03/08/2023 in Δελτία Τύπου Κατερίνα Ανδρικοπούλου
Θύελλα αντιδράσεων έχει ξεσπάσει μετά την ψήφιση του άρθρου 61 του νομοσχεδίου για τα εργασιακά, βάσει του οποίου επικυρώνεται η αύξηση του ορίου εργασίας στα 74 έτη για την ένταξη στα προγράμματα απασχόλησης της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ), το οποίο επαγγέλλεται ότι θα λύσει το υπαρκτό μεν πρόβλημα για την απασχόληση και συνταξιοδότηση ηλικιωμένων και υπερηλίκων ανέργων, που δύσκολα προσλαμβάνονται από ιδιωτικές επιχειρήσεις και συνεπώς δε μπορούν να συμπληρώσουν τα απαραίτητα για την συνταξιοδότηση τους, χωρίς όμως να αντιμετωπίζει ολιστικά το σύνολο του προβλήματος, ενώ ίσως ανοίγει και το δρόμο για αυξήσεις στα όρια ηλικίας για την σύνταξη.
Tα στατιστικά στοιχεία στην ΕΕ δείχνουν ότι καθώς οι εργαζόμενοι ζουν πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές, ο αριθμός των δικαιούχων συντάξεων γήρατος σημειώνει συνεχή αύξηση σε ολόκληρη την ΕΕ τις τελευταίες δεκαετίες. Οι περισσότερες χώρες μέλη μάλιστα το 2020 χαρακτηριστικά ξόδεψαν περισσότερα χρήματα για συντάξεις από ποτέ, με την Ελλάδα μάλιστα να βρίσκεται στην πρώτη θέση και να ακολουθούν η Ιταλία και η Γαλλία, που σημειωτέον ήδη έχει προχωρήσει σε αύξηση των ορίων ηλικίας με εντονότατες αντιδράσεις.
Να επισημάνουμε ότι στην Ευρώπη, όπου κυριαρχούν δεξιόστροφες τάσεις και μάλιστα με άνοδο των ακροδεξιών, έχει δημιουργηθεί ένα πλαίσιο στο οποίο ήδη έχουν υιοθετηθεί και ψηφιστεί κείμενα που περιλαμβάνουν χαρακτηριστικές φράσεις όπως οι ακόλουθες: «ενεργή γήρανση», «ψηφιακές δεξιότητες τουλάχιστον για το 80% των ατόμων ηλικίας 16-74 ετών, απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξη και συμμετοχή στην αγορά εργασίας… », κ.α. που διαφαίνεται ότι προετοιμάζουν το έδαφος για αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.
Mε βάση τα παραπάνω αλλά και τα όσα αναφέρει στο επίμαχο άρθρο του νομοσχεδίου στην Ελλάδα φαίνεται ότι εύλογα τίθενται τα εξής (ρητορικά) ερωτήματα:
- Πόσο μακριά είμαστε τελικά από την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης;
- Πιστεύει κανείς ότι ακόμα και αυτό, το οποίο θα ήταν επιεικώς απάνθρωπο με δεδομένο το ισχύον όριο των 67 ετών, ότι θα ήταν αρκετό για να λύσει το πρόβλημα σε μια χώρα με εντονότατο δημογραφικό όπως η Ελλάδα;
- Τι δράσεις έχει κάνει το ελληνικό κράτος για να αντιμετωπίσει το συνταξιοδοτικό ολιστικά;
- Γιατί η κυβέρνηση επιθυμεί να επεκτείνει την κλίμακα του υπάρχοντος προγράμματος απασχόλησης μακροχρόνιων ανέργων 55-67 ετών στο δημόσιο με διαδικασίες πρόσληψης εκτός ΑΣΕΠ και επιλογή υποψηφίων μέσω συνέντευξης, διευρύνοντας τους δικαιούχους και σε βραχυχρόνια ανέργους;
- Γιατί διακόπτεται το πρόγραμμα «πλησίον της σύνταξης», που παρείχε σε όλους του ανέργους άνω των 55 ετών το δικαίωμα προαιρετικής ασφάλισης στον ΕΦΚΑ μέχρι 5 έτη, με πλήρη κάλυψη των εισφορών από τους πόρους του λογαριασμού, ώστε να θεμελιώσουν δικαίωμα σε εθνική σύνταξη; Να θυμίσουμε ότι το πρόγραμμα το χρηματοδοτούσε ο Λογαριασμός Απασχόλησης και Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΛΑΕΚ), που συνδιαχειρίζονταν ο ΟΑΕΔ και οι κοινωνικοί εταίροι. Όταν ο ΟΑΕΔ μετονομάστηκε σε ΔΥΠΑ (2023) απέκλεισε την εγγραφή συνταξιούχων στο μητρώο ανέργων και αφαίρεσε από τον ΛΑΕΚ, τη δυνατότητα χρηματοδότησης του προγράμματος «πλησίον της σύνταξης» διακόπτοντάς το.
