεθνώς. Τώρα είναι που πρέπει πιο επιθετικά, να δώσουμε προοπτική στους εργάτες και υπάλληλους, στους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες, στους φοιτητές και μαθητές, στις γυναίκες του τόπου μας.
Όλοι και όλες αυτοί και αυτές αναζητούν εναλλακτική, αναζητούν αυτήν την προοπτική εναγωνίως.
Η ιστορία μας, άλλωστε, την οποία τιμούμε και με τη σημερινή μας εκδήλωση, μας διδάσκει ότι ο αρνητικός συσχετισμός, δεν μένει αναλλοίωτος εσαεί.
Πάμε, λοιπόν, πιο δυναμικά, να δώσουμε τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Για την ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίηση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ, της «Λαϊκής Συσπείρωσης», στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές τον Οκτώβριο.
Για την εκλογή περισσότερων κομμουνιστών, αγωνιστών δημάρχων, δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων, που θα αντιπολιτεύονται την πολιτική του κεφαλαίου και θα βρίσκονται στο πλευρό του λαού της πόλης τους, της περιοχής τους, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα, με τον Κώστα Πελετίδη.
Αλλά και κάθε μέρα, κάθε ώρα, το ΚΚΕ θα βρίσκεται εκεί “παρών”, στους αγώνες των εργαζομένων, της νεολαίας, στον χώρο δουλειάς, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο.
Γιατί με το ΚΚΕ ψηλά και τον λαό μπροστά, έτσι μόνο γράφεται η ιστορία!