- Έχουν τόσο βελτιωθεί οι εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα, που θα είναι τέτοιες ώστε να παρέχουν στον μακροχρόνια ηλικιωμένο άνεργο αξιοπρεπή και ανθρώπινη εργασία σε ένα αναξιοπρεπές κράτος που τον αναγκάζει να εργαστεί ακόμα και μετά τα 67 έτη και πολύ πέραν των φυσικών του ορίων;
- Τα προγράμματα ΔΥΠΑ είναι αρκετά χωρίς ένα δίκαιο και ρεαλιστικό πλαίσιο που θα ρίξει το «φράγμα» του αποκλεισμού τους από τον ιδιωτικό τομέα μακροχρόνια ανέργων και ανθρώπων μεγαλύτερη ηλικίας;
Σύνταξη που εγγυάται αξιοπρεπή διαβίωση στα 67 και απασχόληση των συνταξιούχων ως πραγματική και όχι αναγκαστική επιλογή είναι η κατεύθυνση που στηρίζουμε οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ, καθώς και δημιουργία πλαισίου στο ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό σύστημα που θα προλαμβάνει και θα μεριμνά πραγματικά πριν φτάσει ο πολίτης στο «μη περαιτέρω», όπου αναγκάζεται να εργαστεί σε προχωρημένη ηλικία για να συμπληρώσει τα απαραίτητα για την συνταξιοδότησή του.
Περαιτέρω το συνταξιοδοτικό πρόβλημα είναι αλληλένδετο και με το δημογραφικό. Η Ελλάδα έχει γίνει μια χώρα γερόντων, καθώς τα τελευταία χρόνια καμία ουσιαστική στήριξη και κίνητρα δεν έχουν δοθεί, με την πλειοψηφία των πολιτών να φοβούνται να φέρουν στο κόσμο ένα παιδί, ενώ καμία ουσιαστική στήριξη και στην πολύτεκνη οικογένεια που βάλλεται από την ακρίβεια. Και στο ασφαλιστικό τόσο η μη ορθολογική διαχείριση πόρων, προσωπικού, κονδυλίων αλλά και η ελλιπής πάταξη της διαφθοράς αλλά και της φοροδιαφυγής μεγαλοεταιρειών, εχόντων και κατεχόντων, αδειάζει συνεχώς τα ασφαλιστικά ταμεία και διαιωνίζει ένα πολυσύνθετο πρόβλημα.
Κανένας ηλικιωμένος ανασφάλιστος, κανένας ηλικιωμένος χωρίς υγειονομική περίθαλψη. Για τη γιαγιά και τον παππού, για τα χέρια που μας μεγάλωσαν, για το απόσταγμα εμπειρίας που μας δίνουν για κάθε συνταξιούχο απαιτούμε αξιοπρεπή διαβίωση” αναφέρει χαρακτηριστικά η Συμπρόεδρος του κόμματος Κατερίνα Ανδρικοπούλου Σακοράφα, για ένα θέμα στο οποίο οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ, μέλη του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, παρακολουθούν με ιδιαίτερη ανησυχία τα όσα συμβαίνουν και με ιδιαίτερη ευαισθησία για τους ηλικιωμένους συμπολίτες μας δηλώνουν ότι θα δώσουν μάχη για δίκαιη, ολιστική και ανθρώπινη αντιμετώπιση του προβλήματος.
